Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Bah, ik word er naar van als kinderen zoiets hebben. Soms ben ik wat dat betreft echt totaal ongeschikt voor het onderwijs.
Het zijn nog zulke mini guppen he...
Ik huilde al mee toen we laatst een vreselijke draak van een film keken, zo'n Nicholas Evans verhaal. Janken. Ik ben vooral na mijn vaders ziekte vreselijk emotioneel incontinent.
MarcoBorsato schreef:Oh wat moeilijk! Werk je op een stadsschool? Ik zit wat dat betreft wel echt op een dorpsschool. Er zijn wel schrijnende gevallen maar niet zoveel.
Een ontzettend leuke school, maar met veel gebroken gezinnen waarvan een van de ouders (of beide) door een keur aan redenen niet in beeld is of minimaal. Soms word ik daar heel verdrietig van... Helemaal als een kind (logischerwijs) heel loyaal is naar papa en mama terwijl de ouder in kwestie dat niet verdient.
Bewonder sommige er ook echt om dat ze naar school gaan.
Heel fijn dat je vader opgeknapt is ja.
Toen we hoorden dat de tweede klasser die nu voor de tweede maal kanker had het toch weer voor elkaar gebokst had om te genezen, waren we ook allemaal echt super blij. Het is het joch zo gegund om een normale jeugd te hebben.