Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-01-21 18:50

Geplaatst: 06-01-21 18:50

Ik zou dit zien als een leersituatie: je moet nu leren om voor jezelf op te komen. Aangeven dat je de ziektewet niet in wilt, maar als het zo doorgaat je wel zal moeten. Het lijkt nu waarschijnlijk heel groot, maar ik weet zeker dat als je hier over een paar jaar aan terugdenkt, je denkt: maakte ik me daar zo druk om? Om één of andere werkgever die je straks nooit meer hoeft te zien. Als je straks moeder bent zullen er vaker situaties voorkomen waarin je voor jezelf en voor je kind moet opkomen.

Stoppen (om het voor jezelf opkomen uit de weg te gaan) zou ik nu zeker niet doen, dan snijd je je echt in de vingers. Als het niet gaat heb je recht op ziektewet en je hebt ook recht op je zwangerschapsverlof.

**Geplaatst**: 06-01-21 18:55

Re: Zwanger en een zwaar beroep, en nu?

Geplaatst: 06-01-21 18:55

Kies voor jezelf. Ga een goed gesprek aan met je leidinggevende/baas en als dit niets uithaalt probeer andere stappen te ondernemen.
1 ding is zeker; dit ga je niet lang volhouden. Als je nu al zo'n last heb van je lijf na een dag werken, zal dat alleen maar erger worden.

**Geplaatst**: 06-01-21 19:02

Geplaatst: 06-01-21 19:02

Ik kan je maar 1 raad geven: je werk(gever) kan je nog met hopen veranderen in je leven als je wil, je lichaam als je pech hebt niet meer.

Ik ben zelf in mijn tweede zwangerschap en ook rond dezelfde tijd als jij serieuze last beginnen krijgen. En ik doe trouwens gewoon kantoorwerk. Laten we wel stellen, je stelt je NIET aan. Bekkenklachten zijn vaak ook onder hormonale invloed en de ene vrouw heeft er meer last van dan de andere.
Dat is als zwangerschapsmisselijkheid. Ik ben beide zwangerschappen geen dag ziek geweest, maar mensen in mijn omgeving daar waren er bij die zelfs meer dan 3 maanden niks binnenhielen tot ziekenhuisopnames aan toe. Maar dat maakt niet dat ik mijn neus maar moet ophalen en doen alsof zij zich aanstellen.
Met jouw bekken is er weinig verschil. De ene vrouw gaat nauwelijks last hebben en denken "waar gaat dit in hemelsnaam over?", terwijl de andere met 12 weken al waggelt en bij 20 niet meer uit bed geraakt.

Een ding kan ik je wel vertellen. Als je nies durft zeggen, gewoon doorgaat en blijft over je limieten heengaat, wordt het erger en erger. En eens het erg is geworden, is het héél moeilijk om te herstellen. Je vergeeft het jezelf niet als je over 10 weken niets anders kan dan thuisblijven omdat je je bed niet meer uit geraakt, alleen omdat je niet durfde opkomen voor jezelf.

Dus echt, eerste wat je moet doen is je mindset veranderen. Laat die zwangerschapshormonen maar knallen. Denk niet: "oh jee, wat gaan de andere wel niet van me denken? Stel ik me niet aan? Je ziet amper dat ik zwanger ben? Wat gaat de baas zeggen?". Denk: "Potverdikke, wat weet die vent er van. I hij ooit zwanger geweest? Nee toch? Gaat hij even niet bepalen waar mijn pijngrens ligt. Mijn bekken worden uitgerokken en dat doet verdorie pijn! Als hij wil dat ik nog zo lang mogelijk blijf meehelpen, dan geef ik mijn grens aan en verder ga ik niet! We zijn hier niet meer de jaren stillekes waar vrouwen in schande en schaamte niet mochten toegeven dat zo'n baby produceren best wel wat vergt van je lichaam, we zijn in de tijd dat de vent maar eens een bredere blik op de wereld moet hebben en een potje empathie mag kweken!".
En ik weet dat het heel vervelend is om nu je werkzekerheid (nu ja werkzekerheid, zo graag wil je blijkbaar ook niet blijven) op het spel te zetten maar nogmaals, stukgewerkte bekken wil je gewoon echt niet hebben.

En ga naar een dokter en een kinesist. Echt, ik ben nu ook aan het gaan en ik dacht eerst ook, wat gaat het helpen? Maar het verschil is opmerkelijk. Krijg goede oefeningen mee en hoewel ik zeker moet uitkijken met wat ik doe heb ik opmerkelijk minder last.

