Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-08-20 17:57

Geplaatst: 26-08-20 17:57

Onali schreef:
Bizzybijtje schreef:
Ik vind het altijd een beetje jammer hoe denigrerend mensen kunnen zijn over manegeruiters. Niet iedereen heeft het geld of de mogelijkheden van de manege af te komen, hoe graag ze ook zouden willen.

Life is unfair.

Ja ik heb pony's, maar ik moet er een hoop voor laten.
Mijn keus.

Zeker, maar dat geeft ‘je’ nog niet het recht om echt neer te kijken op een ander die dat geluk niet heeft. (Tuurlijk kan het zeker zijn dat de meeste niet kunnen bieden wat ‘jij’ zoekt in een bijrijder. Maar vind dat los staan van de houding die vele ten opzicht van manegeruiters hebben)

**Geplaatst**: 26-08-20 18:05

Geplaatst: 26-08-20 18:05

Veel privé paarden worden autistisch gemaakt.
En ja dat heb ik ook gedaan.

Als je een eigen paard hebt doe je vaak alles in dezelfde volgorde.
Zo ook ik.
Opa en ik zouden een stukje buiten rijden (hij met de kar en ik onder het zadel).
Ik moest nog even snel plassen en opa denkt; ik gooi het zadel al zovast er op en gooide zo de singel (VZH zadel met singel op het zadel aan 1 zijde vast) naar de andere kant van mijn paard.
Paard schrok zich de paasei, draaide zich een stuk om en stond op het tuig van mijn opa.
Op wilt zijn achter been optillen en het tuig weg halen en paardlief schrok weer.
Opa mopperde op mij dat ik mijn paard beter moest opvoeden/wennen.
En ik.. nee je moet even omlopen om de singel te laten zakken want ik heb nu eenmaal een wat schrikkerig/bloederig springpaard en hij is gewend om eerst zijn voorbeen te geven en dan pas achter.

Na de rit niks aan de hand, maar een week ofzo later zegt mijn man: hee jouw paard is toch bruin en ik yep hoezo?
Nou dan staat jouw opa met je paard voor de kar voor het huis (midden in een woonwijk).
Ik helemaal

WATT??? Dat kan niet enz.
Mijn opa had zo het paard ingespannen en hup voor de kar gezet en was naar mij komen rijden.

Sinds die tijd geef ik hem gelijk en probeerde zelf mijn ritme te veranderen.
Mijn huidige paard ook, opzadelen prima.. maar oehh het zadel vanaf de andere kant er opleggen? Dat was mega eng.
Andersom uitkrabben? Paard iets van slag, want ja hij was gewend in een bepaalde volgorde.

En nu? Ondanks dat het een kijkerig/oplettend paard is en blijft, vind hij alles prima qua verzorging en ritme.

**Geplaatst**: 26-08-20 18:08

Geplaatst: 26-08-20 18:08

Gianti schreef:
Onali schreef:
Life is unfair.

Ja ik heb pony's, maar ik moet er een hoop voor laten.
Mijn keus.

Zeker, maar dat geeft ‘je’ nog niet het recht om echt neer te kijken op een ander die dat geluk niet heeft. (Tuurlijk kan het zeker zijn dat de meeste niet kunnen bieden wat ‘jij’ zoekt in een bijrijder. Maar vind dat los staan van de houding die vele ten opzicht van manegeruiters hebben)

Maar dat is toch niet neerkijken op iemand? Gewoon een nuchtere constatatie dat bepaalde combinaties niet gaan werken en eventueel gevaarlijk kunnen zijn.
Net zoals ik niet op een renpaard zou stappen of op een klein ponietje. Want dat zijn ook een combinaties die gaan werken.
En het is toch ook niet zo dat het hebben van een paard inhoudt dat je plots verantwoordelijk bent voor de opleiding van mensen die geen paard hebben?

**Geplaatst**: 26-08-20 18:11

Geplaatst: 26-08-20 18:11

MightyMike schreef:
Tuurlijk komen ze daar vanzelf wel, maar waarom zou een paardeneigenaar dat gat in ervaring op moeten vangen met het risico dat de ruiter er vaak af ligt, of het paard in niveau zakt. *knip*
Genoeg paarden tegenwoordig overigens die niet voor de amateur geschikt zijn, ook niet voor veel mensen met eigen paarden, waarbij je zit totaal onafhankelijk moet zijn en je hulpen fijn, hete, rillerige paarden zet je een manegeruiter gewoon nog niet op.

