Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-09-16 07:04

Geplaatst: 03-09-16 07:04

danzzz schreef:
Jennyj01 schreef:
Als dat gebeurt door die ene ziekte dag van je medewerker moet je toch eens met andere ogen naar je bedrijf gaan kijken. Dan gaat er iets niet goed.

24 werknemers met die ene dag, zijn 24 dagen = een maand. Bruto loon plus werkgeverslasten.

Die ene dag zal niemand de kop kosten, maar met enige regelmaat die ene dag, en er dan iemand bij hebben die langer ziek is, nekt je als kleine werkgever

Alsof je paard, hond of schoonmoeder elke week plotseling dood gaan. Nog niet eens elk jaar. Dergelijke incidenten hebben werknemers echt maar heel weinig. En gelukkig ook maar voor ze.

**Geplaatst**: 03-09-16 07:12

Geplaatst: 03-09-16 07:12

Jennyj01 schreef:
Alsof je paard, hond of schoonmoeder elke week plotseling dood gaan. Nog niet eens elk jaar. Dergelijke incidenten hebben werknemers echt maar heel weinig. En gelukkig ook maar voor ze.

Dat bedoeld Danzz niet denk ik.

Als je 24 werknemers hebt die allemaal een dag in het jaar ziek zijn heb je al een maand dat er niet gewerkt wordt.

En aan een dag zit je uiteraard zo. Griepje, ernstige verkoudheid, noem maar op.

Uiteraard zijn er ook werknemers die zich jaren achtereen niet ziek melden.

**Geplaatst**: 03-09-16 07:36

Geplaatst: 03-09-16 07:36

Maar dat is het leven. Mensen worden ziek. Dat hoort bij het ondernemer zijn. We hebben het hier over uitzonderlijke gevallen. Werkgevers vergeten nog wel eens dat er zonder gemotiveerde en gewaardeerde medewerkers er helemaal niks verdient wordt.

**Geplaatst**: 03-09-16 07:42

Geplaatst: 03-09-16 07:42

Alenthe05 schreef:
Ik zou het ook doen.
Met alle respect naar mensen die kinderen hebben. Mijn paard is mijn kind (ik heb geen kids) Bij ons op het werk melden zich ook collega's ziek als hun kind ziek is. Ik heb tegen mijn baas gezegd als dit voorkomt als er wat met mn paard s doe ik dat ook.

Écht? Kijk dat je niet kan komen werken als je kind ziek is en je hebt geen opvang, ok, maar dat is dan toch wel echt een vrije dag opnemen lijkt me?

**Geplaatst**: 03-09-16 07:49

Geplaatst: 03-09-16 07:49

Apart dat zo'n discussie überhaupt aan de orde moet zijn. Als dit mij zou overkomen bel ik mijn teamgenoten (of ik ga jankend/ziek naar mijn werk). Zij zouden dan vervolgens zelf aanbieden werk van me over te nemen, me sterkte wensen en zeggen dat ik even bij mag komen. Helemaal niemand zou een woord reppen over vrij danwel ziek melden. Omdat we elkaar vertrouwen dat we niet zomaar verstek laten gaan en allemaal ook hebben laten zien dat we wanneer nodig een stapje harder zullen lopen. Wij hebben verder geen managers of bazen. Wel coaches, maar die zijn onderdeel van de teams. Door het vertrouwen in elkaar gebeurt het eerder dat men moet zeggen; "ga je even rustig aan doen?", dan dat je iemand aan moet sporen harder te werken.

Als ik dit zo lees ben ik toch weer zo blij met onze organisatiestructuur. Gelukkig gaan steeds meer bedrijven daar ook naartoe. Dus er is hoop voor de mensen die nog met dit soort ouderwetse praktijken te maken hebben

**Geplaatst**: 03-09-16 07:53

Re: Ziekmelding na plotseling overlijden paard, wel of niet?

Geplaatst: 03-09-16 07:53

Wat jij zegt dus Jennyj01!