**Geplaatst**: 06-01-21 19:06

Geplaatst: 06-01-21 19:06

Zo eens met een aantal voor mij. Kies voor jezelf. En je kind. Als je bekkeninstabiliteit oploopt heb je daar de rest van je leven last van. En dan kun je dergelijk werk dus ook never nooit niet meer doen als je al weer aan het werk kunt. Daarnaast kun je dan niet eens genieten van je baby. En mocht je ooit een tweede kindje willen is dat maar helemaal de vraag of dat dan wel kan. Dus stop, zit, en hou hiermee op.

Het is vanaf wat je beschrijft totaal duidelijk dat dat geen werk is voor iemand die onderhand zo'n 5 maanden in verwachting is, zo lang staan is al zwaar, laat staan voor iemand in jouw toestand.

Dus ziekmelden, en klaar. Hoe vervelend je dat ook vind. En het is niet vervelend. Goed zorgen voor je kindje begint bij goed zorgen voor jezelf. Je bent geen aansteller. En je hebt recht op een ziektewet-uitkering. Dat je verlof wordt doorbetaald is trouwens gewoon doodnormaal hoor, daar heeft jouw werkgever ook geen last van dat wordt geregeld in wat je noemt een vangnetconstructie van het UWV.

Dus naar huis, benen omhoog en laat de boel maar gebeuren. Na je zwangerschap- en bevallingsverlof zie je wel weer verder.

**Geplaatst**: 06-01-21 19:09

Geplaatst: 06-01-21 19:09

Lieve TS zoals al gezegd is ga voor jezelf en je kleintje opkomen.
Hij/zij kan dit zelf niet en dat zul jij moeten doen.

Ik was zo iemand die ook maar door bleef gaan en signalen negeerde. Mensen om mij heen zagen het al eerder en begonnen zich zorgen te maken.
Toen ineens kreeg ik harde buiken vanaf een week of 18 die niet meer stopten. Ik moest per direct stoppen met werken van de verloskundige. Toen dat niet genoeg was mocht ik zelfs buitenhuis niet meer lopen, in een rolstoel verplaatst worden en in huis eigenlijk niets doen. Dan duurt een zwangerschap erg lang kan ik je zeggen.

Vermoedelijk heeft dit keiharde werken en maar blijven doorgaan ook bijdragen aan mijn versleten tussenwervelschijven waardoor ik nu elke dag pijn heb. Nogmaals TS pas op jezelf, dit kan niemand voor jou doen.

**Geplaatst**: 06-01-21 19:11

Geplaatst: 06-01-21 19:11

neem iemand mee die je kan ondersteunen als je er heen gaat om te vertellen dat je het vanwege je gezondheid wat rustiger aan moet doen.
iemand die mondig genoeg is om jou te helpen.
want zo een gesprek hoef je niet alleen te doen.

**Geplaatst**: 06-01-21 19:14

Geplaatst: 06-01-21 19:14

Ik snap dat het moeilijk kan zijn om en gesprek hierover aan te gaan met je leidinggevende, maar om je baan anders op te zeggen is wel heel drastisch.

Ik zou een arboarts inschakelen en toch een gesprek met je leidinggevende aan gaan. Misschien is het een oplossing om werk aan te passen, meer pauze momenten te hebben, of voor een gedeelte ziekmelden. Als het niet gaat, dan haat het niet en je bent echt de enige die voor jou kan opkomen.

Ik zou in ieder geval altijd een ziekmelding kiezen, boven je contract opzeggen. Doe dat echt pas als je al iets anders hebt.

**Geplaatst**: 06-01-21 19:15

Re: Zwanger en een zwaar beroep, en nu?

Geplaatst: 06-01-21 19:15

Gewoon (deels) de ziektewet in gaan.
Ik heb eigenlijk te lang daarmee gewacht maar wat een opluchting toen ik deels thuis zat. Pijn ging ook echt beter (ofwel, niet slechter want na de zwangerschap gaat het pas weg gaf mijn fysio aan). Maar doorlopen zou ik niet doen, net als ontslag nemen

**Geplaatst**: 06-01-21 19:18

Geplaatst: 06-01-21 19:18

Daarnaast misschien iets dat je mindset helpt: jij stopt niet met werken omdat je zwak bent of wat dan ook. Je stopt met werken omdat je werkgever het onmogelijk maakt met slechte omstandigheden en je bent sterk om voor jezelf en je kindje op te komen.

