tita schreef:Je moet al sparen voordat je aan kinderen begint en soms ook jezelf dingen ontzeggen.
Ik was 22 begon met werken en ik zorgde altijd ….altijd dat aan einde van jaar meer geld op de spaarrekening stond.
En ja ik ging niet elke weekend uit en ik ging niet 2-3x per jaar op vakantie.
En ik kocht niet de nieuwste Nike’s
Ik werd 25-29-33-36….spaarde nog steeds en nee ik was ook niet altijd blij en maakte nog steeds overwogen beslissingen.
Ibiza of Thailand en niet en en en.
Ik heb 2x mensen leren sparen die in de bijstand zitten en zojuist weer met een moeder budgetteren…. En het lukt maar is wel ff doorbijten en een positieve mindset want ja je spaart niet ff 200-100-50 per maand soms wat minder maar 20*12*5 is gewoon 1200€
Ik ben wel trots dat ik altijd ben blijven sparen en ja dat was ook wel eens 35 GULDEN

Ach Tita kom op. Hier stond er €40.000 op de spaarrekening toen ik zwanger was. Je wilt niet weten door wat voor zeik en miserie wij zijn gekropen de laatste jaren. Tot afgelopen oktober dat het gewoon echt op was. En nee, wij deden niet gek. Maar elke euro die ik op het einde van de maand er kon opzetten ging er 10 keer zo snel vanaf.
Enkele voorbeelden: Ze zijn mij beginnen pesten op het werk. Nieuwe bazen en iedereen moest weg. Iedereen is gewoon weggepest. Uiteindelijk in een burn out beland en weg job van 6 jaar die ik full time deed en €1700 mee verdiende. Na 3 maand (en ook 3 maand geen inkomen) er langzaam terug beginnen uitkrabbelen. Maar andere job, full time kon ik ook nog niet aan. Loon: €1200. Opvang was ook niet meer in de buurt en andere opvangen hadden pas na een jaar plaats! Ik tikte elke maand €400 af om enkel en alleen al naar de opvang te rijden. Opvang koste ook nog eens €450 en we kregen nauwelijks tegemoedkoming want mijn man verdiende te veel. Achteraf bleek dit een misrekening te zijn en hadden wij zeker recht op korting, maar dat hebben we nooit terug gezien

Er waren dagen dat ik 4 uur werkte en toch een volle dag moest betalen want ze zat er langer dan 5 uur. Tja, het was al 35 minuten heen en weer naar de klant. 5 uur en 10 minuten. En nee, ze zeggen niet: Oh, wij snappen dat je het lastig hebt. Wij ronden het wel af naar 5 uur. Dus van €600 totale kost voor de opvang en een loon van €1700 ging ik naar €850 kost en €1200 loon. Mijn man had door omstandigheden ook ander werk wat €1000 minder in de maand mee bracht en wij hadden net een ander huis met een hypotheek x2,5 in vergelijking met de vorige gekocht. En dan heb ik het nog niet gehad over kapotte auto’s. Een pestbuur die ons nu al voor €15.000 aan kosten heeft bezorgd en ga maar door.
Het tij kan altijd keren. En zelfs wij, die het echt wel luxe hadden en kleren konden kopen wanneer wij wouden etc, met €40.000 op de spaarrekening, zijn op 3 jaar tijd in een afgrond gestort. Ik schaam mij er niet voor om toe te geven dat er nu €300 op de rekening staat. Afgelopen 2 maand gespaard. Want ja, alsof het nog niet genoeg was kwam corona erover en sloot het bedrijf voor enkele maanden. (€400 minder in de maand) Kregen wij nog eens verhoogde belastingen aan €2000 ivm de corona steun en moest ik €1000 terug storten aan de werkloosheidsuitkering.
Dus doe niet zo uit de hoogte over jij het allemaal voor elkaar hebt. Ik kan enkel zeggen dat het deels mentaliteit is en hoe graag je wilt sparen, maar ook deels geluk.