Niemand is verplicht een beginner (of wie dan ook) op zijn paard te zetten.
Maar mensen zoals ik vinden het vaak wel leuk om anderen wat te leren en een leuke ervaring te geven.

Daarnaast heb ik kinderen waarvan er 1 af en toe een rondje doet.
Maar ook toen zij nog vaker reed ging mijn paard echt niet in niveau op achteruit.
Al mijn paarden niet.

Daarnaast zie je best veel hete/rillerige paarden het juist super goed doen met kinderen/beginners.
Tuurlijk niet een jong paard die nog in opleiding is, maar een normaal gereden getraind paard kan prima gebruikt worden voor een ritje door een beginner.
Dan heb ik wel over het rijden in de bak.. buiten is meestal wel wat anders.

**Geplaatst**: 26-08-20 18:15

Geplaatst: 26-08-20 18:15

Brainless schreef:
Veel privé paarden worden autistisch gemaakt.
En ja dat heb ik ook gedaan.

Als je een eigen paard hebt doe je vaak alles in dezelfde volgorde.
Zo ook ik.
Opa en ik zouden een stukje buiten rijden (hij met de kar en ik onder het zadel).
Ik moest nog even snel plassen en opa denkt; ik gooi het zadel al zovast er op en gooide zo de singel (VZH zadel met singel op het zadel aan 1 zijde vast) naar de andere kant van mijn paard.
Paard schrok zich de paasei, draaide zich een stuk om en stond op het tuig van mijn opa.
Op wilt zijn achter been optillen en het tuig weg halen en paardlief schrok weer.
Opa mopperde op mij dat ik mijn paard beter moest opvoeden/wennen.
En ik.. nee je moet even omlopen om de singel te laten zakken want ik heb nu eenmaal een wat schrikkerig/bloederig springpaard en hij is gewend om eerst zijn voorbeen te geven en dan pas achter.

Na de rit niks aan de hand, maar een week ofzo later zegt mijn man: hee jouw paard is toch bruin en ik yep hoezo?
Nou dan staat jouw opa met je paard voor de kar voor het huis (midden in een woonwijk).
Ik helemaal WATT??? Dat kan niet enz.
Mijn opa had zo het paard ingespannen en hup voor de kar gezet en was naar mij komen rijden.

Sinds die tijd geef ik hem gelijk en probeerde zelf mijn ritme te veranderen.
Mijn huidige paard ook, opzadelen prima.. maar oehh het zadel vanaf de andere kant er opleggen? Dat was mega eng.
Andersom uitkrabben? Paard iets van slag, want ja hij was gewend in een bepaalde volgorde.

En nu? Ondanks dat het een kijkerig/oplettend paard is en blijft, vind hij alles prima qua verzorging en ritme.

Je opa is een held! Mijn opa was net zo, niet veel paardenkenners, zoals de jouwe, maar wel echt een dierenmens die mij zoveel geleerd heeft. Vooral respect en vooruitdenken, inleven hoe een dier iets beleefd en vanuit die gedachte het paard meenemen in de richting waar je zelf op wilt.

Maar goed, we gaan iets off topic.

**Geplaatst**: 26-08-20 18:15

Geplaatst: 26-08-20 18:15

Ik hoor die uitspraak zo vaak, ik zelf heb nooit die illusie gehad omdat iedereen bij 0 begint!.
Maar ook ik al rij ik niet meer had ik ook mijn fouten en dan al 35 jaar een eigen dieren van shet tot trekpaard.
ik heb nooit neergekeken op manage ruiters maar tja het is ook soms best nog elite sport en dat merk je vaak in de (dressuur) sport.
Nee hoor ik zou graag een manage ruitertje op mijn pony hebben....hij houd zo van werken en ik kan hem dat niet bieden. Wel kijk ik of het kind mijn pony aan kan omdat hij wel betrouwbaar is maar een enthousiaste driftkop!.
en dat kennen veel manage kinderen niet en daar moet ik hun in begeleiden alvorens ze opstappen en les krijgen!