**Geplaatst**: 06-01-21 19:20

Geplaatst: 06-01-21 19:20

Escada schreef:
Ik hoop dat het topic hier goed staat, twijfelde even om het hier neer te zetten of bij Mensenwelzijn maar verplaatst gerust

Even iets van mij afschrijven en advies vragen aan de lieve Bokkers hier.
Ik ben nu 15 weken zwanger van ons eerste kindje. In het begin er goed ziek van geweest en veel bloedingen gaat het nu weer redelijk. Ik voel me fitter en minder moe, alleen.....mijn bekken geven wat problemen en dat komt voornamelijk door mijn werk

Ik werk nu ruim een jaar op de markt in een grote verkoopwagen met vis. Het werk zelf vind ik erg leuk, dit doe ik al 12 jaar met plezier en nu sinds een jaar bij een nieuwe werkgever. In het begin had ik het er ontzettend naar mijn zin, totdat de zoon van mijn baas in de zaak kwam en het nu voor het zeggen heeft.

Hij is een paar jaar jonger dan ik ( 25 geloof ik?) en we liggen elkaar totaal niet. Hij duwt me aan de kant als hij ergens erbij moet, 'vergeet' mij vaak met pauze te sturen waardoor ik soms 6 a 7 uur op mijn benen sta en ik ben precies het watje dat niks durft te zeggen Als ik vraag of hij iets wilt aangeven ( we hebben een hele diepe toonbank ) dan zegt hij gerust Nee waar zelfs de klanten bij staan en ik op mijn buik de toonbank haast moet inschuiven om het product te pakken

2 weken geleden was het voor mij de druppel nadat er voor de zoveelste keer tegen me werd geschreeuwd door hem waar ook klanten bij waren. Mijn collega's hoorde het en ook klanten keken mij aan en zeiden: Dat is niet normaal hoor! Ik heb mijn jas gepakt en ben erna overstuur naar huis gereden. Meteen mijn baas opgebeld ( zijn vader ) en die wist dat hij wel eens wat bot kon overkomen maar dat hoort er nou eenmaal bij. Oke Ik heb mijn zegje gedaan maar hij nam het op voor zijn zoon, en mijn collega's houden allemaal trouw hun mond dicht. Op echt steun kan ik niet rekenen.

Na dat conflict ben ik de volgende dag gewoon gaan werken, schouders eronder en hoofd omhoog. Sinds een week of 3 a 4 beginnen mijn bekken op te spelen. Door het lange staan ( de dagen zijn vaak 8 tot 12 uur) en geen mogelijkheid om te zitten begint de pijn nu wel echt vervelend te worden. Op zo'n werkdag leun ik continu naar voren, tasjes aangeven, de pin aangeven etc. Bekkenfysio en de verloskundige zeggen dat ik voorzichtig moet zijn en niet te zwaar werk moet doen en eventueel rust. Vorige week maandag kon ik geen gewicht meer zetten op mijn rechterbeen toen ik wilde opstaan vanaf de bank en heeft mijn vriend mij in bed gelegd met een warme kruik in mijn rug. Ik zie mijzelf niet nu al in de ziektewet lopen en wilde het liefst echt doorwerken totdat het niet meer kan.

Nu zit ik dus eigenlijk met wat ik moet doen. Ik heb een vast contract en dat is natuurlijk hartstikke fijn dat ik ook met mijn verlof doorbetaald krijg. Alleen het werk word nu eigenlijk al te zwaar en op mijn werk word er heel lacherig over gedaan. Ik volg nog een thuis opleiding tot dierenarts assistente en dat is ook echt mijn doel om dat zo snel mogelijk af te ronden zodat ik weg kan van mijn werk. Het liefst solliciteer ik nu al ergens anders door de sfeer en de situatie, maar doordat ik zwanger ben en je toch niet meteen een vast contract krijgt ben ik bang dat ik dan na een halfjaar natuurlijk geen verlenging krijg van eventueel een tijdelijk contract.

Wat zouden jullie doen als jullie met deze situatie te maken hadden? Kijken voor een andere baan of ivm vast contract het uitzingen totdat het kan? Als ik niet zwanger was geweest had ik sowieso ontslag genomen en was ik ergens anders gaan werken. Ik zit nu alweer te klappertanden omdat ik morgen moet gaan werken en ik hem weer onder ogen moet komen

Ik heb ook in de vis gewerkt. Maar er zijn regels ook als je zwanger bent je hebt veel meer recht op pauzes. En anders ziek melden als ze geen rekening met je houden.

**Geplaatst**: 06-01-21 19:20

Geplaatst: 06-01-21 19:20

Toch gewoon ziek melden bij je baas en aangeven dat je graag met de bedrijfsarts wil kijken welke werkzaamheden je tijdens je zwangerschap wel kan doen.

Laat het er niet op aankomen dat je je lijf eerst kapotwerkt voordat je thuis komt te zitten. Je moet er over een maand of wat ook nog mee bevallen. Je hebt maar een lijf, en daar moet je echt voorzichtiger mee omgaan dan je nu doet.

