Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-20 11:30

Wie maakt zich zorgen om werk?

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-20 11:30

Ik ben vlak voor corona uitgevallen met een burn out. Ik begon te beseffen dat het deels komt door mij omdat ik teveel geef maar ook grotendeels door het vakgebied. Om er niet te diep op in te gaan wil ik het laten bij dat ik een instantie belde voor hulp bij de burn out en dat ze zeiden oh weer een uit dat vakgebied terwijl het een hele kleine wereld is, dat zegt al best veel.

Nu was ik dus tot de conclusie gekomen dat ik beter iets totaal anders zou kunnen gaan doen want ik kan deels veranderen maar de werkomstandigheden blijven hetzelfde, na 4 bedrijven zie ik dat nu ook echt wel in.

Ik dacht aan een werken/leren opleiding bijvoorbeeld. Maar nu lees ik veel over de krimp, werkeloosheid, dat het pas over 5 jaar weer een beetje normaler zou zijn en we weten ook niet hoelang corona nog gaat duren.

Nu maak ik me dus enorm veel zorgen

waarom zouden bedrijven leerlingen aannemen die werken/leren als er ook onbetaalde stagiaires zijn. Ik kan een voltijd studie niet veroorloven en die duren meestal ook nog langer dan werken/leren.

Vind ik straks überhaupt weer een baan? Zijn er genoeg inkomsten? Moet ik toch weer oppakken wat ik deed al maakte me het steeds ongelukkiger? Natuurlijk ik heb het solliciteren nog niet geprobeerd, want ik ben nog aan het herstellen dus je weet het nog niet, maar ik zie het door alle berichten erg somber in. Ik zou nu eerst nog rustig aan moeten doen en moeten denken aan mijn eigen herstel, maar ik voel hierdoor alweer zo'n druk. Ik zou ook willen dat het minder op het nieuws is, natuurlijk beseffen veel mensen dat er veel mensen hun baan kwijt raken, maar door het steeds zo te benadrukken maakt dat ook de krimp niet erger omdat mensen na die berichten ook steeds minder uit gaan geven?

**Geplaatst**: 25-08-20 11:37

Re: Wie maakt zich zorgen om werk?

Geplaatst: 25-08-20 11:37

Ik kan me je zorgen goed voorstellen. Corona treft zeker diverse sectoren, maar biedt ook weer mogelijkheden. Niet alle sectoren liggen plat

Ik denk dat je vooral moet kijken naar welke richting je op zou willen en daar de mogelijkheden in onderzoeken. Een BBL'er is nog altijd goedkoper dan een ervaren medewerker. Mijn ervaring is dat bedrijven wel echt kijken naar de ervaring die ze nodig hebben binnen het bedrijf en niet naar goedkope krachten.

Je zit nu natuurlijk ziek thuis. Ik zou je adviseren om zolang je je nog niet topfit voelt, zeker nog gebruik te maken van de rechten die je nu hebt en dus bij je huidige werkgever te blijven.

Voor meer richting de toekomst: je geeft aan dat het vakgebied waar je in werkt wat lastig is. Welk vakgebied betreft het en wat maakt het lastig?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-20 11:41

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-20 11:41

Ik stuur je even een pb

**Geplaatst**: 25-08-20 11:42

Geplaatst: 25-08-20 11:42

Vervelende situatie waar je in zit TS!
Ik ben afgestudeerd in 2011 (midden in de crisis dus) en heb sindsdien ook nergens langer dan 1,5 jaar kunnen blijven werken. Allemaal buiten mijn schuld om overigens, veel reorganisaties.

Eind mei ben ik mijn baan verloren omdat het bedrijf ging verhuizen naar Amsterdam. Ik had mee willen gaan maar dat kon niet. Dus ik heb nu geen baan meer, en daar maak ik me best wel zorgen om. Vooral vanwege wat jij zegt ''het is nog nooit zo erg geweest sinds WO II qua banen'' etc. Ik heb wel recht op WW, tot eind januari. Ik heb gelukkig een vriend met een vaste baan, maar wij kunnen niet rondkomen van alleen zijn salaris. Dus daar voel ik wel de druk van. Ook hebben wij een kindje die naar de gastouder gaat, en de kinderopvangtoeslag loopt tot eind volgende maand. Daarna gaat dat ook een hele hap geld kosten want we willen haar wel blijven laten gaan omdat ze het daar heel fijn heeft en ik dan per direct weer aan de slag zou kunnen.