**Geplaatst**: 03-09-16 09:43

Geplaatst: 03-09-16 09:43

Enjoy_ schreef:
Alenthe05 schreef:
Ik zou het ook doen.
Met alle respect naar mensen die kinderen hebben. Mijn paard is mijn kind (ik heb geen kids) Bij ons op het werk melden zich ook collega's ziek als hun kind ziek is. Ik heb tegen mijn baas gezegd als dit voorkomt als er wat met mn paard s doe ik dat ook.

Écht? Kijk dat je niet kan komen werken als je kind ziek is en je hebt geen opvang, ok, maar dat is dan toch wel echt een vrije dag opnemen lijkt me?

Nee dat valt dan weer onder calamiteitenverlof of zorgverlof al naar gelang hoe de situatie Is.

**Geplaatst**: 03-09-16 10:32

Geplaatst: 03-09-16 10:32

Jennyj01 schreef:
Maar dat is het leven. Mensen worden ziek. Dat hoort bij het ondernemer zijn. We hebben het hier over uitzonderlijke gevallen. Werkgevers vergeten nog wel eens dat er zonder gemotiveerde en gewaardeerde medewerkers er helemaal niks verdient wordt.

Net zoals werknemers er makkelijk aan voorbij lopen dat ze zonder die werkgever helemaal een baan zouden hebben.

Het is altijd een wisselwerking waarbij samen werken centraal staat.

Alleen in situaties van onbalans krijg je dit soort discussies.

**Geplaatst**: 03-09-16 10:48

Geplaatst: 03-09-16 10:48

danzzz schreef:
Jennyj01 schreef:
Maar dat is het leven. Mensen worden ziek. Dat hoort bij het ondernemer zijn. We hebben het hier over uitzonderlijke gevallen. Werkgevers vergeten nog wel eens dat er zonder gemotiveerde en gewaardeerde medewerkers er helemaal niks verdient wordt.

Net zoals werknemers er makkelijk aan voorbij lopen dat ze zonder die werkgever helemaal een baan zouden hebben.

Het is altijd een wisselwerking waarbij samen werken centraal staat.

Alleen in situaties van onbalans krijg je dit soort discussies.

Dan ga je naar de volgende werkgever die wel beseft dat werknemers geen stront zijn maar een deel dat ze nodig hebben binnen hun bedrijf.

**Geplaatst**: 03-09-16 10:56

Geplaatst: 03-09-16 10:56

Ayasha schreef:
danzzz schreef:

Net zoals werknemers er makkelijk aan voorbij lopen dat ze zonder die werkgever helemaal een baan zouden hebben.

Het is altijd een wisselwerking waarbij samen werken centraal staat.

Alleen in situaties van onbalans krijg je dit soort discussies.

Dan ga je naar de volgende werkgever die wel beseft dat werknemers geen stront zijn maar een deel dat ze nodig hebben binnen hun bedrijf.

En hoe moet je het dan doen als werkgever? Want zo maar even je werknemer op straat zetten omdat die werknemer denkt er een potje van te kunnen maken gaat dan weer net niet.

Werknemers hebben werkgevers nodig en vice versa. Zolang alles in balans is is er geen probleem
De problemen dienen zich pas aan als een van de twee zich onredelijk gaat gedragen

**Geplaatst**: 03-09-16 11:18

Geplaatst: 03-09-16 11:18

Palmera schreef:
Met alleen maar empathie hou je helaas een bedrijf niet draaiende. Huur, water, stroom, belastingen en personeel laten zich ook niet door empathie betalen.
Het klinkt heel hard, maar als klein bedrijf is het keihard werken om het hoofd boven water te houden. Dan kun je niet met alles en iedereen rekening houden.

Juist dan is het beter om begrip te tonen in een dergelijke situatie. De werknemers van dat bedrijf zullen zich dan begrepen en gewaardeerd voelen, zich meer gebonden voelen met het bedrijf en zichzelf dus minder snel ziek zullen melden en ook minder snel ziek zullen worden omdat ze minder stress in hun lijf hebben. Ik heb een paar jaar geleden met iemand gesproken die bij een bedrijf werkte wat duidelijk liet merken zijn werknemers te waarderen en bij problemen meteen bijsprong. Van de 40 werknemers was er in 4 jaar tijd niemand ziek geweest. Deels mazzel, als iemand een been breekt kan niemand daar wat aan doen, maar wel degelijk ook een goed personeelsbeleid. Bedrijven waar geen begrip is voor de werknemer, zoals iemand wiens paard is overleden gaan pushen om te gaan werken terwijl die persoon ziek is van verdriet, hebben doorgaans hogere ziektecijfers.

