Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-03-17 19:58

Geplaatst: 21-03-17 19:58

Ik bedoelde juist dat je je niet per se moet willen laten diagnosticeren met ADD.

Zelf heb ik die fout dus ook gemaakt... Ik dacht dat het een antwoord was op al mijn problemen.

8 jaar met een diagnose rondgelopen die uiteindelijk niet klopt.

**Geplaatst**: 21-03-17 19:59

Geplaatst: 21-03-17 19:59

phormicola schreef:
Ik vind zelf dat er een verschil zit tussen ongemotiveerd zijn en lui zijn. Ik ben lui.
Als ik lekker voor mezelf bezig ben dan ben ik razend gemotiveerd. Maar ook dan kan ik lui zijn en alles tot het laatste moment bewaren. Ik ben er dan wel in m'n hoofd mee bezig maar iets doen, ho maar. Razend irritant.

Dat laatste is heel herkenbaar, als iets me interesseert dan kan ik onwijs lekker in een bubbel werken. Zo niet, heb ik echt problemen om me er toe te zetten. Maar of dat nu luiheid is of geen motivatie vind ik lastig zeggen. Enerzijds wil ik bijvoorbeeld graag de taak afronden, anderzijds kan ik me er totaal niet toe zetten.

**Geplaatst**: 21-03-17 20:01

Geplaatst: 21-03-17 20:01

Lente schreef:
Ik bedoelde juist dat je je niet per se moet willen laten diagnosticeren met ADD.

Zelf heb ik die fout dus ook gemaakt... Ik dacht dat het een antwoord was op al mijn problemen.

8 jaar met een diagnose rondgelopen die uiteindelijk niet klopt.

Nou ja, de diagnose 'hoogbegaafdheid' is hier dus al, dus het idee is vooral dat ik wil laten onderzoeken of mijn problemen van daaruit komen, of dat het dus wel die eventuele ADD is (of iets anders, ik ben tenslotte geen psycholoog :))

), maar vooral hóe ik ermee moet omgaan. Maar daarvoor wil ik dus eerst weten wat er allemaal aan de hand is haha.

**Geplaatst**: 21-03-17 20:02

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 21-03-17 20:02

Dat hóe daarmee heb ik dus betere ervaringen met een coach. Die kijkt meer met je naar je mogelijkheden en dat wat jij wil terwijl een psycholoog meer naar problemen kijkt...

**Geplaatst**: 21-03-17 20:03

Geplaatst: 21-03-17 20:03

Drunksheep schreef:
Ik heb toch veel gelezen over dat hoogbegaafdheid en autistische 'stoornissen' vaak hand in hand gaan. Alleen al de klas waarin ik zat is een uitstekend voorbeeld, meer dan de helft had ADHD, ADD, Asperger of iets anders, naast hun hoogbegaafdheid. Het gaat er dan ook niet om dat hoogbegaafdheid en AD(H)D (of iets anders) overlap hebben, maar blijkbaar wel vaak samen komen.

Niet vaker dan in de rest van de populatie. Wel zijn de kids die vastlopen op school, problemen krijgen etc. vaker de twice exceptional kinderen (die dus hb zijn en een stoornis daarnaast). Onderzoek is vrij kostbaar en de meeste ouders doen dit pas, als er iets misloopt met hun kind. Daarom worden twice exceptional kinderen relatief vaker gesignaleerd.

**Geplaatst**: 21-03-17 20:10

Geplaatst: 21-03-17 20:10

Ik ben 19 en ook hoogbegaafd. Ik ben in groep 6 getest en men besloot toen om mij gelijk door te laten stromen naar groep 8. Dat heeft mij flink de das omgedaan, want de twee jaar daarna was ik als jong onzeker guppie het slachtoffer van de klas.

Intussen heb ik mijn draai kunnen vinden maar ben ik wel met verloop van tijd naar een lager niveau gegaan. Wegens psychische problemen moest ik een jaar overdoen en heb toen besloten om havo te doen zodat ik tegelijkertijd met mijn maatjes kon afstuderen.

