Bokt.nl

Arabesk schreef:

Steeds vaker hoor je dat bedrijven en overheidsinstellingen moeten bezuinigen; ze gaan hetzelfde werk doen met minder mensen. Nu ook weer tata-steel die 1000 banen gaat schrappen , maar ook in het onderwijs; weer meer met minder.

Ergens komt toch een punt waarop er niemand meer op de werkvloer staat en er dus niets meer gedaan wordt, in het extreemste geval.

Hoe ver kun je mensen nog uitpersen voordat ze het bijltje erbij neergooien?

Wie heeft ook te maken met reorganisatie/bezuinigen (op het werk)?

Zesiram schreef:

Dat is wel erg kort door de bocht woofie, mijn ervaring is dat er in alle lagen gesneden wordt. Bij heel veel organisaties bij de overheid bestaan er amper 'dure managers', als ik de loonschalen vergelijk met die van het bedrijfsleven. Goed management zou er toe moeten bijdragen dat de organisatie er op vooruit gaat en dat managers zelf zo veel mogelijk overbodig worden. Mijn ultieme streven als leidinggevende is dat ik mijn werk in de helft van de tijd kan doen ( en dus een gedeelte van het inhoudelijke werk kan meedraaien), omdat mijn inmenging simpelweg niet meer nodig is. Maar ik weet dat niet alle managers daar zo over denken

Ik werk zelf bij de overheid, gelukkig wordt mijn afdeling vooralsnog niet verder gekort, maar in een politiek-bestuurlijke omgeving weet je het helaas nooit. Als er minder mensen zijn dan is het simpel: er kan of minder werk gedaan worden, of de mensen die er zijn moeten meer werken, en komen verder onder druk te staan. Aangezien het eerste bijna nooit gebeurt, zie je dat er een groter beroep wordt gedaan op de mensen die wel blijven. Als ik zie hoeveel er (eigenlijk altijd onbetaald!) wordt overgewerkt in de organisaties waar ik zelf mee te maken heb of heb gewerkt, !ook zeker door het management!, dan is de grens eigenlijk wel bereikt. Wij werken er heel hard aan om de efficiëntie en effectiviteit om hoog te krijgen, daar zit nog wel iets van ruimte in onze sector. Dat vraagt echter om investeringen: opleidingen, goede infrastructuur (werkplek, ICT, telefonie e.d.) en daar moet een organisatie wel toe bereid zijn. Aan de mensen ligt het meestal niet, eigenlijk iedereen in mijn sector werkt met een ontzettende passie, daar kan ik echt weinig over zeggen. Voor mij is het een uitdaging op die passie op een zo effectief mogelijke manier in te zetten voor de vraagstukken waar wij mee te maken krijgen. Dat is echt een opgave die je samen aan moet willen gaan binnen een organisatie.

Als mensen zich gewaardeerd voelen en echt het gevoel hebben bij te dragen, dan zijn ze ook bereid om een pas harder te lopen of een uur langer te werken als het een keer nodig is. Als dat echter een structurele overvraag blijft, neemt die passie vanzelfsprekend af, je kan van mensen niet verwachten dat ze structureel 50% meer uren draaien voor hetzelfde geld. Als ik dan bedenk dat er binnen onze sector ook nog een krapte is op de arbeidsmarkt, maakt dat me wel zenuwachtig voor de komende periode. Meer taken, minder geld en steeds meer moeite om uitstromers (ook veel mensen die met pensioen gaan!) te vervangen door goede nieuwe krachten. Nogmaals: mijn strategie is het om zo veel mogelijk te investeren in de randvoorwaarden, waardoor mensen optimaal presteren, maar de rek is er op een gegeven moment uit. Ik verwacht dat in organisaties de kern van vaste krachten steeds kleiner zal worden en dat er een schil omheen zal komen met tijdelijke krachten, uitzendkrachten, zzp'rs e.d. die weinig rechtszekerheid hebben en die we alleen inhuren op het moment dat het niet anders kan. Uiteindelijk zal dit goedkoper zijn dan een grote groep mensen in dienst houden.

Maar in het onderwijs en de zorg lijkt me die marge heel klein. Wat de trend lijkt te worden is dat de cliënt die niet voor zichzelf opkomt, achter in de rij komt, en simpelweg geen aandacht meer krijgt. Voor vraaggericht werken moet de cliënt wel mondig zijn, er moet immers eerst een vraag komen. Ik vraag me heel erg af wat ons het komende decennium boven het hoofd hangt. De bezuinigingen dagen uit tot nieuwe oplossingen en creativiteit, maar het is zeker dat er mensen zijn die er de dupe van worden.

mika11 schreef:

Ik werk in een verpleeghuis en daar gaat het al jaren zo!

Ffortuna schreef:

Tsja, ik denk in eerste instantie dat een hoop organisaties/bedrijven veel efficienter kunnen. Neem de belastingdienst, of soms gemeentes.
Zelf werk ik ook bij de overheid en de organisatie waar ik zit werkt al jaren met het principe 'meer doen voor minder geld met minder mensen', en warempel... het werkt! Nu 10 jaar verder hebben we een uiterst efficiente organisatie (die zelfs meer lijkt op het bedrijfsleven dan op een reguliere overheidsorganisatie) waar iedereen hard werkt voor een goed resultaat, iets dat ik bij de gemeentes waar ik heb gezeten nog nooit heb gezien bijvoorbeeld... Nu denk ik dat dat mede komt omdat daar veel ouderen zitten, die 'hun tijd uitzitten'. Klinkt hard maar mijn ervaring is echt dat er flink wat mensen zijn van rond de 60 die er geen zin meer in hebben en die dus ook zorgen voor een lagere arbeidsproductie. Erg jammer!

Electra63 schreef:

In de zorg werken nog genoeg managers die 2 ton (bruto) verdienen, d.m.v. constructies als arbeidsmarkttoelage. En vergis je niet in het aantal interim-managers die ingehuurd worden via een bureau of ZZP-constructie. Zij staan niet op de loonlijst, maar drukken wel op de begroting.

Ffortuna schreef:

Tsja, ik denk in eerste instantie dat een hoop organisaties/bedrijven veel efficienter kunnen. Neem de belastingdienst, of soms gemeentes.
Zelf werk ik ook bij de overheid en de organisatie waar ik zit werkt al jaren met het principe 'meer doen voor minder geld met minder mensen', en warempel... het werkt! Nu 10 jaar verder hebben we een uiterst efficiente organisatie (die zelfs meer lijkt op het bedrijfsleven dan op een reguliere overheidsorganisatie) waar iedereen hard werkt voor een goed resultaat, iets dat ik bij de gemeentes waar ik heb gezeten nog nooit heb gezien bijvoorbeeld... Nu denk ik dat dat mede komt omdat daar veel ouderen zitten, die 'hun tijd uitzitten'. Klinkt hard maar mijn ervaring is echt dat er flink wat mensen zijn van rond de 60 die er geen zin meer in hebben en die dus ook zorgen voor een lagere arbeidsproductie. Erg jammer!