Ik heb 2 krantenwijken en daarnaast mijn gewone baan, maar loop beide netjes door.
Vrijdag Ochtend heb ik met veel pijn en moeite mijn krantenwijk gelopen, omdat ik misselijk was en koorts had ( 39,5 graden)
Ik heb midden in mijn 1e wijk een vriend moeten opbellen of hij mij aub kon helpen want ik kon gewoon niet meer. Hij kwam me gelukkig meteen helpen en na het kranten lopen voelde ik me alweer iets beter...
Dus ik met mijn domme gedachtes naar mijn gewone werk heen en daar zagen ze ( na dat ik het zitten overgeven op de toilet) dat ik toch wel heel bleek was en werd ik direct naar huis gestuurt.
Ik heb me echt in een zeer lange tijd nog niet zo slecht gevoelt en belde dus mijn depothoudster op om te vragen of ze misschien voor Zaterdag een vervanger voor me kon regelen.
Helaas was mijn depothoudster zelf niet thuis, maar ik kon het doorgeven aan haar man die haar met dat soort zaken helpt.
Ik legde de situatie uit en meneer zegt direct dat het onmogelijk is om een vervanger voor me regelen en dat ik zelf maar moest komen. Ik kon mijn oren gewoon niet geloven!
Ik heb altijd klaar gestaan als iemand ziek was of niet kon en nu ben ik zelf ziek en nu zijn ze te beroerd om mij te helpen
Dit is niet de eerste keer dat ik gewoon moest lopen toen ik ziek was, maar deze keer was het echt anders. Kon niet uit bed komen zonder meteen door mijn benen te zakken.
Ik smeekte die man bijna of hij echt niet iemand kon vinden, omdat ik het echt niet kon. Ik huilde zelfs. Maar nee!! Dat was echt onmogelijk!!!
Gelukkig kwamen mijn ouders nog geen half uur later en die werden helemaal boos op die man. Dus mijn vader wou het nummer hebben en zou zelf wel even regelen dat ik thuis kon blijven. Die man werd opeens heel boos dat ik dingen aan het verzinnen was en dat ik dingen gezegt zou hebben die hij nooit in de mond gehad zou hebben. Nu zei die man opeens dat ik maar moest kijken 's nachts of ik kon lopen of niet. Maar hij zou kijken voor een vervanger en zou terug bellen.
Een half uur later belde hij inderdaad terug met de mededeling dat hij iemand gevonden had. Maar ik moest alleen wel 25,- betalen ipv 8,- wat normaal was op ons depot. Die man maakte weer een groot drama dat ik een grote leugenaar was en dat ik goed moest uitkijken wat ik allemaal zeg.
Nu even kort de geschiedenis die ik met deze man heb. Deze man zat me elke morgen te proberen of ik mee ga naar de bosjes omdat hij een aantal dingen met mij wil doen ( en dan niet zomaar even praten). Het werd echt elke dag erger en de dingen die hij zei beviel me niet en ik kon zeggen wat ik wou, maar hij lachte er altijd om. Eerder bleef ik altijd wat langer langer en een beetje lachen met de andere bezorgers, maar nu pak ik mijn kranten en ga meteen weg.
Vandaag belde mijn vader in woede op dat mijn depothoudster hem vrijdagavond opgebelt had. Ze was desduivels dat ik allemaal dingen tegen haar man gezegt zou hebben ( die ik dus niet gezegt heb) en ik zou morgen aangesproken worden door haar en haar man.
Ze heeft er zelfs voor gezorgt dat mijn vader mij niet gelooft
Het spijt me heel erg voor dit lange verhaal, maar nu zit ik nogsteeds ziek thuis en moet morgen weer kranten lopen en zit hier toch wel heel erg mee. Waarom zijn zulke mensen onredelijk terwijl je wel altijd voor hun klaarstaan?
Ik zit financieel heel erg krap ( zelfs met 2 krantenwijken en een vaste baan) en kan dus niet zonder die krantenwijken. Stoppen is dus geen optie.
Heeft iemand die ook ooit een keer meegemaakt met zijn/haar baas?
groetjes
wat een drama zeg...
)
) 

. Maar die kerel is gewoon een viespeuk! 