Ik ben toen de lerarenopleiding gaan doen, maar ik merk toch dat ik niet om kan gaan met mensen die mijn passie voor het vak niet snappen. Nu ben ik journalistiek gaan doen. Iets heel anders, maar ik geniet er echt van. Ik kan lekker mijn eigen ding doen en bezig zijn met dingen in mijn eigen tempo. Ik loop wel eens de kantjes er af, maar ik begin eindelijk in te zien dat als ik me ergens voor in zet ik best gave dingen kan.

Mijn droom is nu om de radiowereld in te gaan... Ik gebruik mijn brein dus misschien niet optimaal, maar ik ben gelukkig. Er is voor mij ook geen betere plek dan in de radiostudio.

**Geplaatst**: 21-03-17 20:19

Geplaatst: 21-03-17 20:19

Ik zie in mijn omgeving niet dat het makkelijker wordt. Sociaal minder aansluiting, moeite met een partner vinden, wel uitblinken in een functie maar minder aansluiting met collega's, een luie instelling (vaak op 1 vlak hoge inzet & op andere vlakken erg lui), weinig motivatie om te pieken. Ik denk niet dat je er jaloers op hoeft te zijn

Laatst bijgewerkt door Doubtless op 21-03-17 20:20, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-03-17 20:20

Geplaatst: 21-03-17 20:20

Sociaal ben ik inderdaad heel zwak. Ik heb letterlijk geen vrienden, maar ik voel die behoefte ook niet. Hoewel ik juist heel empathisch ben. Maar dat is waarschijnlijk tegelijkertijd ook de reden.

**Geplaatst**: 21-03-17 20:27

Geplaatst: 21-03-17 20:27

Nouja, ik ben sociaal best okay. Ik ben de grootste kletsmajoor bij concerten, maar dan ben ik natuurlijk bij gelijkgestemden. Op school kan ik met iedereen omgaan en ben ik ook wel empatisch, maar het is niet dat ik afspreek buiten school. Ik kan er juist wel van genieten om alleen te zijn 's avonds en om even rustig mijn eigen ding te doen.

Misschien is mijn valkuil dat ik het niet erg vind om alleen te zijn.

**Geplaatst**: 21-03-17 20:31

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 21-03-17 20:31

Op de middelbare had ik ook nog vrienden, best veel zelfs.
Ik kan ook met iedereen opschieten, maar nu is er toch een voelbare ruimte tussen mij en anderen. Tenminste die voel ik vanuit de ander. Moeilijk uit te leggen. Maar ze houden de boot af. En ik vind alleen zijn prima

**Geplaatst**: 21-03-17 20:34

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 21-03-17 20:34

Het maakt nogal wat uit of je contact hebt met andere slimme en gevoelige mensen... mijn ervaring is dat dat heel veel fijner, makkelijker en prettiger gaat! Bijvoorbeeld bij mensa, pharos of andere clubjes. Of op het festival

**Geplaatst**: 21-03-17 20:38

Geplaatst: 21-03-17 20:38

Lente schreef:
Dat hóe daarmee heb ik dus betere ervaringen met een coach. Die kijkt meer met je naar je mogelijkheden en dat wat jij wil terwijl een psycholoog meer naar problemen kijkt...

Ja begrijpelijk! Maar hoe kom je in contact met zo'n coach dan bijvoorbeeld?

phormicola schreef:
Op de middelbare had ik ook nog vrienden, best veel zelfs.
Ik kan ook met iedereen opschieten, maar nu is er toch een voelbare ruimte tussen mij en anderen. Tenminste die voel ik vanuit de ander. Moeilijk uit te leggen. Maar ze houden de boot af. En ik vind alleen zijn prima

Ik herken dat gevoel, maar vind het wel frustrerend. Vrienden heb ik wel, maar niet echt heel 'close' zoals sommige mensen een beste vriend(in) hebben. Die connectie heb ik eigenlijk alleen met mijn vriend. Voel me er helaas soms erg eenzaam door.

