Bokt.nl

Leandra schreef:

Wauw, wat een gaaf beroep! Lijkt me zo mooi en dankbaar werk!

Snollygoster schreef:

Wat een interessant beroep! Een oud-collega van mij doet dit ook (werkte als bijberoep in de horeca). Kinderen zijn, net zoals jij het ook beschrijft, hem ook het meeste bijgebleven. Dat wordt nooit makkelijker als je een kind op je tafel hebt liggen zei hij altijd.
Hij was ook ooit een keer naar het werk gekomen waarbij hij de dag voordien iemand moest gaan ophalen die voor de trein gesprongen was.. Die persoon moest letterlijk bij elkaar geraapt worden

Ik heb vorig jaar neuroanatomie gehad (doe opleiding neuropsychologie), waarbij we zelf ook op echte hersenen moesten werken. Onze lessen vielen altijd samen met die van geneeskunde, die dan aan de andere kant van de anatomiezaal op lijken aan het werken waren. Ontzettend interessant om te zien altijd! De geur van formol mis ik wel absoluut niet.

Polly schreef:

Offline schreef:

Ik weet alles . Je krijgt er vaak een dossier bij ( als het een ziekenhuis overledene is of tijdens zwaar ongeval)

Ook de doodsoorzaak ed?

BloemBloem schreef:

Mag zo mijn geschiedenis hier op de zaak wel wissen na het klikken op al die linkjes, hahaha mijn
werkgever zal anders wel niet denken

Cactusknuf schreef:

Is het ook zo dat je het minder moeilijk krijgt met de dood? Of word het alleen maar makkelijker? En ben je niet extra bang om zelf op een hele nare manier dood te gaan door al die enge dingen?

moonsparkle schreef:

Kun je dit beroep of iets soortgelijks ook achter de schermen uitvoeren? In de zin van het lijkt me echt fascinerend werk, maar het gesprek met de nabestaande zou ik niet durven, daar ben ik te verlegen voor.

Sheehan schreef:

Hoe doen jullie dat als de persoon tatto’s heeft maar die bijv. onderbroken zijn door een wond, of een “amputatie”? Teken jullie dat dan bij met makeup of laten jullie het gewoon?

Ook vraag ik me af of als iemand met makeup op is overleden je dat er dan echt af moet gaan halen met remover en het dan opnieuw doet? Of laten jullie dat zitten als het er nog enigzins goed uit ziet?

Horsetopia schreef:

Wat doe je eigenlijk allemaal met een lichaam? Mond toenaaien, lichaam wassen, luier om...
Wat gebeurt er nog?

Kan je eigenlijk ook gewoon 'puur natuur' gecremeerd worden? bv als je niet opgebaard wil worden of zo?

roxiie schreef:

Wat moet ik me eigenlijk voorstellen bij wassen?
Ga je met een washandje het hele lichaam af?

En heeft dat ook nog een ‘extra’ functie? Want een lijk gaat ook niet fris ruiken als het wel gewassen is?

En kun je mensen weer een beetje makkelijk aankleden? En krijgen ze ook ondergoed/BH/sokken weer aan?

Shaar schreef:

Leuk topic dit, super interessant!!
Heb laatst ook zitten googlen op dit beroep. Maar net als moonsparkle hierboven zegt, het werk wat jij doet lijkt me fantastisch, maar contact met de nabestaanden lijkt mij ook erg lastig.
Tijdens mijn opleiding tot operatieassistent ben ik ook meermaals in de snijzaal geweest, die geur vond ik juist 'fascinerend' ofzo Het beroep van patholoog-anatoom lijkt me ook super interessant.

moonfish13 schreef:

Het is enorm dankbaar werk..
Wij hebben van de zomer onze mantelzorgdame verloren, ze was versleten en klaar met het leven, 90 jaar.
Ze mocht euthanasie, en is de avond ervoor nog uit eten geweest, prachtig gewoon en het mooiste weer van de wereld had ze.
Thuis is ze ingeslapen, en ik vond het heel fijn hoe de uitvaartzorg haar opgehaald heeft en hoe ze met alles omgingen.
Zoveel respect naar ons en naar haar toe, dat was geweldig.
Ze gaven ons fijn de tijd, ze lag op de brancard en alles was zo netjes, ze gaven ons duidelijk rustig de tijd om dat beeld even te laten bezinken.
Je kon gewoon merken dat dit hun vak is, en ze heel goed in konden schatten wanneer het voor ons tijd was om te opperen haar mee te nemen naar de auto.
Dat maakte voor mij persoonlijk het moment van meenemen minder zwaar, zij namen heel respectvol toch een soort leiding waardoor je niet compleet instort.
Daar ben ik ze heel dankbaar voor.

Overigens gaat het niet overal zo netjes en zorgvuldig qua slachtoffers tonen, dat weet ts denk ik ook wel.
Een zoon van de vriendin van mijn moeder is op vakantie in een ver land, even geen land noemende wegens dat het nieuws is geweest, verongelukt.
Frontaal met een auto op een vrachtwagen, familie is afgereisd daarheen en mochten ze zien, want ze zouden goed toonbaar zijn.
Wat ze niet verteld hadden is dat zij een stuk neus miste en hij ook eigenlijk niet echt meer herkenbaar door de impact van de klap.
Ze zijn daar vooraf niet voor gewaarschuwd, en hadden dat achteraf wel graag gehad.
Ze weet niet of ze het dan had willen zien, of pas na restaureren inderdaad.
Eenmaal in nederland was de uitvaart bewust met gesloten kist.
We mogen blij zijn dat we daar hier tegen beschermd worden.

Citaat:

Wij laten ze niet leeglopen. Lijk vlekken proberen wij weg te werken met make up alleen bij de vingers is dat bijna niet haalbaar

Citaat:

Nee, dat snap ik, maar is het nou echt zo dat ze “mooier” zijn als er geen bloed meer inzit?

Iris82 schreef:

Ik zag in een link dat balsemen in Nederland niet toegestaan was. Er kon een uitzondering gemaakt worden voor leden van het Koninklijk Huis.

Maar waarom is daar speciaal een wet voor gekomen?

Twilight schreef:

Je hebt een herl mooi beroep. Kom er soms mee in aanraking omdat de beste vriend van mijn tante dit voor Zijn burn out ook deed. Heeft onze oma gedaan en ook deels opa.
Erg mooi om te zien op de voor en na foto’s. Weet dat mijn moeder en mijn tante toen ook geholpen hebben daar in het verzorgings tehuis.

Tante heeft ook een aparter beroep. Die maakt een film van mensen in bijv hun laatste weken of documentaires (had er 1 gehad na de MH17 ramp. Gescheiden ouders die van hun overleden dochter nog graag een mooie documentaire wouden.) Lente in Oktober heete dat.