**Geplaatst**: 26-08-20 18:21

Geplaatst: 26-08-20 18:21

Heerlijk zo'n opa, ik heb ook zo'n vader (helaas kan hij lichamelijk dat soort grappen niet meer uithalen). Maar ik heb daar wel mijn basis van geleerd en ook mijn dochtertje krijgt onbewust ook wel een deel van die opvoeding mee.

Ze heeft (per ongeluk) al haar eigen pony bij opa staan. :')

**Geplaatst**: 26-08-20 18:22

Geplaatst: 26-08-20 18:22

Gianti schreef:
Zeker, maar dat geeft ‘je’ nog niet het recht om echt neer te kijken op een ander die dat geluk niet heeft. (Tuurlijk kan het zeker zijn dat de meeste niet kunnen bieden wat ‘jij’ zoekt in een bijrijder. Maar vind dat los staan van de houding die vele ten opzicht van manegeruiters hebben)

Wat is daar neer kijken aan?
Ik als eigen paarden ruiter weet ook dat er paarden zijn die niet kan (wil) bijrijden.
Simpelweg omdat ik daar niet goed genoeg voor ben.
Kijken die ruiters die beter zijn dan op mij neer? Nee dat gevoel heb ik niet.

Waarom is dat gevoel er wel bij ruiters die pas aan het allereerste beginnetje van hun ruiter "carrière" staan wel?

**Geplaatst**: 26-08-20 18:28

Re: “maar” een manegeruiter?

Geplaatst: 26-08-20 18:28

Ik snap het ook niet dat in de ruitersport het gelijk als oneerlijk/neerkijken wordt gezien als een paardeneigenaar geen manegeruiter wilt begeleiden om op het paard van de eigenaar te kunnen rijden?

Een iedere eigenaar staat in zijn of haar recht om zelf te beslissen wie of wat ze erop willen hebben.

Dat soort dingen wordt toch ook niet gezegd bij mensen met dure sportwagens/dure boten/motoren/caravans enz.?

**Geplaatst**: 26-08-20 18:29

Geplaatst: 26-08-20 18:29

Qua rijden zou ik mijn paard nog wel door een manegeruiter laten rijden. Type liever lui dan moe, kan geweldig lopen als je kan rijden en anders komt er nog minder uit dan een manegepaard.
Ook totaal niet onder de indruk van een schop. Heeft gangen waarbij je zit als een huis, in principe onmogelijk om eraf te vallen zelfs al hang je met zadel en al scheef aan een kant in galop.
Echter, zodra zij spoken ziet moet je van goede huize komen om haar daardoor heen te krijgen. Genoeg mensen met eigen paard die het ook niet voor elkaar krijgen.
Niet dat ik nou zo goed alles weet maar tussen haar en mij werkt het na jaren met elkaar om gaan. Als 1e eigen paard had ik met haar verongelukt.
Daarom zocht ik bijrijders die minimaal 2 a 3x per week wilde komen en dan niet alleen rijden maar ook investeren in een band opbouwen en 2x per maand les, meeste wilde slechts 1x per week komen. Tja dat gaat hem dan niet worden met haar. Als zij je niet kent en vertrouwt kom je nergens.

**Geplaatst**: 26-08-20 18:31

Geplaatst: 26-08-20 18:31

cobiie schreef:
Ik snap het ook niet dat in de ruitersport het gelijk als oneerlijk/neerkijken wordt gezien als een paardeneigenaar geen manegeruiter wilt begeleiden om op het paard van de eigenaar te kunnen rijden?

Een iedere eigenaar staat in zijn of haar recht om zelf te beslissen wie of wat ze erop willen hebben.

Dat soort dingen wordt toch ook niet gezegd bij mensen met dure sportwagens/dure boten/motoren/caravans enz.?

Ja precies en dan valt die sportwagen nog wel redelijk te verzekeren.
Maar minderjarige ruiter van 14? En er gebeurt wat?
Om vervolgens raar te vinden dat eigenaren daar niet op zitten te wachten.