**Geplaatst**: 21-03-17 20:43

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 21-03-17 20:43

Via NOBCO (dat is de beroepsvereniging van coaches)

**Geplaatst**: 21-03-17 20:44

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 21-03-17 20:44

Ik zou via het IHBV op zoek gaan naar een goede coach, daar hebben ze lijsten van coaches, psychologen etc die ervaring hebben met hb (en in sommige gevallen ook nog vergoed worden).

**Geplaatst**: 21-03-17 20:46

Geplaatst: 21-03-17 20:46

Veel herkenbare verhalen hier.

De basisschool ben ik zonder problemen doorheen gevlogen, advies van de CITO-toets was atheneum/gymnasium. Begonnen op VWO afgezakt naar Havo, blijven zitten en na een tweede keer havo 3 niet halen een poging gedaan op het MBO. Daar 2 keer op mijn bek gegaan en daardoor paniekaanvallen rondom alles wat met school te maken heeft. Qua werk kon ik de meeste baantjes hooguit 3 maanden volhouden, daarna motiveerde me het niet meer of werd ik weggestuurd. Toen jaren niets gedaan en langzaamaan begonnen met het bezorgen van de post, dat ging goed en steeds meer uitgebouwd qua belasting en werkzaamheden. Toen ik via de gemeente ergens een werkervaringsplek kreeg en daar ook problemen had ben ik bij een psycholoog terecht gekomen. In eerste instantie om me te laten testen op ADD, maar na het aanhoren van de geschiedenis en andere vragen en onderzoeken werd dat uitgesloten. Daarop was het advies om een IQ test te doen, deze viel vrij hoog uit en had nog hoger uit kunnen vallen als mijn faalangst niet zo had opgespeeld tijdens de test.

Op dit moment heb ik echt een super simpel baantje, dat doe ik al bijna anderhalf jaar en dat gaat goed. Ik presteer prima, maar werk echt zwaar onder mijn niveau helaas. Op andere vlakken doet mijn hoofd vooral heel veel, maar komt er weinig uit mijn handen en is het vaak afraffelwerk op het laatste moment. Ondanks dat ik nu in de 30 ben en een gezin heb voel ik me nog steeds een loser, ik zou zo veel kunnen bereiken, maar school durf ik niet meer aan en zonder diploma's kan ik moeilijk hogerop komen.

Ook hier niet echt vrienden, 1 vriendin met een vergelijkbare achtergrond, maar daarbij blijf ik het lastig vinden om te investeren in de vriendschap, daar moet ik echt heel bewust bij nadenken, dat gaat niet vanzelf.

**Geplaatst**: 21-03-17 20:48

Geplaatst: 21-03-17 20:48

phormicola schreef:
Sizzle schreef:
Ik zie een hoop dingen die ik inderdaad eerder op ADD zou schuiven dan op hoogbegaafdheid.

Het motivatieprobleem zie ik vaak genoemd worden, maar ongemotiveerd zit in zoveel mensen op alle niveaus dat het me zou verbazen als je daar daadwerkelijk een statistisch verband zou vinden.

Ik vind zelf dat er een verschil zit tussen ongemotiveerd zijn en lui zijn. Ik ben lui.
Als ik lekker voor mezelf bezig ben dan ben ik razend gemotiveerd. Maar ook dan kan ik lui zijn en alles tot het laatste moment bewaren. Ik ben er dan wel in m'n hoofd mee bezig maar iets doen, ho maar. Razend irritant.

Hiermee wil ik niet zeggen dat dit voor jou zo is, maar gebrek aan motivatie/luiheid kan soms faalangst onder zitten (dat hoeft niet bewust te zijn).

**Geplaatst**: 21-03-17 20:53

Geplaatst: 21-03-17 20:53

zonnebloem18 schreef:
Veel herkenbare verhalen hier.