Ik wil me laten omscholen naar het basisonderwijs; daar heb je betaalde trajecten voor (dus de studie wordt dan door de overheid betaald en je krijgt betaald voor het aantal uur dat je werkt) maar dan moet je eerst een school vinden die dit traject met je aan wil gaan en dat valt nog niet mee. Als dit niet binnen een paar maanden lukt, wil ik kijken naar de deeltijdvariant die je dan dus zelf moet betalen en waarbij ook weinig tijd overblijft om zelf nog ernaast te werken. Bovendien is mijn belastbaarheid niet heel hoog. En dat zou dus betekenen dat ik twee a drie jaar niet of nauwelijks inkomen zou hebben. Wij hebben gelukkig een koophuis met overwaarde en gaan deze week om de tafel met een hypotheekadviseur om te kijken of wij de hypotheek wat kunnen verhogen zodat we, mocht het nodig zijn, daarvan die tijd kunnen overbruggen. Maar ik hoop niet dat het nodig is. Ik wil gewoon weg uit de altijd voortdurende onzekerheid over mijn baan en toekomst.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-20 12:24

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-20 12:24

Als je belastbaarheid niet hoog is lijkt me het onderwijs wel heel pittig

maar misschien is tijdelijk je belastbaarheid niet hoog?

Die onzekerheid is ook enorm vervelend. In m'n vakgebied wist ik wel dat ik altijd wel weer aan de slag kon maar ik kan het gewoon niet meer voor me zien.

Het klinkt wel als een handig project, er zijn veel mensen in het onderwijs nodig en je verdient gelijk. Ik hoop dat je vind waar je naar zoekt en dat het allemaal haalbaar is.

Mijn man heeft nog wel werk, maar ook minder door corona en de maatregelen kunnen voor hem ook niet nog maanden duren.

**Geplaatst**: 25-08-20 12:28

Geplaatst: 25-08-20 12:28

Net of ik het schrijf TS. Zit momenteel in bijna het zelfde schuitje, januari gestopt met werken vanwege onder andere burn out klachten en geen plezier meer in het werk dat ik deed (zelf ontslag genomen en besloten even te teren op mijn spaargeld, ziek melden is iets dat ik niet kan) begin maart begonnen met solliciteren voor een baan die ik kon combineren met de deeltijd werken leren studie waar ik 1 september mee zou beginnen aan de HAN, maar letterlijk de dag dat ik op sollicitatie gesprek ergens mocht komen ging de lockdown in, en vanaf dat moment was het feest, al mijn sollicitatiegesprekken die ik nog zou hebben werden gecanceld en sinds dien heb ik geen passende baan meer kunnen vinden. Gezien de centjes wel op raakte heb ik nog tijdelijk een bijbaan gehad, maar nu ben ik verhuisd en is dat ook niet meer op realistische reis afstand, waardoor het me bijna meer kostte dan opleverde, dus daar ben ik mee gestopt, en ja nu.. Geen passend werk te vinden, zonder werk kan je niet starten met de opleiding, dus heb mij maar weer uitgeschreven. Nu zit ik thuis, en wie weet hoe lang dit nog gaat duren, inmiddels maar met veel verdriet aan het solliciteren op banen die ik eigenlijk niet wil en tegen minimum loon, ik moet wel, maar zelfs daar willen ze me nog amper hebben, want ik ben te "oud" dus te duur.

Ik wil je niet ontmoedigen, maar begrijp je zorgen wel, ergens komt het denk ik altijd wel weer op zijn pootjes terecht, alleen de situatie is voor vele nu lastig denk ik.

**Geplaatst**: 25-08-20 12:31

Re: Wie maakt zich zorgen om werk?