**Geplaatst**: 26-08-20 18:34

Geplaatst: 26-08-20 18:34

Brainless schreef:
MightyMike schreef:
Tuurlijk komen ze daar vanzelf wel, maar waarom zou een paardeneigenaar dat gat in ervaring op moeten vangen met het risico dat de ruiter er vaak af ligt, of het paard in niveau zakt. *knip*
Genoeg paarden tegenwoordig overigens die niet voor de amateur geschikt zijn, ook niet voor veel mensen met eigen paarden, waarbij je zit totaal onafhankelijk moet zijn en je hulpen fijn, hete, rillerige paarden zet je een manegeruiter gewoon nog niet op.

Niemand is verplicht een beginner (of wie dan ook) op zijn paard te zetten.
Maar mensen zoals ik vinden het vaak wel leuk om anderen wat te leren en een leuke ervaring te geven.

Daarnaast heb ik kinderen waarvan er 1 af en toe een rondje doet.
Maar ook toen zij nog vaker reed ging mijn paard echt niet in niveau op achteruit.
Al mijn paarden niet.

Daarnaast zie je best veel hete/rillerige paarden het juist super goed doen met kinderen/beginners.
Tuurlijk niet een jong paard die nog in opleiding is, maar een normaal gereden getraind paard kan prima gebruikt worden voor een ritje door een beginner.
Dan heb ik wel over het rijden in de bak.. buiten is meestal wel wat anders.

Ik zet mijn kinderen er wel op en die zijn ook nog redelijk beginnend, maar het verschil daarbij is dat ik ze dan les geef en er bij ben. Daar worden mijn paarden zeker niet slechter van. In een ander bijrijdtopic naar aanleiding waarvan ts dit topic opent, zijn er heel veel bijrijders die het not done vinden als de eigenaar er bij blijft en meestal zoek je ook een bijrijder omdat je zelf geen tijd hebt natuurlijk. Dan voelen ze zich bekeken en alsof er geen vertrouwen zou zijn. Met die gedachte laat ik niet iemand mijn paard rijden als ik er niet bij ben en zij niet veel ervaring hebben. Dan krijg je wel een paard wat met grove hulpen, wellicht getrek en gepor doorgereden wordt. Ik zie dan verschil in iemand vrij op mijn paard laten rijden als iets wat ik niet zou doen, iemand les geven op dat zelfde paard als heel iets anders. Als ik een paard op proef zou geven bij verkoop, krijg je hier op bokt van iedereen commentaar, niet doen, je weet niet wat een ander er mee doet, binnen een paar dagen krijg je een kapot paard terug. Uit onwetendheid kunnen er zeker dingen mis gaan, dat punt zoek ik niet voor mijn paard en bedoel ik met in niveau achteruit. Zou ook wel kritisch zijn indien ik een bijrijder zocht denk ik, dan alleen iemand die ik ken en waarvan ik weet dat ze goed en eerlijk rijden. Ik heb teugelkreupele paarden gehad die door mensen verreden waren, paarden die strak zaten in het lijf door manier van rijden van een ander, steigerende paarden door miscommunicatie, ik heb mijn deel wel gehad met het weer goed of los rijden van een ander zijn onkunde. Waren geen bijrijders hoor, maar zo kwamen die paarden dan via koop bij mij terecht als projectje.

**Geplaatst**: 26-08-20 18:38

Geplaatst: 26-08-20 18:38

Daphara schreef:
Je opa is een held! Mijn opa was net zo, niet veel paardenkenners, zoals de jouwe, maar wel echt een dierenmens die mij zoveel geleerd heeft. Vooral respect en vooruitdenken, inleven hoe een dier iets beleefd en vanuit die gedachte het paard meenemen in de richting waar je zelf op wilt.

Maar goed, we gaan iets off topic.

Dat vooruitdenken was echt iets voor mijn opa.
Hij had een kleine binnenbak/paddock die met een gang verbonden was aan de stallen.
Hij legde regelmatig van alles voor de deur/in het pad (landbouwplastic/plaat piepschuim/berg lege zakken voer enz) om ze te wennen over/door van alles te laten lopen zonder dwang.
Ook bond hij van alles aan de benen (nooit iets gevaarlijks hoor!).. wat ik raar vond en hij zei dan.. straks heeft hij ergens een wond of zit ergens vast en is hij niet gewend dat er iets raars aan zijn been zit.
Hij had een paard wat niks aan zijn achterbenen accepteerde (met iets erom liep hij niet en "dwong"je hem dan sloeg/bokte hij), die heeft hij in de wei een soort transportbeschermers om gedaan, goed vast gemaakt zodat ze niet konden afzakken en gewoon laten staan.
Mijn opa.. als hij wilt eten zal hij toch moeten gaan lopen.
En het heeft geholpen.

