Tayga schreef:@ Zesiram, mij lijkt buitenpromovendus ook behoorlijk pittig! Maar op het moment dat je werk intellectueel niet voldoende uitdaagt, lijkt het me beter te doen, dan wanneer je op het werk ook al heel hard na moet denken. Dan is het ook meer een soort van afwisseling.
Op mijn werk moet ik ook keihard nadenken hoor, maar op een heel ander vlak ( ik heb twee banen, één managementfunctie (hoe zorg je dat medewerkers doen wat ze moeten doen, omdat ze zelf ook vinden dat ze dat moeten doen ) en één functie als strategisch adviseur (hoe krijg je beleid zo verkocht dat de bestuurder blijft zitten, politiek zijn wensen uitgewerkt ziet en de bevolking tevreden is (hoewel dat laatste met de bezuinigingen tegenwoordig meer lijkt op: dat jezelf en de bestuurder niet door burgers gelyncht worden, de bedreigingen nemen lineair toe met de bezuinigingen).
Allemaal erg uitdagend, maar het lijkt me heerlijk om 's avonds met theorie bezig te zijn. Dat je niet elke 5 minuten gebeld wordt over een crisissituatie en gewoon de tijd hebt om na te denken over je analyse en over hoe je dingen op wilt schrijven. Maar ik twijfel heel de tijd of ik me wel voor zo'n lange tijd wil binden. Mijn man is aan het afstuderen en als ik die stress dan weer zie.....ik moet gewoon wat meer onderzoek gaan doen naar alle voors en tegens en kijken welke partijen met me mee willen denken.
@Hilli: ik dacht bij mijn master na 7 jaar (waarvan twee keer een jaar niks geen communicatie meer naar de faculteit) ook dat ze me vast niet meer wilden helpen. Niks bleek minder waar, ik werd met open armen ontvangen. Maar ik kan me je twijfel erg voorstellen, alle kanten moeten wel weer bereid zijn te investeren, anders loopt het alleen uit op een teleurstelling.