Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
superpluisje schreef:Ik heb ook het idee dat ze wat banger uitgevallen zijn... maar ze hebben vooral geen doorzettingsvermogen meer.
Vroeger was ik ook wel eens bang, maar nog banger van de instructeur dus ik zei niks en ging er na een val gewoon weer op
Judje schreef:en nu: de ouders zijn al bij de kinderen, VOORDAT het kind beseft dat ze is gevallen en ''au'' heeft, als ze dat al hebben.
Imago01 schreef:Kreeg als koter zijnde nog eens flink op mijn falie van een begeleider met ponykamp toen ik met mijn toenmalige paard achterop reed en hem steeds expres ging inhouden zodat ik dan in galop kon aansluiten. Maar dat vond ik toen juist gááf, niet éng!
Maar toendertijd had ik een ontzettend sloom en braaf paard, ik reed midden in de groep en dan moest ik altijd dat gezeur achter mij horen dat het zo langzaam ging. Toen wachtte ik een minuutje of twee en konden we makkelijk in galop aansluiten, geen gezeur meer
Dit moet ik vandaag niet meer met mijn paard proberen, heel betrouwbaar en braaf maar zó pittig. Soms mis ik die oude tijden nog wel het was altijd zo gezellig. Kelly_ann schreef:Dat ik vroeger ook de bibbers in de benen had van (zowel juf als) paard maar niet moest trutten van de juf is mijn doorzettingsvermogen groter geworden dan het was.
. Juf was niet echt subtiel, maar wat heb ik een hoop geleerd
.
), dat soortdingen mogen mijn leskindjes echt niet van mij, met het oog op veiligheid. Maar juist van DIE dingen werden we handig! Judje schreef:Hier ga ik helemaal in mee! Je ziet ook nog maar weinig jongere ruiters lekker buitenrijden, genieten van de zon, de natuur en het samenzijn met je paard.<knip> maar ik denk dat het ook te maken heeft dat onze maatschappij steeds meer van de ''natuur af is'' en dat mensen dus dier-vreemd worden. <knip>
