Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Lestrange01 schreef:Een paar maanden terug ben ik opgenomen geweest en zelfs mijn psycholoog die vermoedens had dat ik misschien hoogbegaafd was. Dus ik moest sowieso getest worden, kwam maar een heel middelmatig iq van 103 uit.
Blijkbaar heb ik me de afgelopen 17 jaar toch heel goed weten te vermommen. Als nep hoogbegaafde.
) beantwoord. Er kunnen zó veel redenen zijn voor een slechte score op een IQ test.
.
Is dat voor anderen ook herkenbaar? Rytir schreef:Ik denk dat in veel gevallen hoog begaafde mensen tegen een aantal zelfde problemen aanlopen als zwakbegaafde mensen. Ons sociale stelsel is er niet op berekend, die gaat uit van de ' normaal' functionerende mens. Niet heel gek natuurlijk, dat is de grootste groep binnen onze samenleving. Het maakt wel dat mensen die geen onderdeel uitmaken van die ‘ normale range’ tegen dingen gaan aanlopen; in het onderwijs, op de arbeidsmarkt en binnen complexe relaties.
Zelf ben ik niet hoogbegaafd, ik schurk er wel tegen aan. Ik heb een aantal tests gedaan en ik ‘ scoor’ tussen de 127 en 132. En hoewel ik dus officieel het label niet heb merk ik dat ik soms enorm tegen mijn rationele brein aanloop. Die drie stappen te ver zijn in het denken dan een gesprekspartner herken ik. Maar ook emoties kan ik goed wegrationaliseren en dat is niet altijd handig.Is dat voor anderen ook herkenbaar?
)
) handelingen zie.
.
Als ik iets niet uitdagend genoeg vind kan het me ook niet veel schelen. Ik was de havist die nooit huiswerk maakte en toch voldoendes haalde. Vaak maar net, maar ik vond het gewoon zo saai dat ik ook geen motivatie had meer te doen dan nodig. Heel veel spijt van nu, want ik vind leren voor mijn studie dus soms ook lastig omdat ik dat nooit heb moeten doen. Ik heb wel bewust een thuisstudie gekozen zodat ik mijn eigen tempo aan kan houden en zelf kan beslissen wat ik wanneer doe. Dit is een super goede keuze geweest. Hiervoor deed ik een andere studie waar ik me zodanig ergerde aan alles van competentie gericht leren dat het gewoon niks werd. Inmiddels ben ik derdejaars met mooie punten en motivatie om misschien neuropsycholoog te worden als die route te doen is. Ik heb mezelf leren lezen toen ik 5 of 6 was? En sprak ook al erg vroeg engels. Dit pikte ik op van Engelse cartoons
Verder op creatief gebied ontzettend graag bezig en daar ligt mijn passie ook. Muziek, theater, kunst
Juist de vrijheid die het geeft. Theater is ook echt mijn uitlaatklep en ik merk dat dat ook mijn mensen zijn. En na jarenlang buitengesloten geweest te zijn is dat een hele hele hele fijne ontdekking geweest. Ik ben nu gewoon mezelf en sociaal ontzettend handig geworden.

Maar ik ben geen wiskundige of andersoortige logisch denker. Meer op een 'big picture' manier.

phormicola schreef:c_alsemgeest schreef:Ja, mijn man heeft dat dan weer totaal niet
Mijn ex ook totaal niet

En met mij en andere mensen waar hij echt om geeft heeft hij het ook gelukkig wel. Maar kenissen, andere familieleden e.d. nee... die zou die zo voorbij lopen als ze staan te huilen bijvoorbeeld.