**Geplaatst**: 26-08-20 18:39

Geplaatst: 26-08-20 18:39

Ik verwacht als basisruiter (met best wat jaren eigen paarden ervaring) ook niet dat ik de zware tour paarden van mijn instructrice mag rijden.
Ik voel mij ook niet beledigd als ze dit niet uit zichzelf aanbied.
En ben ook niet beledigd als haar nichtje van 5 er wel op zit om uit te stappen.

**Geplaatst**: 26-08-20 18:41

Geplaatst: 26-08-20 18:41

@MightyMike
Dat is ook zo.
Een beginner laat ik echt niet alleen zonder toezicht rijden en gaat zelfs eerst aan de longe zodat ik kan zien hoe de zit is.
Mijn arabier heeft nogal een ruime draf en daar schrikken beginners nog weleens van (waardoor ze eerst half achterover kukelen en daarna half voorover vallen om hun evenwicht te herpakken) en aan de longe kan ik zorgen dat hij een rustig dribbeldrafje doet.

**Geplaatst**: 26-08-20 18:42

Geplaatst: 26-08-20 18:42

cobiie schreef:
Voor mij zou jij juist een persoon zijn die ik zeker zou laten komen om te kijken of het klikt, want wat ik mij kan herinneren heb jij genoeg doorzettingsvermogen en zelfstandigheid om een fijne bijrijder voor iemand te zijn.

Jij had verdorie veel dichterbij moeten wonen ;-)

Manegepaarden moeten we zoveel meer respecteren! Rij nu zelf ook veel manegepaarden en sommige zijn hun gewicht zo in goud waard.

Lekker sjokken met een beginner en werken met een gevorderde, ik blijf dat bij sommige paarden zo vreselijk bijzonder vinden :+:

**Geplaatst**: 26-08-20 18:45

Geplaatst: 26-08-20 18:45

Brainless schreef:
Daphara schreef:
Je opa is een held! Mijn opa was net zo, niet veel paardenkenners, zoals de jouwe, maar wel echt een dierenmens die mij zoveel geleerd heeft. Vooral respect en vooruitdenken, inleven hoe een dier iets beleefd en vanuit die gedachte het paard meenemen in de richting waar je zelf op wilt.

Maar goed, we gaan iets off topic.

Dat vooruitdenken was echt iets voor mijn opa.
Hij had een kleine binnenbak/paddock die met een gang verbonden was aan de stallen.
Hij legde regelmatig van alles voor de deur/in het pad (landbouwplastic/plaat piepschuim/berg lege zakken voer enz) om ze te wennen over/door van alles te laten lopen zonder dwang.
Ook bond hij van alles aan de benen (nooit iets gevaarlijks hoor!).. wat ik raar vond en hij zei dan.. straks heeft hij ergens een wond of zit ergens vast en is hij niet gewend dat er iets raars aan zijn been zit.
Hij had een paard wat niks aan zijn achterbenen accepteerde (met iets erom liep hij niet en "dwong"je hem dan sloeg/bokte hij), die heeft hij in de wei een soort transportbeschermers om gedaan, goed vast gemaakt zodat ze niet konden afzakken en gewoon laten staan.
Mijn opa.. als hij wilt eten zal hij toch moeten gaan lopen.
En het heeft geholpen.

Van jouw opa zou ik heel graag een paard kopen.

**Geplaatst**: 26-08-20 18:45

Geplaatst: 26-08-20 18:45

Type ik net heel wat, zie ik mijn reactie niet staan, dus sorry als hij toch 2 keer doorkomt! Ik denk dat 'neerkijken op' in alle klassen voorkomt. Trek je er niets van aan. Ik ben wel een handige ruiter, mede door de projectjes die altijd op mijn pad kwamen, heb ik van leren rijden met gevoel, maar heb ze nooit in de sport uitgebracht. Daar zullen de sportruiters die een wat hoger niveau hebben vast ook op neerkijken, maar so what? Ik heb plezier in wat ik doe, en manegeruiters rijden ongetwijfeld ook omdat hij/zij het leuk vinden om te rijden, daar gaat het toch om! Vergelijk jezelf niet met een ander, zou fijn zijn als een ander dat dan ook niet doet. Anky is ook ooit een beginner geweest, zo gaat het gewoon.

