sneeuwpop schreef:Shadow0 schreef:Daar ben ik het wel mee eens![]()
Maar het optrekken aan kan wel heel belangrijk zijn. Een heel simpel voorbeeld is als je veel kinderen met taalproblemen bij elkaar plaatst - ze komen dan gewoon niet voldoende in aanraking met vloeiende taal, en kunnen die dus ook niet ontwikkelen. Het is altijd een beetje puzzelen waar de balans ligt: je niet verstaanbaar kunnen maken is heel frustrerend, maar niet ontwikkelen vanwege te weinig aanbod ook.
Dat geldt ook enigzins voor gedragsproblemen bv, het is niet leuk om de enige te zijn met gedragsproblemen, maar het is ook niet leuk om, als je al gevoelig bent voor prikkels, in een klas te zitten met kinderen die veel meer onrust meebrengen. En het kan enerzijds heel goed zijn om in een gestructureerde situatie te zijn waar de omgeving is afgestemd, en anderzijds leren kinderen ook een hele hoop extra scheldwoorden en manieren van zich misdragen van hun groepsgenoten die ze misschien niet hadden hoeven leren.
Dus er is voor beide kanten wat te zeggen, en ik denk dat dat echt iets is dat verschilt per situatie. Hangt af van de scholen, van de leerling, van de voorgeschiedenis. Wat weegt per situatie het zwaarst?
ik ben van mening dat taalproblemen en nog meer van dat soort problemen niet de verantwoordelijkheid van school moet zijn.
Straf de ouders wanneer ze zich niet inzetten om de kinderen te helpen. Geef ze handvatten en zorg voor sancties wanneer ze dit niet oppakken.
Mensen die hun best doen om hun kinderen te helpen met hun ontwikkeling worden bijna gestaft door ouders die verwachten dat anderen het voor hen gaan doen... "oprekken aan anderen" kan ook betekene" het naar beneden trekken" en dat is imo een heel dun lijntje.
Pardon? Ouders straffen omdat ze zich niet inzetten hun kinderen te helpen?
Wat als die ouders dat helemaal niet kunnen?