Je baas is er blij mee. Als jij zwangerschapsgerelateerde klachten hebt, hoeft hij niet zelf te betalen, dat had hij anders wel gemoeten.

Pas je goed op jezelf? Sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 06-01-21 19:35

Re: Zwanger en een zwaar beroep, en nu?

Geplaatst: 06-01-21 19:35

Wees maar eens net zo lief voor jezelf als dat je voor anderen bent :knuffel:

.

Echt hoor, kom op voor jezelf en je mini-me. Als je baas geen rekening wil/lijkt te houden met hoe jij je voelt, hoef je dat ook niet bij hem te doen :)*

.

Verder, heb je altijd zoveel moeite op voor jezelf op te komen? Wel eens nagedacht om daar hulp voor/bij te zoeken? Er komen me een aantal dingen erg bekend voor en mij heeft het erg geholpen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-21 21:11

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-21 21:11

Dankjewel voor de lieve berichtjes :+:

Ik ga met mijn baas een gesprek aan (alle ballen verzamelen :')

) en dan eerst aangeven dat ik kortere dagen wil werken. Dan weet hij sowieso dat mijn lichamelijke problemen serieus zijn en als het dan echt niet meer gaat dan ga ik de ziektewet in. Ik zal nog even uitzoeken hoe dat allemaal zit met de ziektewet etc. En het dan nog even uitzingen tot juli

**Geplaatst**: 06-01-21 21:21

Geplaatst: 06-01-21 21:21

Escada schreef:
Dankjewel voor de lieve berichtjes

Ik ga met mijn baas een gesprek aan (alle ballen verzamelen ) en dan eerst aangeven dat ik kortere dagen wil werken. Dan weet hij sowieso dat mijn lichamelijke problemen serieus zijn en als het dan echt niet meer gaat dan ga ik de ziektewet in. Ik zal nog even uitzoeken hoe dat allemaal zit met de ziektewet etc. En het dan nog even uitzingen tot juli

En kijk ook je hebt wettelijk meer recht op pauzes

**Geplaatst**: 06-01-21 21:22

Geplaatst: 06-01-21 21:22

Goed dat je in gesprek gaat. Tip: schrijf van tevoren goed op wat je allemaal precies wil bespreken en zorg dat je ook weet wat je rechten zijn (die heb je zeker!). Dat kun je erbij pakken om zeker te weten dat je je niet laat overbluffen.

En pas goed op jezelf. Een bekende van mij deed dat niet tijdens haar zwangerschap en heeft 1,5 jaar na data nog steeds geen lichaam wat meewerkt, dit belemmert haar dagelijks in haar werk, zorgt ervoor dat ze geen tweede kind meer wil (want dat kan ze fysiek niet aan). Geloof me, dat is geen enkel werk/baas waard.

**Geplaatst**: 06-01-21 21:25

Re: Zwanger en een zwaar beroep, en nu?

Geplaatst: 06-01-21 21:25

Als jij niet nu naar je lichaam luistert kun je daar de rest van je leven lichamelijke problemen aan overhouden. Geen grapje, niets overdreven. Je bekken en je rug vertellen je dat het genoeg, of al te veel is. Is dat minder belangrijk dan wat je collega's van je denken?

**Geplaatst**: 06-01-21 21:26

Geplaatst: 06-01-21 21:26

Escada schreef:
Ik heb het vorige week al verteld toen toevallig mijn baas even op de werkvloer was ivm de drukke feestdagen. Maar het zijn allemaal types van Mond houden en gewoon doorwerken En ik ben dan niet zo'n held om het nog een keer aan te kaarten

Zelf heb ik mezelf nog nooit ziekgemeld en voel me zo'n zwakkeling als ik met 15 weken zwanger al thuis zit. Ben altijd zo bang wat ze dan erover zeggen

Ik heb nog nooit de 15weken zwanger werkend gehaald dus vind het een prestatie

Ontslag nemen heb je je zelf mee, en dat gun je deze baas niet. Dus meld je ziek. UWV is totaal niet moeilijk met ziek tgv zwangerschap.
Als ze er niet mee akkoord gaan moeten ze een bedrijfsarts regelen en dan kan die beoordelen wat je wel of niet kan werken.

**Geplaatst**: 06-01-21 21:30

Geplaatst: 06-01-21 21:30

Lieverd, gewoon ziek melden. Bloedingen hebben is al een goede reden om dat te doen. Verder goed voor je zelf en je kindje zorgen.