Geplaatst: 25-08-20 12:31

Ik maak me ook zorgen. Net mn bedrijfskunde master gehaald maar er zijn alleen maar vacatures voor mensen met ruime ervaring.. Ik solliciteer alsnog, maar krijg alleen maar standaard afwijzingen of zelfs niks terug. Gelukkig wel een bijbaan, maar een 4-uren contract dus ik kan daar ook niet op bouwen. Ben bereid vanalles aan te nemen, maar bedrijven zijn dan bang dat je snel weer vertrekt omdat ik eigenlijk overgekwalificeerd ben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-20 12:42

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-20 12:42

Faelynn schreef:
Net of ik het schrijf TS. Zit momenteel in bijna het zelfde schuitje, januari gestopt met werken vanwege onder andere burn out klachten en geen plezier meer in het werk dat ik deed (zelf ontslag genomen en besloten even te teren op mijn spaargeld, ziek melden is iets dat ik niet kan) begin maart begonnen met solliciteren voor een baan die ik kon combineren met de deeltijd werken leren studie waar ik 1 september mee zou beginnen aan de HAN, maar letterlijk de dag dat ik op sollicitatie gesprek ergens mocht komen ging de lockdown in, en vanaf dat moment was het feest, al mijn sollicitatiegesprekken die ik nog zou hebben werden gecanceld en sinds dien heb ik geen passende baan meer kunnen vinden. Gezien de centjes wel op raakte heb ik nog tijdelijk een bijbaan gehad, maar nu ben ik verhuisd en is dat ook niet meer op realistische reis afstand, waardoor het me bijna meer kostte dan opleverde, dus daar ben ik mee gestopt, en ja nu.. Geen passend werk te vinden, zonder werk kan je niet starten met de opleiding, dus heb mij maar weer uitgeschreven. Nu zit ik thuis, en wie weet hoe lang dit nog gaat duren, inmiddels maar met veel verdriet aan het solliciteren op banen die ik eigenlijk niet wil en tegen minimum loon, ik moet wel, maar zelfs daar willen ze me nog amper hebben, want ik ben te "oud" dus te duur.

Ik wil je niet ontmoedigen, maar begrijp je zorgen wel, ergens komt het denk ik altijd wel weer op zijn pootjes terecht, alleen de situatie is voor vele nu lastig denk ik.

Soms denk ik qua werkdruk dat ik het best fijn zou vinden om tijdelijk een makkelijkere baan te nemen, maar ook daarvan weet ik dat ik op termijn niet gelukkig word want ik hou wel van uitdaging en wil graag meer en wat bij kunnen blijven leren. Daarbij lijkt het me ook lastig om dan weer door te solliciteren naar een ander vakgebied.
Mag ik vragen om welke opleiding het ging? Wat ontzettend balen dat het zo is gelopen. Terwijl voor corona er in principe zoveel banen waren.

@laura Zelf speur ik soms door vacatures al is het maar om me te oriënteren wat me wel wat lijkt, maar je leest inderdaad zovaak dat je zoveel jaar ervaring moet hebben, waar haal je die ervaring dan?

**Geplaatst**: 25-08-20 12:59

Re: Wie maakt zich zorgen om werk?

Geplaatst: 25-08-20 12:59

hier zit ik inmiddels in een proefperiode op nieuw werk. Hopen dat ik dat goed doorkom. Tot nu toe zijn ze enthousiast maar je weet maar nooit.

Bijna jaar geleden hebben wij huis gekocht en 3 maanden geleden sleutel gekregen. 2 weken erna werd ik ontslagen na 5 jaar werken door corona. Nou toen had ik wel even paniek.

Heb er 3 sollicitaties maar uit hoeven gooien. bij 2 aangenomen en voor diegene gegaan die maar 200 meter verderop zit.

het is een supermarkt en ben 28. Dacht echt dat ik te oud zou zijn. Maar gewoon proberen dus voor diegene die echt wat nodig hebben

Over misschien 5 jaar ga ik wel weer kijken naar wat ik deed 5 jaar lang. Maar dat ligt echt compleet op zijn gat. De bedrijfscatering. Steeds meer bedrijven vallen om daarin helaas

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-20 13:19

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-20 13:19

Iloveiswan schreef:
hier zit ik inmiddels in een proefperiode op nieuw werk. Hopen dat ik dat goed doorkom. Tot nu toe zijn ze enthousiast maar je weet maar nooit.

Bijna jaar geleden hebben wij huis gekocht en 3 maanden geleden sleutel gekregen. 2 weken erna werd ik ontslagen na 5 jaar werken door corona. Nou toen had ik wel even paniek.