**Geplaatst**: 26-08-20 18:46

Re: “maar” een manegeruiter?

Geplaatst: 26-08-20 18:46

Helemaal waar BloemBloem, lijkt me een vak apart en echt niet ieder paard is geschikt als manegepaard!

**Geplaatst**: 26-08-20 18:55

Geplaatst: 26-08-20 18:55

BloemBloem schreef:
cobiie schreef:
Voor mij zou jij juist een persoon zijn die ik zeker zou laten komen om te kijken of het klikt, want wat ik mij kan herinneren heb jij genoeg doorzettingsvermogen en zelfstandigheid om een fijne bijrijder voor iemand te zijn.

Jij had verdorie veel dichterbij moeten wonen

Manegepaarden moeten we zoveel meer respecteren! Rij nu zelf ook veel manegepaarden en sommige zijn hun gewicht zo in goud waard.

Lekker sjokken met een beginner en werken met een gevorderde, ik blijf dat bij sommige paarden zo vreselijk bijzonder vinden

Dan verhuizen jullie toch gezellig deze kant op.

Ik ben er absoluut mee eens dat het bijzonder is om te zien hoe goed sommige manege paarden zich steeds aan de kwaliteiten van hun ruiter kunnen aanpassen.

Dat een privé paard dat prima kan bij 2 verschillende ruiters, wist ik al maar voor een manege paard lijkt mij dat nog zwaarder met zoveel verschillende ruiters op zijn rug.

Mijn Z paard werd het beginnerspaard van mijn man nadat hij op zijn 12de was gestopt met rijden, daarnaast bleef het paard ook gewoon Z wedstrijden lopen.

Hij wist prima wie er op zijn rug zat en of hij rustig zijn rondje kon hobbelen of echt aan het werk moest.
Hij was het meest ideale pennypaard die ik gehad hebt de afgelopen jaren denk ik.

**Geplaatst**: 26-08-20 19:00

Geplaatst: 26-08-20 19:00

MightyMike schreef:
Helemaal waar BloemBloem, lijkt me een vak apart en echt niet ieder paard is geschikt als manegepaard!

Gaaf is dat he? Kan daar nu zo van genieten.

Heb zelfs een, jawel, een lievelingspaard haha en dat met mijn 35 jaar. Merrie is zo braaf, maar heet in het werk, dat is voor mij, voor nu echt de meeste fantastiscje combi!

**Geplaatst**: 26-08-20 19:16

Geplaatst: 26-08-20 19:16

Ik denk altijd maar de meeste mensen leren rijden op een manege.
Ik heb weinig verstand van paarden maar mijn dochter least 4x per week een pony van een manege. Deze pony was 5 toen ze hem ging rijden en nu 7 en hij kon echt niks ( en mijn dochter reed ook pas 6 maanden) Ik vind dat ze op de manege juist met respect voor de basis haar leren om haar paard dressuurmatig op te leiden. Ze krijgt wel 1x per week priveles. Ze is afgelopen week gestart in de B en ze was ontzettend dankbaar dat dit lukte. Nou is mijn dochter wel een type dat echt wil leren. Maar soms is het wel lastig om te ontdekken wat het hebben van een paard nu eigenlijk allemaal omvat. Het voerbeleid is namelijk helemaal voor de eigenaar. Mijn dochter neemt nu af en toe ook grondwerkles of longeerles. Maar dat duurde dus bijna 1,5 jaar voordat ze er achterkwam dat dat ook fijn is bij een pony. Soms weet je ook niet wat er allemaal mogelijk is.

Laatst bijgewerkt door Sjong op 26-08-20 19:31, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-08-20 19:27

Geplaatst: 26-08-20 19:27

En bijna iedere paardeneigenaar was ooit een manege-ruiter. Ik zie het als auto rijden. Pas als je je rijbewijs hebt leer je rijden. En dat leer je vooral door veel fouten te maken.