De basisschool ben ik zonder problemen doorheen gevlogen, advies van de CITO-toets was atheneum/gymnasium. Begonnen op VWO afgezakt naar Havo, blijven zitten en na een tweede keer havo 3 niet halen een poging gedaan op het MBO. Daar 2 keer op mijn bek gegaan en daardoor paniekaanvallen rondom alles wat met school te maken heeft. Qua werk kon ik de meeste baantjes hooguit 3 maanden volhouden, daarna motiveerde me het niet meer of werd ik weggestuurd. Toen jaren niets gedaan en langzaamaan begonnen met het bezorgen van de post, dat ging goed en steeds meer uitgebouwd qua belasting en werkzaamheden. Toen ik via de gemeente ergens een werkervaringsplek kreeg en daar ook problemen had ben ik bij een psycholoog terecht gekomen. In eerste instantie om me te laten testen op ADD, maar na het aanhoren van de geschiedenis en andere vragen en onderzoeken werd dat uitgesloten. Daarop was het advies om een IQ test te doen, deze viel vrij hoog uit en had nog hoger uit kunnen vallen als mijn faalangst niet zo had opgespeeld tijdens de test.

Op dit moment heb ik echt een super simpel baantje, dat doe ik al bijna anderhalf jaar en dat gaat goed. Ik presteer prima, maar werk echt zwaar onder mijn niveau helaas. Op andere vlakken doet mijn hoofd vooral heel veel, maar komt er weinig uit mijn handen en is het vaak afraffelwerk op het laatste moment. Ondanks dat ik nu in de 30 ben en een gezin heb voel ik me nog steeds een loser, ik zou zo veel kunnen bereiken, maar school durf ik niet meer aan en zonder diploma's kan ik moeilijk hogerop komen.

Ook hier niet echt vrienden, 1 vriendin met een vergelijkbare achtergrond, maar daarbij blijf ik het lastig vinden om te investeren in de vriendschap, daar moet ik echt heel bewust bij nadenken, dat gaat niet vanzelf.

Hoezo een loser, omdat je geen topfunctie in het bedrijfsleven hebt met jouw IQ?? Natuurlijk niet, ik ben ook bovengemiddeld intelligent volgens testen. Maar je maakt mij alleen gelukkig wanner ik thuis, met mijn dieren en familie kan rommelen. Iedereen met een hoog IQ hoeft niet perse een topjob te hebben. Mocht je toch aan de studie willen gaan naast je werk dan ga je een thuisstudie doen, niets mis mee en misschien krijg je zo een stukje zelfvertrouwen weer terug.

**Geplaatst**: 21-03-17 20:59

Geplaatst: 21-03-17 20:59

Ik ben ook hoogbegaafd, ben al vroeg op de basisschool getest met een IQ van 148. Doorgegaan naar het Gymnasium, dat gehaald, naar de uni, en daar rond de tijd van mijn bachelorscriptie met veel pijn en moeite geleerd wat werken is, want ik heb het qua studie altijd op de nogal gemakzuchtige manier afgekund.
Ben overigens ook gediagnosticeerd met ADD maar ik twijfel nog steeds of dat wel een correcte diagnose was.

Inmiddels 2 masters klaar, afgestudeerd en nu docent Engels op een middelbare school. Ik had op de uni ook een aanbod gehad voor internship/PhD, maar daar heb ik niet voor gekozen, omdat ik toch in dit werk meer uitdaging en motivatie vind. Veel mensen begrepen dit niet, voor de klas staan ipv doorstuderen, met mijn IQ, maar ik had het niet gekund meer... Ben blij waar ik nu ben.

Herkenbare verhalen komen hier voorbij, ik volg mee.

**Geplaatst**: 21-03-17 21:04

Geplaatst: 21-03-17 21:04

bigone schreef:
Hoezo een loser, omdat je geen topfunctie in het bedrijfsleven hebt met jouw IQ?? Natuurlijk niet, ik ben ook bovengemiddeld intelligent volgens testen. Maar je maakt mij alleen gelukkig wanner ik thuis, met mijn dieren en familie kan rommelen. Iedereen met een hoog IQ hoeft niet perse een topjob te hebben. Mocht je toch aan de studie willen gaan naast je werk dan ga je een thuisstudie doen, niets mis mee en misschien krijg je zo een stukje zelfvertrouwen weer terug.