Heb er 3 sollicitaties maar uit hoeven gooien. bij 2 aangenomen en voor diegene gegaan die maar 200 meter verderop zit.

het is een supermarkt en ben 28. Dacht echt dat ik te oud zou zijn. Maar gewoon proberen dus voor diegene die echt wat nodig hebben

Over misschien 5 jaar ga ik wel weer kijken naar wat ik deed 5 jaar lang. Maar dat ligt echt compleet op zijn gat. De bedrijfscatering. Steeds meer bedrijven vallen om daarin helaas

Ja de bedrijfscatering is toch iets wat bedrijven er vaak als eerste uit doen, dan naar een boterham van huis mee. Wel ontzettend balen zeg ook omdat je niet weet inderdaad wanneer je dat weer op zou kunnen pakken. Wel super dat je nu een baan hebt en dat je er lopend naartoe kunt is toch ook wel fijn. Nu reed ik ook elke dag 40 min. Naar m'n werk en dichterbij zat er eigenlijk geen bedrijf in die tak.

**Geplaatst**: 25-08-20 13:23

Geplaatst: 25-08-20 13:23

moonsparkle schreef:
Iloveiswan schreef:
hier zit ik inmiddels in een proefperiode op nieuw werk. Hopen dat ik dat goed doorkom. Tot nu toe zijn ze enthousiast maar je weet maar nooit.

Bijna jaar geleden hebben wij huis gekocht en 3 maanden geleden sleutel gekregen. 2 weken erna werd ik ontslagen na 5 jaar werken door corona. Nou toen had ik wel even paniek.

Heb er 3 sollicitaties maar uit hoeven gooien. bij 2 aangenomen en voor diegene gegaan die maar 200 meter verderop zit.

het is een supermarkt en ben 28. Dacht echt dat ik te oud zou zijn. Maar gewoon proberen dus voor diegene die echt wat nodig hebben

Over misschien 5 jaar ga ik wel weer kijken naar wat ik deed 5 jaar lang. Maar dat ligt echt compleet op zijn gat. De bedrijfscatering. Steeds meer bedrijven vallen om daarin helaas

Ja de bedrijfscatering is toch iets wat bedrijven er vaak als eerste uit doen, dan naar een boterham van huis mee. Wel ontzettend balen zeg ook omdat je niet weet inderdaad wanneer je dat weer op zou kunnen pakken. Wel super dat je nu een baan hebt en dat je er lopend naartoe kunt is toch ook wel fijn. Nu reed ik ook elke dag 40 min. Naar m'n werk en dichterbij zat er eigenlijk geen bedrijf in die tak.

Lopend is inderdaad zo fijn. heb 4 van de 5 jaar 6 uur per dag ongeveer gereisd met ov om naar amsterdam en schiphol enzo te komen. 3 maanden lang had ik een plek 10 km van huis was super blij maarja toen kwam corona helaas.

**Geplaatst**: 25-08-20 13:36

Geplaatst: 25-08-20 13:36

Lastig!
Maar niet alles ligt plat. Ik weet niet waar je zoekt, maar in de zorg is zeker het een en ander te vinden voor BBL. Ik begin volgende week met mijn BBL opleiding als tandartsassistente.

Edit: berichten lijken vaak somberder dan dat de situatie echt is.
En herstellen gaat denk ik niet zo als je je steeds zorgen blijft maken. Kan je niet alvast gaan solliciteren zodat je ook echt ziet dat er mogelijkheden zijn? En dan bijvoorbeeld per februari beginnen (dan starten er denk ik ook pas weer opleidingen).

Edit2: je hoeft ook niet altijd aan de vacature tekst te voldoen, ze beschrijven de meest ideale kandidaat maar nemen soms ook wel genoegen met 'minder'. En je kan ook bedrijven vragen als ze geen vacatures hebben. Nee heb je en ja kun je krijgen!

Edit3: ( _O-

) je hoeft niet 100% herstelt te zijn voordat je ergens begint. Want dan kan je soms lang wachten. Ik heb bijvoorbeeld wel eens een moeilijke periode gehad en meteen ergens begonnen. Dat is moeilijk, maar het hielp mij ook wel. Je hoeft ook niet alles meteen perfect te doen.