**Geplaatst**: 03-09-16 11:29

Geplaatst: 03-09-16 11:29

danzzz schreef:
Ayasha schreef:
Dan ga je naar de volgende werkgever die wel beseft dat werknemers geen stront zijn maar een deel dat ze nodig hebben binnen hun bedrijf.

En hoe moet je het dan doen als werkgever? Want zo maar even je werknemer op straat zetten omdat die werknemer denkt er een potje van te kunnen maken gaat dan weer net niet.

Werknemers hebben werkgevers nodig en vice versa. Zolang alles in balans is is er geen probleem
De problemen dienen zich pas aan als een van de twee zich onredelijk gaat gedragen

Ik was echt de beroerdste niet kwa werken. Ik had geen probleem met overuren ondanks mijn hersenletsel. Maar ik durf te zeggen dat mijn laatste twee werkgevers er mee voor gezorgd hebben dat ik in de situatie zit waarin ik nu zit; Ik krijg van geen dokter nog toestemming om te werken, ook niet van de controle arts. Dus zit ik als 26 jarige enigszins wanhopig en veroordeeld door de rest van de maatschappij thuis. Werknemers kunnen een ramp zijn, echt, dat besef ik heel goed; Maar werkgevers zijn heus ook lang niet altijd onschuldige lammetjes die beschermd moeten worden. $:\$

Het moet van twee kanten komen inderdaad. Helaas heb ik van de drie bedrijven waarvoor ik gewerkt heb maar van 1 bedrijf die balans gehad. Een bedrijf wat ik nog steeds mis trouwens. (heb ook nog contact met mijn collega's en bazen van daar)

**Geplaatst**: 03-09-16 11:38

Geplaatst: 03-09-16 11:38

Ayasha schreef:
Ik was echt de beroerdste niet kwa werken. Ik had geen probleem met overuren ondanks mijn hersenletsel. Maar ik durf te zeggen dat mijn laatste twee werkgevers er mee voor gezorgd hebben dat ik in de situatie zit waarin ik nu zit; Ik krijg van geen dokter nog toestemming om te werken, ook niet van de controle arts. Dus zit ik als 26 jarige enigszins wanhopigen veroordeeld door de rest van de maatschappij thuis. Werknemers kunnen een ramp zijn, echt, dat besef ik heel goed; Maar werkgevers zijn heus ook lang niet altijd onschuldige lammetjes die beschermd moeten worden. $:\$

Zo heb ik vorig jaar juni een hele zware hersenschudding gekregen en daar flinke restschade van over gehouden. Ik had geen coördinatie, concentratie en aandachtsvermogen meer, mijn evenwicht was ruk, lichtgevoelig, geluidsgevoelig en ik was hele dagen echt doodmoe. In eerste instantie was onze bedrijfsarts alleen maar aan het pushen om maar te gaan werken en het bedrijf ging hier in mee. Als dokter *** zegt dat je kan werken kan je dat ook. Ik werd alleen maar slechter en onzekerder. Toen kregen we gelukkig een andere bedrijfsarts die wel erkende dat ik een medisch probleem had en dat gezeur aan mijn hoofd het alleen maar zou verergeren. Die heeft mijn werkgever terug gefloten, me naar het ziekenhuis gestuurd voor een revalidatietraject en verder heeft hij me mijn gevoel laten volgen. Vanaf dat moment ging mijn herstel bovengemiddeld snel en inmiddels ben ik weer volledig hersteld en aan het werk. Als ze me van begin af aan met rust hadden gelaten was ik zeer zeker sneller hersteld. Dit werd ook bevestigd door de neuropsycholoog in het ziekenhuis.

