Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Heb echt het gevoel dat ik met langdurig ziek zijn een stukje logisch verstand kwijt ben geraakt 
Eline91 schreef:Mijn werk ligt me niet, en ik zou ook niet weten wat voor werk me eventueel wel zou liggen. De meeste dagen wil ik liever makkelijk werk doen, gewoon iets waar ik mijn dagelijkse taken tot een goed einde kan brengen. Waarschijnlijk zwaar onder mijn niveau, maar als ik werk op mijn niveau probeer te doen word ik er doodongelukkig van.
Fenrir schreef:Hiermee wil ik niet zeggen dat dit voor jou zo is, maar gebrek aan motivatie/luiheid kan soms faalangst onder zitten (dat hoeft niet bewust te zijn).
)
Wij kregen trouwens ook de waarschuwing op te passen voor een misdiagnose omdat hb en autisme en adhd/add dicht bij elkaar liggen. 
Fenrir schreef:Ik heb het geluk juist wel heel "hands on" te zijn. Ik hou enorm van praktijkwerk en werken met m'n handen.
Ik geloof dat ik me een beetje verkeerd heb uitgedrukt, want het is niet zozeer het theoretische wat me aantrekt. Ik doelde eerder op het feit dat ik graag overzichtelijke, afgelijnde taken/problemen wil, met een duidelijk aantoonbaar resultaat.
Ik heb 2 jaar op de universiteit gewerkt, in combinatie met een PhD, maar ben daar juist om die reden mee gestopt.
upendo schreef:Ik lees even mee. Geen tijd nu om te reageren maar zelf hb en hsp en werkzaam met HB dropout pubers en binnenkort werkzaam met volwassen HB/HSP'ers en leren omgaan met faalangst en zelfbewuste emoties.
Ohja. En in september ga ik een master doen gericht op hoogbegaafdheid.![]()
Dus, jullie houden een reactie tegoed!
!
Saskia9 schreef:Hier ervaring, en wat ik persoonlijk mis in hb land is het omgaan,begeleiden van uitvallende hbers. Niet iedere hber komt alles aanwaaien,wat voor heel veel problemen kan zorgen. Er is het 1 en ander bekend,maar naar mijn mening is er nog steeds heel veel onbekend. En zoals het met ieder mens is,is ook iedere hber lastig om een 'aanpak' te vinden die aansluit. Dit mede omdat vele heel snel opgeven. Door allerlei oorzaken.
Nee,persoonlijk zie ik het momenteel meer als last dan als een fijne bijkomstigheid.. ik lees graag mee

Als je een kamer vol mensen in komt lopen... waarom zou je dan iedereen gedag zeggen als je ook alleen de mensen gedag kan zeggen die je wèl mag?
Zulke dingen...
Naar mij, vrienden is die wel sociaal. En dieren... daar doet hij alles voor.
Hoorcollege's e.d. werken niet voor mij...
Het klinkt prachtig, maar heeft ook veel nadelen. NatasjavE schreef:Ik heb twee hoogbegaafde kinderen.(officieel getest) en het levert tot nu toe niet echt hele grote problemen op.(wat niet is kan nog komen, weet ik) of misschien zie ik het gewoonste als een probleem.
De een presteert zoals je in theorie zou verwachten. Gaat volgend jaar naar het gymnasium.
De ander is een onderpresteerder.(maar gaat steeds beter) Ze krijgen alle twee veel en passende begeleiding maar ik ervaar het niet als zwaar en problematisch. Hoe ze het zelf ervaren weet ik niet. Daar kunnen ze later pas echt goed antwoord op geven.
Natuurlijk blijkt uit onderzoek dat HBers het risico te lopen op depressie en dergelijke.
Maar laten we de zaken niet ook niet overproblematiseren. De vooruitzichten op een goede carrière en een normaal leven zijn stukken hoger dan bij zwakbegaafdheid.(voor die van mij zoals het er nu uitzien)
En nee dat komt niet vanzelf. Maar kinderen zijn altijd een zeer intensieve hobby. Ook bij "normale" kinderen kan er van alles op je pad komen waardoor het zeer intensief en zwaar kan zijn.
Ik zie het niet als de hoofdprijs. Gewoon slimgenoegvoorhetleven.nl was meer dan prima geweest.
Maar sommige zaken zijn gewoon zoals ze zijn....