Ruwe hulpen leer je echt wel af als je bij vooruit schoppen meteen in Cuba zit.

Onze kudde is dol op manege meisjes. Die hebben snoepjes.. heeeeeeel veel liefde en de paarden hoeven niet zo hard te werken

**Geplaatst**: 26-08-20 19:28

Geplaatst: 26-08-20 19:28

Sjong, het is idd erg lastig om alle aspecten rondom het houden/omgaan met een paard goed te overzien en daarin de beste afweging in te maken.

Ook voor mensen die al vaker (eigen) paarden hebben gehad kan het nog lastig zijn als wat bij de vorige paarden prima werkte met het nieuwe paard niet werkt.

Niemand is alwetend.

**Geplaatst**: 26-08-20 19:47

Geplaatst: 26-08-20 19:47

Gianti schreef:
Onali schreef:
Life is unfair.

Ja ik heb pony's, maar ik moet er een hoop voor laten.
Mijn keus.

Zeker, maar dat geeft ‘je’ nog niet het recht om echt neer te kijken op een ander die dat geluk niet heeft. (Tuurlijk kan het zeker zijn dat de meeste niet kunnen bieden wat ‘jij’ zoekt in een bijrijder. Maar vind dat los staan van de houding die vele ten opzicht van manegeruiters hebben)

Hoe is dat neerkijken?
Ik werk me t schompes on mijn paard te geven wat ik vind dat ze verdient. Omdat ik haar niet wil delen, kijk ik dan op iemand neer? Die ander heeft geen geluk nodig, maar een schop onder z'n kont om óók gewoon te werken en te investeren...

Het leven is niet eerlijk. En dat heeft niets met geluk te maken.

De meiden die wél op mijn paard mogen, zijn lesklanten. Die betalen dus voor mijn kennis en de kunde van mijn paard. En als die eigenwijs gaan doen, kunnen ze ook afstappen. Of mensen die iets kunnen brengen dat ik niet kan brengen. Die laatste groep bestaat uit twee mensen: mijn schoonzus voor haar niet-zeiken-maar-lopen endurance achtergrond, en mijn trainer voor haar bizarre paardenkennis en dressuurkennis. Andersom stap ik wel eens op het paard van mijn schoonzus voor dressuurmatige training. Dat is 'een netwerk opgebouwd hebben'. Óók al geen geluk.

Ik had als kind wél het geluk dat mijn ouders les konden betalen op de manege. Toen ik 17 was, zijn ze daarmee gestopt. Toen ben ik véél stallen gaan uitmesten, met een lening van mijn vader mijn instructeursdiploma gaan halen om les te geven op de manege en van dat geld zelf weer les te nemen op de handelspaarden van stal.
Ik had van dat geld ook kunnen gaan stappen, of kleding kopen. Ik investeerde liever in mijzelf. Naast een voltijds studie gaf ik gemiddeld 20 uur per week les én reed ik drie paarden per dag op den duur. Kansen grijpen waar je ze kunt pakken...

Waar halen mensen dat gevoel van 'entitlement' toch vandaan. 99% van de ruiters heeft zijn paarden gewoon met hard werken zelf gekocht. En vaak pas na een aantal manege jaren en flink sparen.
Kijk ik neer op manegeruiters? Nee. Wel op mensen die vinden dat het ze maar moet komen aanwaaien. En DIE hoef ik zéker niet op mijn paard. En ja, ik heb gewoon een paard dat gewoon door beginners rond te sturen is zonder ook maar enigszins gevaarlijk te worden (wat blijkbaar een unicum is?!). Het ligt niet aan mijn paard hoor, dat ik er niet zomaar anderen op wil... Dat ligt aan de gemiddelde ruiter die ik tref!

Wat ik hier best veel lees is 'ja, maar niet iedereen heeft het geluk een eigen paard te hebben'. Nee, bijna niemand. We werken gewoon veel uren. Ow, en 'something's gotta give' gaat ook nagenoeg altijd op. Het kost je een deel van je sociale leven, je vakanties, je nachtrust of alle drie. Kun je daarmee leren leven? Gefeliciteerd! Ben je al een stapje dichterbij dat eigen paard...