**Geplaatst**: 03-09-16 11:57

Geplaatst: 03-09-16 11:57

Ik zou er een vrije dag voor inleveren.want je bent inderdaad niet ziek. Ik heb dit gehad met inslapen hond heb vrij gevraag
Kreeg ik niet vond ze onzin, heb ik opstaande voet ontslag genomen.als iemand geen begrip toont ben je aan verkeerde adres bij mij, want wilde gewoon vrije dagen in leveren.vond werk toch niet leuk scheelt

**Geplaatst**: 03-09-16 12:00

Re: Ziekmelding na plotseling overlijden paard, wel of niet?

Geplaatst: 03-09-16 12:00

Daar gaan we weer: heb jij gestudeerd voor dokter keona?

**Geplaatst**: 03-09-16 12:04

Re: Ziekmelding na plotseling overlijden paard, wel of niet?

Geplaatst: 03-09-16 12:04

Maar sterker nog; daar gáát het nog niet eens om. Bij wederzijds vertrouwen, respect en empathie zijn dit soort vraagstukken niet eens aan de orde.

**Geplaatst**: 03-09-16 13:43

Geplaatst: 03-09-16 13:43

Ayasha schreef:
Daar gaan we weer: heb jij gestudeerd voor dokter keona?

Jij wel? Jij en een boel met jou zeggen net zo hard dat TS wel ziek was. Mag je dat dan wel als leek beoordelen?

(en nee, dat is geen aanvallende vraag)

**Geplaatst**: 03-09-16 13:55

Geplaatst: 03-09-16 13:55

keona schreef:
Ik zou er een vrije dag voor inleveren.want je bent inderdaad niet ziek. Ik heb dit gehad met inslapen hond heb vrij gevraag
Kreeg ik niet vond ze onzin, heb ik opstaande voet ontslag genomen.als iemand geen begrip toont ben je aan verkeerde adres bij mij, want wilde gewoon vrije dagen in leveren.vond werk toch niet leuk scheelt

Maar je kàn er wel fysiek ziek van zijn als een dier ingeslapen word.
Dan maakt het toch geen barst uit of je ziek bent doordat er een blok beton op je is gevallen of dat je ligt te kotsen van het janken?

Ik heb echt het idee dat sommige mensen echt een probleem hebben als er per ongeluk eens een naaste (of werknemer etc) depressief is, want komop je bent toch helemaal niet ziek gewoon doorwerken >;)

Mijn ervaring is dat je als je depressief bent je van de minste stress al doodziek kan worden -O-

**Geplaatst**: 03-09-16 14:24

Geplaatst: 03-09-16 14:24

Tja.... als mijn lieve Sam sterft, weet ik nu al, dat ik daar echt he-le-maal kapot van ben en dan ga ik absoluut tijd voor mezelf nemen even.... Gelukkig werk ik gedeeltelijk voor mezelf en gedeeltelijk bij mijn vriend in de zaak, die absoluut zal begrijpen dat mijn hoofd dan even niet naar werk staat. Ik denk zelfs dat ik dan niet eens mag werken van hem. Ik ben niet iemand die gauw piept, overigens heb ik ook een dochter, dus ik moet soms al flexibel kunnen zijn in mijn werkzaamheden. Godzijdank dus geen zeurbedrijf of dito baas en als ik lees hoe er mee omgegaan wordt door bazen en collega's (en bokkers -O-

), besef ik weer hoe blij ik ben met mijn situatie.

Ergens werken is wat mij betreft, geven en nemen, en als je verder altijd klaar staat, weinig ziek bent, hard werkt, mag er ook wel wat menselijkheid tegenover staan. Maar het wordt hier steeds harder, steeds minder tolerant, steeds minder begrip voor elkaar. Pfffff........

TS, ik begrijp je helemaal en wens je heel veel sterkte toe, want zo'n verlies hakt er wel even in.

**Geplaatst**: 03-09-16 14:59

Geplaatst: 03-09-16 14:59

chevax schreef:
Ayasha schreef:
Daar gaan we weer: heb jij gestudeerd voor dokter keona?