Als iemand anders me het verhaal zou vertellen zou ik net zo reageren, het is gewoon een bandje wat al jaren in mijn hoofd zit en dat krijg ik er niet uit. Binnen het bedrijf waar ik werk zou ik door kunnen groeien, maar mijn eerste poging was helaas weinig succesvol. Ik was toen niet de enige die op die hogere functie solliciteerde, maar ook daar voelde het weer als falen. Wat je zegt herken ik wel, ik ben het meest gelukkig thuis, met mijn gezin en de dieren, maar het 'wat als' gaat regelmatig door mijn hoofd.

**Geplaatst**: 21-03-17 21:05

Geplaatst: 21-03-17 21:05

Hier ook eentje. Niet extreem, getest op 133. Heb soms wel het idee dat het me in de weg staat. Maar dat zal ook te maken hebben met mijn Asperger.

VWO was voor mij echter ook een ramp. Stond de helft onvoldoende en voor wiskunde heb ik niet eens één voldoende gehaald.. ondanks mij intelligentie is het niks voor mij om de hele dag binnen te zitten en te studeren omdat het moét, hoewel ik wel super leergierig ben.

Ik doe nu aankomende mei havo examen.

mijn laagste gemiddelde is een 6,7 en mijn hoogste een 8,3. Niks om me druk te maken dus, al heb ik wel behoorlijk de zenuwen voor mijn examens. Maar hopelijk komt het goed.

**Geplaatst**: 21-03-17 21:10

Geplaatst: 21-03-17 21:10

Snorlex schreef:
Waar ik op school tegenaan liep was dat ik met de "standaard" uitleg soms niet uit de voeten kon. Mijn hoofd "denkt" anders. Als ik het niet snapte kon ik echt woest worden. Ik wil altijd het waarom weten. Ook stelde ik vragen met een aantal stappen tegelijk. Dat docenten mijn vraag niet van toepassing vonden maar ik had het antwoord echt nodig om de hele context te kunnen plaatsen.

Collega's vinden vaak dat ik op een rare manier werk haha. Ik heb een hele eigen chaos waar ik perfecte logica in zie. Uitzoekklusjes gaan vaak naar mij, ik kan me onderdompelen in een dossier.

De logica van een beelddenker.
Hier liep ik ook altijd tegenaan en mijn dochter nu dus ook.
Helaas is ons leersysteem niet ingericht op beelddenkers en is het zoeken naar een format om te leren leren en om te leren gaan met alle eigenschappen van een beelddenker die haar nu in de weg staan ((te) groot associatief vermogen waardoor je steeds afdwaalt en/of afgeleid wordt, het grote geheel moeten zien voor je daar in stukjes aan kunt werken, plannen, tijdsbesef, enz)

**Geplaatst**: 21-03-17 21:18

Geplaatst: 21-03-17 21:18

Hier nog iemand die op de basisschool de 'diagnose' om het maar even zo te zeggen van hoogbegaafdheid kreeg. In mijn geval in groep 7, en dan had ik groep 8 over kunnen slaan om gelijk naar brugklas havo/vwo te gaan. Uiteindelijk is de keuze gemaakt om gewoon groep 8 te doen, en ben ik naar het gymnasium gegaan. En hier begonnen de problemen pas echt. Slechte cijfers, met hakken over de sloot over, en zelfs in de 5e klas blijven zitten. Op de basisschool nooit geleerd om echt te leren, en daar had ik op de middelbare school dus last van. En me altijd verveeld, want na uitleg nummer 1 mocht ik nog niet aan het werk maar moest ik nog 4 keer de uitleg horen. Na de eerste keer was mijn aandacht weg, en dan vonden ze me dromerig. Maakte ook altijd denksprongen die ik niet altijd uit kon leggen. Een voorbeeld blijft me altijd bij. We hadden net geleerd te rekenen met procenten, en toen kwam er bij een van de extra sommen de volgende vraag: je hebt 220 euro op de bank staan. Welk bedrag stond er oorspronkelijk en wat is er aan rente bijgekomen (zowel bedrag als percentage noemen). Ik zag in een oogopslag wat het moest zijn, net als jullie nu waarschijnlijk: 200 euro, met 10 procent, namelijk 20 euro verhoogd. Moest ik van de juf uitleggen hoe ik daar aan gekomen was! Ja, ehm, weet ik veel, dat zag ik gelijk.

