Ik zou dan liever al een fijne baan hebben en dan aan een gezin denken

Mijn neef van 24 is dit jaar cum laude afgestudeerd in geneeskunde! Hij doet nu specialisatie neurologie. Hoelang doet zo'n specialisatie eigenlijk?
Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird

En waar ik die fijne baan krijg? geen flauw idee, ik rol vanzelf ergens in! Maar boven mijn 30ste zou ik niet snel kiezen voor een studiewisseling. Dan doe ik misschien liever nu een master extra voor de zekerheid
Nu moet ik daarbij zeggen dat ik wel erg gevoelig ben voor dat soort dingen, dus niet zo makkelijk jarenlang kan leven met een baan waar ik niets aan vind... WhiteRose schreef:@ Welshcobfan: ik vind het prima dat wij de generatie zijn die tot zijn/haar 70e door moet werken, maar dan doe ik wel graag werk waar ik gelukkig van word. Die fijne baan hangt ook een beetje af van de studie he?
.
) sneller dat soort dingen oppikt en aanleert (het is zelfs bewezen
) dus dan moet je wel heeel gedreven zijn wil je als 'oudje' je weer storten op een geheel nieuwe studie!
marel schreef:Kinderen kan altijd als je dat graag wilt. Studiegenootje van mij is tijdens de studie bevallen van twee kinderen(was ook al wat ouder toen ze begon) en ik heb ook collega's die tijdens de co-schappen een kind krijgen of een break nemen van een half jaar.Zoals de biologische klok: als je kinderen wilt, hoe makkelijk te combineren is dat? Mijn angstbeeld is een oude ivf-moeder van 35+.
In opleiding komen is volgens mij voor een heel groot deel geluk en de juiste mensen kennen. Ik ken heel veel mensen die op hun 35ste nog makkelijk ergens in de opleiding kwamen.Citaat:Daarnaast is het voor oudere basisartsen een stuk moeilijker om in de opleiding te komen. Een vriend van mijn partner (38, best jong!) werkt nog steeds als agnio in het AVL, al vijf jaar. En hij is absoluut geen zesjesarts, maar een zeer vakbekwame man.
Citaat:Daarnaast nog het promoveren, behalve als je in de periferie wilt blijven hangen, is promoveren een must. Vier jaar lang een stuk minder patiëntenzorg dus. Hoe kijken jullie daar tegenaan?
marel schreef:De ziekenhuiswereld valt in het echt ook nog best meeMet wilskracht kan je een hoop, zeer zeker, maar je kunt geen opleidingsplaats afdwingen door louter motivatie. Genoeg gemotiveerd talent die jaren in het agniocircuit blijven dolen. De ziekenhuiswereld (die ik zelf dan weer niet heel leuk vind) is keihard als het op geld aankomt.

Die worden namelijk door de opleiding gefinancierd en de agnio's komen voor kosten van het ziekenhuis/de maatschap. Dat valt best mee hoor! Er zitten zat mensen van rond de 30 en ouder in het eerste jaar. Daar moet je je echt niet door laten tegenhoudenCitaat:Mocht ik de studie volgend jaar starten ben ik 27. Best oud
).
Heb er overigens wel mijn voordeel mee behaald, dus mag daar eigenlijk niet over zeuren.



De onderzoekskant is er wel minder mogelijk, maar das een keuze die je maakt...
Ben ik ook uit mijn dilemma
WhiteRose schreef:Marel: ik denk dat je stelling over het promoveren toch wel heel stug is. Buiten de academie is de ziekenhuiswereld ook heel mooi, en daar zijn er zeker mogelijkheden. Je doet er zelfs veel meer, dus wat dat betreft hoef je de academie niet te missenDe onderzoekskant is er wel minder mogelijk, maar das een keuze die je maakt...
Geloof in je dromen, het is het waard