Jij wel? Jij en een boel met jou zeggen net zo hard dat TS wel ziek was. Mag je dat dan wel als leek beoordelen?

(en nee, dat is geen aanvallende vraag)

Ik zeg dat TS beweerd dat ze ziek was. Gezien ik geen dokter ben kan ik niet oordelen dat ze dat niet was. Dus heb in het te doen met TS haar bewering.

**Geplaatst**: 03-09-16 15:39

Geplaatst: 03-09-16 15:39

Ayasha schreef:
Ik was echt de beroerdste niet kwa werken. Ik had geen probleem met overuren ondanks mijn hersenletsel. Maar ik durf te zeggen dat mijn laatste twee werkgevers er mee voor gezorgd hebben dat ik in de situatie zit waarin ik nu zit; Ik krijg van geen dokter nog toestemming om te werken, ook niet van de controle arts. Dus zit ik als 26 jarige enigszins wanhopig en veroordeeld door de rest van de maatschappij thuis. Werknemers kunnen een ramp zijn, echt, dat besef ik heel goed; Maar werkgevers zijn heus ook lang niet altijd onschuldige lammetjes die beschermd moeten worden. $:\$

Het moet van twee kanten komen inderdaad. Helaas heb ik van de drie bedrijven waarvoor ik gewerkt heb maar van 1 bedrijf die balans gehad. Een bedrijf wat ik nog steeds mis trouwens. (heb ook nog contact met mijn collega's en bazen van daar)

O ben ik zeker met je eens hoor, je hebt er ook zeker horken van werkgevers bij!! Absoluut, we kenner er allemaal wel een denk ik. Net zoals we ook allemaal die collega wel kennen die altijd op maandag ziek is, of die zich al ziek meld omdat er een vlieg in haar huiskamer tegen het raam is gevlogen.

Naar ik begrijp ben jij behoorlijk in de kreukels derhalve zie ik geen verwantschap met de door mij aangehaalde werknemersgroep. Ziek zijn overkomt je, verzuim is een keuze. In het land van de chronisch zieken is dat een boute uitspraak vind ik zelf maar toch zit er een kern van waarheid in. En laat een ding heel duidelijk zijn, zolang een arts vind dat jij niet mag werken, mag je niet werken en zal je dat ook zeker niet moeten doen.

**Geplaatst**: 03-09-16 16:04

Re: Ziekmelding na plotseling overlijden paard, wel of niet?

Geplaatst: 03-09-16 16:04

Is een ziekte alleen een ziekte als het veroorzaakt wordt door een virus of bacterie?

Iemand die niet heeft geslapen, snottert, overgeeft en niet kan focussen, is die hoe dan ook ziek, of speelt de oorzaak mee?

**Geplaatst**: 03-09-16 16:10

Re: Ziekmelding na plotseling overlijden paard, wel of niet?

Geplaatst: 03-09-16 16:10

Tja, werkgevers kunnen horken zijn, maar werknemers kunnen zich ook wel heel erg ikke ikke ikke opstellen. Ik denk dat veel werkgevers, als een werknemer overstuur belt en aangeeft die dag vrij te nemen want paard die nacht overleden, dat veel werkgevers zullen zeggen, neem maar een dagje ziek...maar dat diezelfde werkgever als die werknemer al belt met, ik meld mij ziek want ik ben overstuur omdat mijn paard vannacht is overleden, dat behoorlijk in het verkeerde keelgat kan schieten en zegt...neem jij maar lekker vrij.

Verder, call me grazy...maar ik kan me werkelijk niets voorstellen bij het feit dat als je paard is overleden, je behoefte hebt aan een dagje uitbrullen, dat je je ook maar een minuut druk kan maken over het feit of dat verlof uren of ziekte uren zijn. Ik zou dan echt wel belangrijker dingen aan mijn hoofd hebben.

