Wat een fijne reacties allemaal, dankjulliewel

Ik heb opzich wel echt veel contact met mijn PI/begeleider, ze heeft ook voldoende tijd voor me, maar ze begeleid me gewoon erg weinig. Ze is zegmaar gewoon niet met mij bezig, heeft geen zicht op waar ik mee bezig ben, vraagt nooit hoe het gaat, initatief van overleggen komen altijd vanaf mijn kant.
Wij hebben 1x per jaar een gesprek, toen was het eigenlijk ook weer "oh ja alles is prima", ik heb haar zelfs om specifieke feedback gevraagd over mijn functioneren, maar weer "ja prima". Ik heb de laatse dagen ook wat nagedacht over wat ik al heb geleerd, en dat is eigenlijk echt bizar weinig. Dat wil ik ook aankaarten, want ik moet straks wel verder, en niets geleerd en gedaan hebben kan echt niet..
We hebben het wel echt te weinig over mijn project, ik ben nu bezig met een planning maken, wil die morgen met haar bespreken en dan later (na mijn vakantie) met mijn overige begeleiders.
Ik heb wel collega's, maar de meesten zitten in de laatste fase, en zijn nu druk aan het schrijven, thuis ivm corona, dus heb weinig momenten om lekker te sparren. Dat was voor de hele COVID situatie wel beter.
Ik merk dat ik wetenschap in algemene zin om ineens minder leuk vind, omdat iedereneen zo onwijs op zn eigen 'eilandje' zit. Mensen weten amper waar de ander mee bezig is, en echt samen naar dingen kijken gebeurd zo weinig. Als ik een bepaald patroon in mijn data niet zie, en het niet laat zien, dan kan je ook veel resultaten gewoon over het hoofd zien... Maar misschien moet ik gewoon proberen een samenwerking op te zetten..