Daarna naar de universiteit gegaan, maar de hoeveelheid theorie in combinatie met geen praktijk brak me daar op. Daarna dezelfde opleiding op HBO niveau gaan doen, en daar fluitend doorheen gewandeld. Stages waren voor mij een groter probleem, omdat ik niet uit mezelf zag wat er op sociaal vlak van me verwacht werd. Zeiden ze het kon ik me zo aanpassen, maar bepaalde dingen, zoals vragen stellen (in plaats van iets zelf uitzoeken), kwamen gewoon niet in me op, want zo had ik het nooit gedaan.

Ik heb wel gemerkt dat ik zeer perfectionistisch was, met daaraan verbonden faalangst. Werd gepest, dus me op sociaal vlak ook pas later verder ontwikkeld. Tijdelijke obsessies: check! Ik kan me goed vastbijten in puzzels, maar ben tegelijk ook heel empathisch. Erg observerend, en een geheugen voor details/feitjes/data/afspraken waar mijn vriend af en toe niet goed van wordt. Hoogte van IQ is bij mij niet bekend, maakt me ook niet veel uit. Ik kan goed logisch redeneren, het een goed ruimtelijk inzicht, en heb inmiddels geleerd om niet meer ontwijkend te zijn, maar gewoon te durven zeggen, ja, ik ben hoogbegaafd. Vroeger gemerkt dat als mensen dat hoorden ze me heel anders behandelden, en daar was ik niet van gediend. Oh ja, en mijn vaardigheid in de Nederlandse taal is zeer goed (volgens een docent van het HBO die een verslag van mij wilde voordragen als voorbeeld van uitmuntende taalbeheersing).

Ik werk nu op een buitenschoolse opvang, en ondanks dat dat niet 'op niveau' is (want hé, je kan daar met een MBO opleiding terecht en eigenlijk zou ik volgens sommige mensen op zijn minst een master op WO niveau afgerond moeten hebben), vind ik het erg fijn werk. Ik kan mijn empathisch vermogen goed inzetten, door allerlei trainingen blijf ik wel van alles bij leren. Mijn grote kennis aan weetjes kan ik goed inzetten bij vragen van de kinderen. Puzzelen mag ik doen door de roosters voor vakanties te maken. Dat hoort niet bij het takenpakket van mijn leidinggevende en ik kan het goed en vind het leuk. Observeren op de groep hoort bij mijn taken, en mijn creativiteit (ja, die heb ik ook nog) kan ik kwijt in het maken van vakantieprogramma's. Op den duur zou ik wel in een leidinggevende positie terecht willen komen mij onze organisatie, maar op dit moment voel ik mij prima tevreden in het werk wat ik doe.

edit: en nog altijd zeer associatief. Als je het met mij ergens over hebt kan ik in een gesprek ineens over iets totaal anders beginnen, omdat ik in mijn hoofd minstends 5 associaties verder ben.