**Geplaatst**: 03-09-16 16:12

Geplaatst: 03-09-16 16:12

danzzz schreef:
Ayasha schreef:
Ik was echt de beroerdste niet kwa werken. Ik had geen probleem met overuren ondanks mijn hersenletsel. Maar ik durf te zeggen dat mijn laatste twee werkgevers er mee voor gezorgd hebben dat ik in de situatie zit waarin ik nu zit; Ik krijg van geen dokter nog toestemming om te werken, ook niet van de controle arts. Dus zit ik als 26 jarige enigszins wanhopig en veroordeeld door de rest van de maatschappij thuis. Werknemers kunnen een ramp zijn, echt, dat besef ik heel goed; Maar werkgevers zijn heus ook lang niet altijd onschuldige lammetjes die beschermd moeten worden. $:\$

Het moet van twee kanten komen inderdaad. Helaas heb ik van de drie bedrijven waarvoor ik gewerkt heb maar van 1 bedrijf die balans gehad. Een bedrijf wat ik nog steeds mis trouwens. (heb ook nog contact met mijn collega's en bazen van daar)

O ben ik zeker met je eens hoor, je hebt er ook zeker horken van werkgevers bij!! Absoluut, we kenner er allemaal wel een denk ik. Net zoals we ook allemaal die collega wel kennen die altijd op maandag ziek is, of die zich al ziek meld omdat er een vlieg in haar huiskamer tegen het raam is gevlogen.

Naar ik begrijp ben jij behoorlijk in de kreukels derhalve zie ik geen verwantschap met de door mij aangehaalde werknemersgroep. Ziek zijn overkomt je, verzuim is een keuze. In het land van de chronisch zieken is dat een boute uitspraak vind ik zelf maar toch zit er een kern van waarheid in. En laat een ding heel duidelijk zijn, zolang een arts vind dat jij niet mag werken, mag je niet werken en zal je dat ook zeker niet moeten doen.

En toch werd ik door twee werkgevers waarbij ik alsnog probeerde gecategoriseerd onder de groep die jij aan haalt.

Ondanks alle bewijzen waarvan ik ze op voorhand van op de hoogte gebracht had omdat ik vond dat ze wel moesten weten "waarvoor" ze kozen.

(Tijdens het sollicitatie gesprek op de vraag "zijn er nog dingen die we moeten weten over jou" gewoon eerlijk gezegd welke dingen ze IMO nog moesten weten alvorens een keuze te maken.

**Geplaatst**: 03-09-16 16:44

Geplaatst: 03-09-16 16:44

VanHuisUit schreef:
Beetje baas heeft hier begrip voor. En ik zou gewoon een paar dagen vrij nemen of onbetaald verlof. Heb je verder niets te maken met regeltjes alleen met 'gedoe' maar dat heb je toch al.

Dan heb ik toen een beetje boel nare baas gehad.
Ik moest mijn hond in laten slapen, wist dit de dag ervoor al en had contact opgenomen met mijn leidinggevende.
Kreeg te horen dat als ik het zou wagen om me ziek te melden dat ze me zou pakken op werkweigering, ook al liep ik alleen maar te huilen en kotsen.
Inslapen zou 's middags om 15u gebeuren dus ik ben 's morgens gewoon naar mijn werk gegaan (nog steeds huilend en kotsend, bijna niet aanspreekbaar enzo), heb aangegeven dat ik 's middags eerder weg zou gaan maar het bleek 'onverwachts' heel druk te zijn op het werk dus moeilijkmoeilijk.
Ik heb aangeboden om na het inslapen zsm terug te komen en dan verder te werken, mocht niet ik moest blijven.
Uiteindelijk na wat discussies en telefoontjes van de leidinggevende naar haar baas kreeg ik de keuze:
Op het werk blijven of ontslag op staande voet.
Omdat het net de laatste dag van m'n proeftijd was stonden ze nog in hun recht ook. -O-

Ik heb gekozen voor mijn hond en ben gelijk vertrokken, heb de werkdag erna mijn spullen ingeleverd en tegen mijn leidinggevende verteld wat ik van deze actie vond.
Mijn leidinggevende was (dacht ik) een goede vriendin van me en ik heb bij een eerdere baan echt alles voor haar en het werk gedaan: overwerken, ziek doorwerken, terugkomen in mijn vakanties etcetc en nu ik 1x voor mezelf koos werd ik als een stuk vuil gedumpt.