Pantykous schreef:Ik denk dat jullie allemaal wat minder over Joman heen moeten vallen, ik snap wel wat hij zegt. Dat je een hoge studieschuld hebt wil niet persé zeggen dat je een lapzwans bent, voor sommige mensen is dat een investering geweest. Of dat in een hoog startsalaris is of wat anders doet er natuurlijk niet zoveel toe en is ook niet een garantie.
Niet allemaal zo kleinzerig hoor. Ja er zijn universitaire studenten die ontzettend lui zijn en niks presteren, dat geldt overigens ook voor MBO-ers. En dan heb je nog alles naast en daar tussenin.
Natuurlijk betekent die schuld niet per se dat je een lapzwans bent. Daar is iedereen het denk ik wel over eens. Omstandigheden maken dat je soms geen keuze hebt, en soms bepaalde keuzes moet maken. Maar dan mag je alsnog wel schrikken van sommige bedragen
óók als iemand daar weinig aan heeft kunnen doen...
Ik heb het geluk gehad dat vier van mijn zes jaar door mijn ouders betaald zijn. Voor mijn broer geldt hetzelfde (ja, wij hebben beiden exact hetzelfde traject gepakt, maar wel andere studierichtingen haha, uni-hbo-uni - ouders hadden voor beiden voor vier jaar studie gereserveerd, de rest was voor onszelf). Ik heb mijn laatste twee jaar middels zeer matige duo lening gefinancierd, inclusief enkele studiereizen. Mijn broer heeft deze twee jaar door zijn toenmalige werkgever betaald gekregen en dus géén studieschuld. Zelfde omstandigheden vanuit huis, net iets andere situatie daarbuiten.
Dat feit betekent nu wel dat wij met beiden iets boven modaal - en niet gek daarboven - keurig volgens de regels een hypotheek hebben kunnen afsluiten. In mijn geval zelfs in mijn eentje.
Het schrikeffect voor mij zit in de bedragen, en de wetenschap dat ruim 7k voor mij al een aardige domper op het maximaal te lenen bedrag gaf. Wat 60k dan doet voor je situatie, zou ik doodeng vinden. Maar goed, ik ben voorzichtig geboren ![Knipoog ;)](https://boktimg.nl/s/wink.gif)
Magrathea schreef:Nee zo erg zal het ook wel niet zijn, maar als iemand het leuk vindt om een baan te hebben die veel verdient waar hij/zij 55k per jaar voor opstrijkt dan kan dat toch óók je motivatie zijn om 's morgens vrolijk op te staan?
Genoeg mensen hoor die zeggen "mijn werk ik saai maar het verdient goed dus ik vind het best". Als je vervolgens elk jaar een maand lang kan gaan surfen in Frankrijk en je het dat totaal waard vind, dan kan dat toch?
Ik zit in die situatie ja: mijn werk is écht niet mijn droombaan, maar verdient voldoende om mijn paard te financieren, een auto te rijden en wat city trips te maken. Natuurlijk ga je zo niet je studie in, maar als in je studierichting geen werk te vinden is, val je terug op iets anders. In mijn geval : op mijn eerdere hbo studie. Ik had effectief beter mijn hele master (internationale betrekkingen) kunnen overslaan, had ik geen schuld gehad, en ik werk al jaren in het werkveld van mijn hbo studie (bedrijfskunde en personeelsmanagement). Maar ook dat zijn keuzes natuurlijk. Ik kan enorm jaloers zijn op mensen die hun boeltje pakken als ze hun droombaan niet gevonden krijgen in thuisland, en die elders aan de slag gaan. Maar zo bén ik niet.