Geplaatst Ik moet even iets van mij afschrijven. Er mogen natuurlijk tips komen maar ik vrees of die gaan werken.
Op de basisschool was ik vroeger altijd enorm sociaal. Heel veel vriendjes en vriendinnnetjes. Ook had ik altijd opdrachten veel sneller af dan anderen, hierom kreeg ik dan weer moeilijkere opdrachten.
Toen in groep 8 deed ik steeds minder. Als iets niet lukte, gaf ik op, ik kon het toch niet. Ook raakte ik vrienden kwijt en na verloop van tijd werd ik gepest door zij die eerst mijn vrienden waren.
Hierdoor raakte ik mijn motivatie nog meer kwijt, ik had het gevoel dat niemand me leuk vond en dat school het daarom ook niet waard was. 1 dag was ik zo bang voor alle reacties op school dat ik was weggelopen. Onder schooltijd ging ik met de fiets naar het centrum waar ike rgens een onopvallend plekje opzocht om even uit te huilen.
Maargoed, ik ging dat jaar door en kreeg gymnasium advies. Wij hadden geen cito maar een andere eindtoets en omgerekend zou mijn cito tussen de 548 en 550 moeten zitten.
Ik ging vervolgens naar een tweetalige middelbare school, op vwo niveau met extra Chinees en Spaans. Hier kwam ik op het eerste gezicht in een redelijke klas. Maar, het bleek dat iedereen wel iemand kende terwijl ik geen enkele aansluiting had. Omdat ik niemand kende werd ik vrij snel het pispaaltje van de klas.
Pispaaltje veranderde al snel in hard gepest. School deed nauwelijks wat, die wilden hun imago houden en niet de 'rijke ouders' boosmaken. Ook had ik totaal geen klik met mijn mentrix. Die deed heel erg gemaakt aardig, je wist nooit of ze het meende. Mijn ouders delen die mening.
Dit jaar ging mijn motivatie totaal weg en kreeg ik suïcidale gedachtes en 1 enkele poging, ten gevole van het pesten wat mij ook op social media en buiten school volgde. Ik vond het verschrikkelijk op school, enige veilige plek was thuis in mijn bed met mijn telefoon en laptop ver weg (want tja, anders kreeg ik berichten). Dit jaar heb ik ook rond december (dit gaat eige lijk geleidelijk, een exacte dag of maand kun je niet neerzetten) boulimia gekregen. In juli werd ik opgenomen in het ziekenhuis.
Ik haalde dit schooljaar niet en ging toen naar een havo/vwo school opnieuw de brugklas. Hier deed ik helemaal niks en had ik ook geen goede aansluiting, maar wel meiden waarmee ik gezellig kon praten (maar niet meer dan dat). Aan het einde van het jaar haalde ik met de hakken over de sloot de havo en ging ik het jaar erna in een havoklas van dezelfde school. De boulimia was er nog wel maar ik mocht wel naar school, als het teveel zou worden moest ik wel naar huis.
Waar ik, alweer, niemand kende. Deze klassen van het tweede jaar werden samengesteld mer verschillende brugklassers, afhankelijk van of zij havo of vwo zouden doen. Ik zat met 1 iemand in de klas die ik kende, waarmee ik vroeger zelfs vrienden was maar die mij nu belachelijk maakte.
Ik had en heb totaal geen motivatie. Nu zit ik in dat tweede jaar, ben al een keer blijven zitten en ga dit jaar weer niet halen. Wat betekent dat ik of een jaar opnieuw havo moet doen (hiervoor schaam ik mij teveel) of ik ga volgend jaar naar 3 vmbo.
Daar zit je dan, als iemand met een IQ van 132 die elk jaar een niveau zakt. Als ik zou opletten in de lessen had ik het misschien wel gered, maar ook in de lessen doe ik helemaal niks.
Niets helpt mij om te motiveren. Dingen afpakken word ik opstandig van en wordt het enkel erger, goede acties belonen dan kan ik mij er alsnog niet toezetten om ook maar een seconde op te letten in de les.
Ik haat mijzelf zo hard om het feit dat ik dondersgoed weet hoe slecht dit is voor mijn toekomst, dat ik het zo verpest en niet de baan zal kunnen hebben die ik wil, behalve met enorme omwegen waarmee je dan ook weer heel wat jaren verder bent.
Dit moest ik even van mij afschrijven. Vragen stellen en opbouwend (!!) commentaar mag maae houd het netjes.
Tips zijn welkom, al hoewel ik niet weet of er iets helpt om motivatie voor school te krijgen.
. Dapper dat je dit opschrijft. Ik lees uit je bericht dat je eigenlijk heel graag wil leren en een baan wil die je leuk vindt. 