bakkabouter schreef:Jolien87 schreef:Kinderen moet je 'leren leren', als je begrijpt wat ik bedoel. Voor ons volwassenen lijkt alles zo vanzelfsprekend maar een kind weet niet uit zichzelf hoe hij zich moet concentreren en taakgericht bezig moet zijn. Je kunt er wel aanleg voor hebben en voor de 1 is het makkelijker dan voor de ander. Maar tegen een kind zeggen: "Maak je werk nu maar gewoon", heeft pas effect als je al voorwerk hebt gedaan en het kind ook daadwerkelijk weet hoe je zoiets aanpakt.
Helemaal mee eens, en dat moet ook gebeuren op een manier die aangepast is aan de leeftijd en het kunnen van een kind. En ik snap dat dat niet gemakkelijk is, en dat het daarom vaak niet helemaal loopt zoals het zou moeten.
Maar ik kan me toch niet ontdoen van de indruk dat er regelmatig gezegd wordt dat het omwille van leerstoornis X of Y toch niet zal lukken, en dat er daardoor maar gewoon vrede mee genomen wordt, en er ook verder niet veel meer geprobeerd of ondernomen wordt. Ik denk dat dat ook is wat iemand hierboven bedoelt met dat een stempeltje als een excuus gebruikt wordt, ook al is dat wellicht een beetje onhandig verwoord.
Even als toevoeging: ik wil absoluut niet suggereren dat dat hier gebeurt hé, ik ken de personen en de situatie helemaal niet. Ik heb het over een aantal mensen in mijn omgeving.
Oh absoluut hoor, voor wat betreft 'het stempeltje' ben ik het met diegene eens, er zijn teveel mensen die een gedrags- of leerstoornis als excuus zien om maar helemaal niks meer te doen 'omdat het er toch niet in zit'. In plaats daarvan moeten ze het omdraaien: hoe vervelend het ook klinkt, maar ze moet er júist de schouders onder zetten om iets te behalen. En hoe mooi is het dan als het dan ook daadwerkelijk lukt?
Maar om nu te zeggen "doe het maar gewoon", is toch wel erg ironisch, want dat is nu net hetgene waar mensen met een dergelijke "stempel" tegenaan lopen: zij kunnen het niet op de gewone manier. En dan nog kun je, je afvragen wat nu precies de gewone manier is om te leren. Bestaat die überhaupt wel?
Klein voorbeeld: een klassieke fout die mensen in het onderwijs maken, is om kinderen strak aan hun tafel te laten werken. Alles moet stil en zelfstandig. Maar hoe mooi is het als ze dit met elkaar kunnen doen? Het is niet voor niets dat coöperatieve werkvormen momenteel helemaal hot & happening zijn in onderwijsland.
En stillezen? Dat doen mijn kinderen het liefst gewoon lekker op een zelf uitgekozen plek in het lokaal. De één blijft rustig aan zijn tafel zitten, terwijl een ander het liefst opgekruld onder mijn bureau gaat zitten.