**Geplaatst**: 21-03-17 21:23

Geplaatst: 21-03-17 21:23

Ik ben hoogbegaafd, getest in groep 4, IQ weet ik niet precies, lag rond de 140 maar zegt me ook niet zoveel, want een IQ is heel erg relatief. Ik heb wel een grote verbaal/performaal-kloof, althans ik denk dat die inmiddels wel weer iets is bijgetrokken, aangezien mijn performale capaciteiten echt zijn toegenomen de laatste jaren. Maar nog steeds heb ik wel last van die kloof, heel goed in je hoofd hebben wat je wilt doen of hoe bijvoorbeeld, maar dat vervolgens niet kunnen uitvoeren.
Verder heb ik soms ook wel last van mijn hoogbegaafdheid. Vooral wanneer mensen me gewoon niet begrijpen, omdat ze anders denken dan ik en minder denkstappen maken bijvoorbeeld. Daarnaast op de basisschool stierlijk verveeld en ook niet begrepen door leraren (niet geloven dat ik een boek al uitheb bijvoorbeeld). Ik heb een klas overgeslagen op de basisschool en ben daar ook wel mee gepest, gelukkig op de middelbare amper (alleen in de derde wel helaas).
Ben gymnasium gaan doen na de basisschool en zit nu in mijn eindexamenjaar. Als alles goed loopt (en dat denk ik wel) ga ik na de vakantie Natuurkunde en Filosofie studeren.
Met mijn motivatie dus gelukkig (nog) niets mis, maar dat is wel zeker iets dat bij hoogbegaafden op kan spelen (itt wat ik hierboven las).
Ik heb afgelopen jaar mijn profielwerkstuk over hoogebegaafdheid en kwam tot de volgende analyses. Hoofbegaafdheid wordt meestal gedefinieerd als een IQ hoger dan 130 (=hoogintelligent), een creatief denkvermogen en een sterke intrinsieke motivatie. Let wel: intrinsiek, dus vanuit jezelf en niet extern, dus vanuit anderen of bijvoorbeeld een deadline. Dit moet vervolgens wel gestimuleerd worden door peers, ouders en school. Is dit niet het geval, dan verliest het kind vaak zijn motivatie met allerlei gevolgen van dien, zoals onderpresteren.

Of er verschil is tussen hoogbegaafdheid als kind en als volwassene kan ik dus nog niet beantwoorden, maar ik hoop dat je hier wel wat aan hebt en ander staat mijn pb open

**Geplaatst**: 21-03-17 21:29

Geplaatst: 21-03-17 21:29

Ik heb al heel vaak gezegd dat ik liever wat minder intelligent was geweest. Voor mij voelt het eerder als een vloek dan een gave.

Ik denk heel veel na, maar er komt vaak niks uit mijn handen. Theoretische problemen kan ik makkelijk oplossen, maar in de praktijk breng ik er meestal niet veel van terecht. Op school heb ik een periode gehad dat het echt goed ging, maar sinds mijn afstuderen ben ik weer helemaal de weg kwijt.

Mijn werk ligt me niet, en ik zou ook niet weten wat voor werk me eventueel wel zou liggen. De meeste dagen wil ik liever makkelijk werk doen, gewoon iets waar ik mijn dagelijkse taken tot een goed einde kan brengen. Waarschijnlijk zwaar onder mijn niveau, maar als ik werk op mijn niveau probeer te doen word ik er doodongelukkig van. Ik twijfel aan mezelf, sluit me af van mijn collega's, kan me niet motiveren om aan een nieuwe taak te beginnen en heb echt veel moeite om de dingen in mijn hoofd te structureren.
Mijn middelbare schooltijd was trouwens ook een hel, ik heb me altijd een buitenbeentje gevoeld en haalde geen goede resultaten.

En de problemen die ik op mijn werk ervaar zetten zich ook door in mijn sport, waardoor ik daar meestal maar weinig plezier aan beleef. Twijfelen aan mezelf, nooit tevreden zijn, niet weten hoe ik de dingen moet aanpakken, ...

Het lijkt me heerlijk om af en toe eens een normaal begaafd brein te kunnen hebben $:\$

**Geplaatst**: 21-03-17 21:49

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 21-03-17 21:49

Voor alle hoogbegaafden hier die worstelen met hun eigen begaafdheid: kijk eens op het hb-forum (www.hb-forum.nl). Daar kan je allerlei tips, ervaringen, contacten etc etc vinden. Ik werk, zoals ik al schreef, in het hoogbegaafdenwereldje dus weet vrij goed de weg, en het is zo fijn om contact met anderen te hebben dat ik dat iedereen gun. Ouders van hb kinderen adviseer ik ook vrijwel altijd om op zoek te gaan naar peercontact; contact met ontwikkelingsgelijken. Dat is voor volwassenen niet anders!