SVRL schreef:@ Daphara: jij bent toch degene die ziekteverlof geweigerd heeft voor iemand met een peesontsteking, niet?
Dat was iets genuanceerder. Meneer had een peesontsteking in zijn enkel, was bij de HA en BA geweest, wilde toch ziek thuis blijven. Ik had vervangend werk voor hem achter een PC waarbij hij kon zitten met zijn enkel omhoog. Hij was het er niet mee eens, maar BA vond het ook prima kunnen.
SVRL schreef:Iemand anders haalde hier aan dat zij iemand die hersteld was, maar niet met de auto kon rijden, alsnog thuis heeft laten ophalen om naar het werk te komen.
Haha, dat was ik zelf, diegene met nekklachten die eiste dat ze gewoon door mocht werken. Ik vind een beperking waardoor je niet auto kunt rijden, maar wel (vervangend) werk kunt doen geen reden om thuis te zitten. Zeker in het geval dat een BA het hier mee eens is. Dit was trouwens bij mijn vorige werkgever, was voor hun meer een shock dat een werknemer zelf weigerde onnodig de ziektewet in te gaan.
SVRL schreef:Beide zaken vind ik not done. Een ontstoken pees die je belast en dat doe je sneller dan je denkt, kan gewoon scheuren en dan zit je met een langer herstel. Ontstekingsremmers slaan normaal na een paar dagen aan, meestal schrijft een arts je daar maar max 5 dagen voor thuis, maar blijkbaar kan dat zelfs al niet binnen jou bedrijf.
Het gaat dus om aangepast werk waarbij de enkel ontlast wordt. Met toestemming van de BA, goed overleg met de Arbo hoort inderdaad binnen mijn bedrijf en mensen nuttig in zetten, rekening houdend met hun eventuele beperking ook. Dat jij dat not done vind is prima, ik zorg ervoor dat we er alles aan doen om verzuim te verminderen op een gepaste manier.
We houden goed contact met onze zieken, stellen in overleg met de BA een plan van aanpak op, bekijken wat de mogelijkheden zijn wat betreft inzetbaarheid, hebben een maatschappelijk werker die beschikbaar is voor mensen met psychische problematiek, die schakelen we regelmatig al in voordat medewerkers verzuimen. Bij verzuim komt hij aan huis voor gesprekken. We doen er veel aan om onze zieken zo snel als verantwoord is weer aan het werk te krijgen, al is het aangepast werk. Ik zie dat als een gezond beleid.
We hebben nu minder mensen overspannen, minder mensen die langdurig thuis zitten en veel minder "maandagziekte en vrijdagzieken"
SVRL schreef:En dat jij, toen jij kapot was van verdriet, daar geen week ziekteverlof voor wilde nemen, is uiteindelijk jou beslissing, maar dat geeft je nog niet het recht om van anderen te eisen dat zij verlof opnemen wanneer ze zich werkelijk ziek voelen van verdriet alleen maar omdat jij het zo gedaan hebt. TS was fysiek ziek van verdriet en had alle recht om zich ziek te melden, zelfs al is het maar 1 dag.
Tuurlijk mag TS zich ziek melden, ik vind alleen niet dat verdriet onder ziek zijn valt. Kan iemand zich ziek voelen van verdriet? Ja dat kan zeker. Weegt het verlies voor de ene zwaarder dan voor de ander? Ja, dat is ook zo! Vind ik dat iemand thuis moet kunnen blijven om het verdriet te verwerken? Ja, dat ook nog!
Is dat ziekte? Ik vind van niet, maar dat hoef ik uiteindelijk niet te bepalen. Ik zou eerst overleggen of deze persoon voor het verwerken een paar dagen vrij wil op nemen, op die manier is de druk om weer aan het werk te gaan ook minder, omdat je vrij hebt en niet in de ziektewet zit. Ga zodra het kan lekker naar het strand om uit te waaien, wat doen met vrienden of whatever. Je bent vrij, niet verplicht te spreken met leidinggevende, het bedrijf, BA, Arbo of anderen.
iemand die zich om deze reden toch ziek meld, zal ik verwijzen naar de BA, die bepaald dan of dit ziekte is of niet. Dat betekend dat ik ook regelmatig contact zal houden en de werknemer moet voldoen aan de ziektewet, dus thuis en bereikbaar zijn op gezette tijden, eventueel naar de bedrijfsarts moet enz.