**Geplaatst**: 25-08-20 13:58

Geplaatst: 25-08-20 13:58

Lotgenoot hier! Heel begrijpelijk dat je je zorgen maakt, ik las het nieuws over de te verwachte werkloosheid ook vanmorgen en werd er niet vrolijk van.

dorientjuh schreef:
Ik wil gewoon weg uit de altijd voortdurende onzekerheid over mijn baan en toekomst.

Heel erg herkenbaar en zo frustrerend. Mensen met een vaste baan begrijpen soms niet hoe veel stress dit met zich mee brengt.

Inmiddels ben ik begin 40 en heb nooit ergens langer dan 3-4 jaar kunnen werken door faillissementen, reorganisaties en bedrijfsovernames. Het is alsof ik het aantrek :Y)

. Mede door deze continue onzekerheid en het opnieuw moeten en willen bewijzen bij nieuwe werkgevers + heftige privé omstandigheden ben ik vier jaar geleden in een ernstige burnout beland.

Na twee jaar gelukkig weer back to work in een nieuw (en leuker) vakgebied. Maar eind van dit jaar loopt mijn contract af en er staat een grote fusie op het programma. Nieuw bestuur is al aangesteld en mijn ervaring (ja heb al heel wat ervaring op dat gebied -O-

) is dat het eerste wat ze natuurlijk instellen: tijdelijke contracten worden niet verlengd.

Mijn leeftijd begint natuurlijk een ding te worden als ik straks weer op zoek moet naar weer een nieuwe baan. De tijd dat ik nog jong was en altijd werd uitgenodigd voor een gesprek is langzaamaan voorbij. Gelukkig sta ik er niet alleen voor en heb ik een vriend die fulltime werkt, al heeft hij ook een tijdelijk contract. Maar bij hun gaan de zaken juist erg goed dus we gaan ervan uit dat hij een vaste aanstelling krijgt.

Edit: @Brokje: Je hebt gelijk dat je niet 100% hersteld hoeft te zijn van een BO om ergens nieuw te beginnen. Maar dan is het wel fijn als je je uren kan opbouwen. Bij een vaste werkgever ga je niet voor niets een reintegratietraject in

.
Ik had het geluk dat ik bij een erg sociale werkgever terecht ben gekomen die mij een kans wilde geven na 2 jaar uit de running te zijn geweest. Ik begon met 12 uur en werk nu uiteindelijk 24 uur, maar dat is echt met vallen en opstaan gegaan waarbij ik behoorlijke terugslagen heb gehad van mijn burnout klachten.

**Geplaatst**: 25-08-20 14:15

Re: Wie maakt zich zorgen om werk?

Geplaatst: 25-08-20 14:15

Ik maak me ook zorgen. Ik heb ook geen werk en het vinden van werk is zo ontzettend moeilijk... Afwijzing na afwijzing $:\$ .

**Geplaatst**: 25-08-20 14:23

Geplaatst: 25-08-20 14:23

Iloveiswan: Jij ook eruit geknikkerd zo te lezen? Gij mij was het eerst: in augustus nemen we weer contact met je op want we willen je niet kwijt. Helaas duurt de crisis langer dan ze hadden verwacht, dus of ik nu nog even geduld heb voor ze weer contact opnemen. Dit ging om het grootste catering bedrijf van Nederland.

Ik was net een half jaar geleden overgestapt naar een ander bedrijf terwijl ik op mijn oude werk een vast contract had. (Ook bedrijfscatering) masr daar had ik het totaal niet meer naar mijn zin en ik wist dat ik ook een Burnout zou krijgen als ik daar langer bleef.

Ik ga niet wachten tot ik eindelijk weer in de catering kan werken dus heb wat sollicitaties de deur uit gedaan en per ongeluk heel snel aangenomen. Nu werk ik bij een Bakker die ook belegde broodjes verkoopt. Ideaal voor mij!

TS: lastige situatie zit je in. Ik weet niet wat voor werk je deed en hoe hard je het salaris nodig hebt? Zou je misschien tijdelijk een grote stap terug kunnen doen met een minder goed betaalde baan? Dan heb je misschien wel de rust die je nu zoekt. Aan de andere kant snap ik dat je uitdaging wilt. Kan je misschien eens een gesprek aangaan bij een loopbaanadviseur of werkcoach? Veel sterkte iig.