Zwanger zijn is geen ziekte, maar je moet wel goed voor je zelf zorgen/opkomen. Je hebt er niets aan als je uitgeput bent, lichamelijk of geestelijk,of dat er iets met je zwangerschap mis gaat...

**Geplaatst**: 06-01-21 21:32

Geplaatst: 06-01-21 21:32

Als medezwangere met bekkeninstabiliteit gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen. Dit houd je niet vol, trek aan de bel.
Werk vinden als dierenartsassistente is als zoeken naar een speld in een hooiberg. De meeste dierenartsassistentes die klaar zijn met hun opleiding moeten noodgedwongen wat anders gaan doen omdat er geen werk in te vinden is. En daarnaast: het bestaat voor een groot deel uit schoonmaken en staan. Iets wat je met bekkeninstabiliteit juist moet vermijden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-21 21:37

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-21 21:37

gabyfedde schreef:
Als medezwangere met bekkeninstabiliteit gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen. Dit houd je niet vol, trek aan de bel.
Werk vinden als dierenartsassistente is als zoeken naar een speld in een hooiberg. De meeste dierenartsassistentes die klaar zijn met hun opleiding moeten noodgedwongen wat anders gaan doen omdat er geen werk in te vinden is. En daarnaast: het bestaat voor een groot deel uit schoonmaken en staan. Iets wat je met bekkeninstabiliteit juist moet vermijden.

Ik heb al eerder gewerkt bij de dierenarts dus weet dat het ook veel schoonmaken is

Maar ben pas net begonnen met de opleiding dus voordat ik iets ga zoeken in die branche duurt nog even hoor. Dan is de kleine er allang

**Geplaatst**: 06-01-21 21:56

Re: Zwanger en een zwaar beroep, en nu?

Geplaatst: 06-01-21 21:56

Oef ik zou niet eens in gesprek gaan, gewoon ziekmelden. Ik ben ook zo een figuur geweest om maar door te blijven lopen maar echt, als ik het kon terug draaien had ik een betere grens getrokken.

Laat je alsjeblieft niet om praten en overhalen door te gaan met werken, ze lopen al flink over je heen en al de extra stress bovenop de extra belasting door zwangerschap is niet niks.

**Geplaatst**: 06-01-21 21:59

Re: Zwanger en een zwaar beroep, en nu?

Geplaatst: 06-01-21 21:59

Advies: ga niet op eigen houtje bedenken wat je wel en niet kan, maar laat dat over aan een bedrijfsarts. Je bent net 15 weken zwanger, je weet het allemaal niet zelf. Laat het over aan de professionals? Pas op jezelf, echt.

**Geplaatst**: 06-01-21 22:02

Geplaatst: 06-01-21 22:02

Ik word hier zo ontzettend pisnijdig van! Wanneer gaan die mannen eens ophouden met dat onrespectvol gedrag ten opzichte van (zwangere) vrouwen? Wie denken ze dat ze zijn en vooral, hoe denken ze dat ze zelf ter wereld zijn gekomen?

Zorg goed voor jezelf TS, het is zo zo belangrijk voor jou en je kindje! En die hork van een baas, nou, die kan de hork op. Als het gevoel uit je rechterbeen was is dat een heel erg duidelijk teken van je lichaam dat het rustiger aan moet. En ik weet niet of halftijds werken dan de juiste oplossing is gezien de aard van jouw werk.

Heb je een goede band met je huisarts om het hier eventueel over te hebben?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-21 22:04

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-21 22:04

Ja soms met mijn bekken is het zo lastig inschatten. Nu door de feestdagen heb ik minder gewerkt en dan worden de klachten natuurlijk minder en denk je ooh nu gaat het alweer beter! Maar ik ga beter naar mijn lichaam luisteren ~~}>

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-21 22:05

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-21 22:05

moeshie schreef:
Ik word hier zo ontzettend pisnijdig van! Wanneer gaan die mannen eens ophouden met dat onrespectvol gedrag ten opzichte van (zwangere) vrouwen? Wie denken ze dat ze zijn en vooral, hoe denken ze dat ze zelf ter wereld zijn gekomen?

Zorg goed voor jezelf TS, het is zo zo belangrijk voor jou en je kindje! En die hork van een baas, nou, die kan de hork op. Als het gevoel uit je rechterbeen was is dat een heel erg duidelijk teken van je lichaam dat het rustiger aan moet. En ik weet niet of halftijds werken dan de juiste oplossing is gezien de aard van jouw werk.

Heb je een goede band met je huisarts om het hier eventueel over te hebben?

Ik ben net verhuisd en heb mijn huisarts 1x gezien

Ze was wel hee erg aardig dus het was wel een fijne huisarts gelukkig