San, wat voor iets zoek je?

**Geplaatst**: 25-08-20 14:27

Geplaatst: 25-08-20 14:27

fohadie schreef:
Iloveiswan: Jij ook eruit geknikkerd zo te lezen? Gij mij was het eerst: in augustus nemen we weer contact met je op want we willen je niet kwijt. Helaas duurt de crisis langer dan ze hadden verwacht, dus of ik nu nog even geduld heb voor ze weer contact opnemen. Dit ging om het grootste catering bedrijf van Nederland.

Ik was net een half jaar geleden overgestapt naar een ander bedrijf terwijl ik op mijn oude werk een vast contract had. (Ook bedrijfscatering) masr daar had ik het totaal niet meer naar mijn zin en ik wist dat ik ook een Burnout zou krijgen als ik daar langer bleef.

Ik ga niet wachten tot ik eindelijk weer in de catering kan werken dus heb wat sollicitaties de deur uit gedaan en per ongeluk heel snel aangenomen. Nu werk ik bij een Bakker die ook belegde broodjes verkoopt. Ideaal voor mij!

TS: lastige situatie zit je in. Ik weet niet wat voor werk je deed en hoe hard je het salaris nodig hebt? Zou je misschien tijdelijk een grote stap terug kunnen doen met een minder goed betaalde baan? Dan heb je misschien wel de rust die je nu zoekt. Aan de andere kant snap ik dat je uitdaging wilt. Kan je misschien eens een gesprek aangaan bij een loopbaanadviseur of werkcoach? Veel sterkte iig.

San, wat voor iets zoek je?

Momenteel maakt t me niks meer uit... Administratief, secretarieel, klantenservice... Ik wil zo graag weer gewoon aan het werk.

Het enige dat ik niet kan is lichamelijk werk, ik heb een slechte knie. Dus veel moeten hurken, zwaar tillen e.d. wordt m niet.

**Geplaatst**: 25-08-20 14:44

Geplaatst: 25-08-20 14:44

TS, ik zou eerst even goed voor jezelf zorgen

Ik ben zelf vorig jaar ook uitgevallen en heb echt wel 6-9 maanden nodig gehad voor ik mij weer een beetje oké voelde en het idee had dat ik mijn werk weer aan kon.
Voor de rest snap ik je zorgen wel, wat betreft je baan en corona. Het is ook een hele gekke tijd...

Wat betreft het omscholen, zowel op MBO als HBO heb je de BBL/deeltijd opleidingen. Of de zorg je ligt en of het per se een minder stressvolle baan is, is even een tweede, maar zowel op MBO als HBO niveau hebben die vaak wel werken-lerentrajecten. Mijn ziekenhuis is o.a. gestart met een omscholingstraject voor mensen met een HBO diploma maar zonder zorgervaring, naast de al lopende BBL en HBO duaal/deeltijd trajecten die ze aanbieden. Geloof dat meerdere organisaties inmiddels met zo'n omscholingstraject bezig zijn maar hoe groot dat momenteel landelijk loopt weet ik niet zo goed. Maar het is wellicht het oriënteren waard. En zo te lezen zijn dat soort trajecten er ook wel in andere vakgebieden, al is het soms misschien even goed zoeken

Geen idee of je er wat aan hebt, maar wellicht kan het je helpen

**Geplaatst**: 25-08-20 14:46

Geplaatst: 25-08-20 14:46

moonsparkle schreef:
Als je belastbaarheid niet hoog is lijkt me het onderwijs wel heel pittig maar misschien is tijdelijk je belastbaarheid niet hoog?

Die onzekerheid is ook enorm vervelend. In m'n vakgebied wist ik wel dat ik altijd wel weer aan de slag kon maar ik kan het gewoon niet meer voor me zien.

Het klinkt wel als een handig project, er zijn veel mensen in het onderwijs nodig en je verdient gelijk. Ik hoop dat je vind waar je naar zoekt en dat het allemaal haalbaar is.

Mijn man heeft nog wel werk, maar ook minder door corona en de maatregelen kunnen voor hem ook niet nog maanden duren.

Belastbaarheid is op zich goed, maar niet voor 40 uur per week. Zo lang ik parttime werk is er niks aan de hand. Maar met een bijbaan van 12 uur naast de deeltijdopleiding zit je al snel aan fulltime, en ik wil ook 1 dag in de week vrijhouden voor mijn dochtertje.

Balen dat je man ook in onzekerheid zit! Ik probeer niet teveel te piekeren, maar dat is lastig hè. Ik heb echt het idee dat wij in meer onzekere / ongunstigere tijd leven dan onze ouders.

**Geplaatst**: 25-08-20 15:12

Re: Wie maakt zich zorgen om werk?

Geplaatst: 25-08-20 15:12

Hier hetzelfde. Ik werk sinds 1,5 jaar voor een bedrijf en het bevalt mij totaal niet. In januari al aangegeven dat ik graag weg wilde omdat het mij niet bevalt. Diverse keren jankend op kantoor gezeten. Uiteindelijk hebben ze mij nog weten over te halen om te blijven maar ik ben echt doodongelukkig en ik heb het echt zwaar. Ik ben ook aan het denken om van baan te switchen maar ben wel bang om er zo weer uitgeknikkerd te worden vanwege corona. Vooral omdat mijn vriend en ik zojuist een huis hebben gekocht.

**Geplaatst**: 25-08-20 15:29

Geplaatst: 25-08-20 15:29

Ik zou in ieder geval geen werk oppakken waar je ongelukkig van wordt. Dat kost je zoveel energie. Uiteindelijk heb je dan jezelf weer te pakken.

Hier net afgestudeerd. En ook afwijzing na afwijzing...
Wel vrijwilligerswerk om ervaring op te doen, maar daar kun je niet van leven.

Afijn, vol energie verder solliciteren en netwerken, en we zien wel waar het schip strandt.

**Geplaatst**: 25-08-20 15:30

Geplaatst: 25-08-20 15:30

fohadie schreef:
Iloveiswan: Jij ook eruit geknikkerd zo te lezen? Gij mij was het eerst: in augustus nemen we weer contact met je op want we willen je niet kwijt. Helaas duurt de crisis langer dan ze hadden verwacht, dus of ik nu nog even geduld heb voor ze weer contact opnemen. Dit ging om het grootste catering bedrijf van Nederland.

Ik was net een half jaar geleden overgestapt naar een ander bedrijf terwijl ik op mijn oude werk een vast contract had. (Ook bedrijfscatering) masr daar had ik het totaal niet meer naar mijn zin en ik wist dat ik ook een Burnout zou krijgen als ik daar langer bleef.

Ik ga niet wachten tot ik eindelijk weer in de catering kan werken dus heb wat sollicitaties de deur uit gedaan en per ongeluk heel snel aangenomen. Nu werk ik bij een Bakker die ook belegde broodjes verkoopt. Ideaal voor mij!

TS: lastige situatie zit je in. Ik weet niet wat voor werk je deed en hoe hard je het salaris nodig hebt? Zou je misschien tijdelijk een grote stap terug kunnen doen met een minder goed betaalde baan? Dan heb je misschien wel de rust die je nu zoekt. Aan de andere kant snap ik dat je uitdaging wilt. Kan je misschien eens een gesprek aangaan bij een loopbaanadviseur of werkcoach? Veel sterkte iig.

San, wat voor iets zoek je?

Jep helaas. ze hadden nog wel werk voor mij in amsterdam maar had echt geen zin meer om weer 3 uur heen en 3 uur terug te doen.

Maar wel toevallig ik werk nu dus op een brood/vleeswaren/ kaas / pizza afdeling in een supermarkt. en daar willen ze binnen een jaar starten met vers belegde broodjes

Volgens mij zijn er al 50 van de 100 minimaal weg bij mijn oude werk. Krijg nu geen updates meer dus geen idee hoe het er nu voor staat eigenlijk

**Geplaatst**: 25-08-20 15:51

Geplaatst: 25-08-20 15:51

Faelynn schreef:
Net of ik het schrijf TS. Zit momenteel in bijna het zelfde schuitje, januari gestopt met werken vanwege onder andere burn out klachten en geen plezier meer in het werk dat ik deed (zelf ontslag genomen en besloten even te teren op mijn spaargeld, ziek melden is iets dat ik niet kan) begin maart begonnen met solliciteren voor een baan die ik kon combineren met de deeltijd werken leren studie waar ik 1 september mee zou beginnen aan de HAN, maar letterlijk de dag dat ik op sollicitatie gesprek ergens mocht komen ging de lockdown in, en vanaf dat moment was het feest, al mijn sollicitatiegesprekken die ik nog zou hebben werden gecanceld en sinds dien heb ik geen passende baan meer kunnen vinden. Gezien de centjes wel op raakte heb ik nog tijdelijk een bijbaan gehad, maar nu ben ik verhuisd en is dat ook niet meer op realistische reis afstand, waardoor het me bijna meer kostte dan opleverde, dus daar ben ik mee gestopt, en ja nu.. Geen passend werk te vinden, zonder werk kan je niet starten met de opleiding, dus heb mij maar weer uitgeschreven. Nu zit ik thuis, en wie weet hoe lang dit nog gaat duren, inmiddels maar met veel verdriet aan het solliciteren op banen die ik eigenlijk niet wil en tegen minimum loon, ik moet wel, maar zelfs daar willen ze me nog amper hebben, want ik ben te "oud" dus te duur.

Ik wil je niet ontmoedigen, maar begrijp je zorgen wel, ergens komt het denk ik altijd wel weer op zijn pootjes terecht, alleen de situatie is voor vele nu lastig denk ik.

Wat gebeurt er als je spaargeld straks op is? Is daar enig zicht op? Wat een stress zeg!
Ik kan in principe denk ik 1,5 jaar wel van mijn spaargeld leven als het niet anders kan. Ben wat dat betreft erg blij dat ik veel gespaard heb en zuinig probeer te leven.

**Geplaatst**: 25-08-20 16:06

Geplaatst: 25-08-20 16:06

Citaat:
Nu maak ik me dus enorm veel zorgen waarom zouden bedrijven leerlingen aannemen die werken/leren als er ook onbetaalde stagiaires zijn. Ik kan een voltijd studie niet veroorloven en die duren meestal ook nog langer dan werken/leren.

In volle coronatijd ben ik aangenomen voor een werk-lerenopleiding als zij-instromer in de zorg. Het moet je liggen en het is hard werken. Zelf vind ik het werk heel leuk en goed te doen. Ik ben nochtans al een ouder besje. In de zorg zitten ze te springen om mensen en je kunt jezelf blijven ontwikkelen, bijvoorbeeld van verzorgende naar verpleegkundige, of richting verschillende specialisaties. Het is een verkorte opleiding en ik word ook nog eens betaald.

Dit om je een hart onder de riem te steken: er zijn sectoren waar ze een groot mensentekort hebben en je graag willen opleiden onder goede voorwaarden.

**Geplaatst**: 25-08-20 17:23

Geplaatst: 25-08-20 17:23

Citaat:
Wat gebeurt er als je spaargeld straks op is? Is daar enig zicht op? Wat een stress zeg!
Ik kan in principe denk ik 1,5 jaar wel van mijn spaargeld leven als het niet anders kan. Ben wat dat betreft erg blij dat ik veel gespaard heb en zuinig probeer te leven.

Uhm ja dan heb ik wel een probleem, maar in theorie kan ik ook nog wel een half jaartje door met mn spaargeld hoor, alleen dat wil ik niet, want dat is het geld bedoeld voor de studie die me straks juist verder moet brengen.

**Geplaatst**: 25-08-20 17:43

Geplaatst: 25-08-20 17:43

Fijn dat je voorlopig nog voldoende spaargeld hebt Faelynn. Maar helemaal niet leuk om het uit te geven voor je levensonderhoud. :knuffel:

I know how you feel.

Ik ben ook altijd zuinig, ook al heb ik een baan. Juist voor de eventuele slechtere tijden. Daar plukken we nu de vruchten van. Maar daarvoor heb ik ook altijd wel een beetje het idee dat ik mijn leven on hold heb staan, in ieder geval qua grote uitgaven. Gelukkig heb ik wel zes jaar mijn eigen paard gehad, deze helaas weg moeten doen qua tijdgebrek toen mijn dochtertje werd geboren. Maar ben wel blij dat ik die kosten nu al een tijd niet meer heb.