Geplaatst Hier mijn allereerste ejl-itp topic.
Omdat ik het leuk vind om ze te lezen en ik het voor mezelf ook wel eens op een rijtje wil zetten!
Dit jaar is het jaar waarin ik het allergelukkigste ben geweest en me ook erg slecht heb gevoeld.
omdat ik niet meer exact alle datums weet kan het een beetje rommelig zijn
Laten we maar beginnen in februari, mijn beste vriendin (julia) heeft 2 pony's Rico en Elke (ijslander, shetlander), deze voelde echt als mijn eigen paarden omdat ik er alles me mocht doen en ze ook een lange tijd verzorgd heb omdat Julia met een ongeluk te paard haar been gebroken had. Elke de shetlander was hoefbevangen, dit was al sinds december 2016 en wat we ook probeerde het werd niet beter. Op mijn verjaardag, 14 februari was het wel duidelijk dat het niet goed ging komen. Ze wilde alleen nog maar liggen. Julia heeft me dit toen niet verteld maar pas de dag daarna, als het die dag niet beter zou gaan zouden we de volgende dag de dierenarts bellen. Het werd dus inderdaad niet beter dus donderdag net aangekomen op school en weer terug naar huis omdat de dierenarts zou komen om een spuitje te geven. Dit kwam ongelooflijk hard aan, Elke had zo'n sterk karakter, zo aanwezig en soms ook zo vervelend. Ik kan nog steeds niet geloven dat dat nu gewoon weg is. Ze was pas 5 en verder kerngezond. Maar een paard zonder benen kan helaas niet. Gelukkig is ze in gedachten nog bij ons en helpt ze ons verder gaan.
lieve kleine sterke Elke
toen begon de ellende pas, Rico stond alleen, weken lang hinneken naar de plek waar hij voor het laatst aan haar zachte lijfje heeft mogen snuffelen. Het was voor hem nog het aller ergst.
Maar gelukkig zijn er ook goede dingen uit voortgekomen. De club waar ik rijdt heeft een pony die niet helemaal goed in de groep paste, ze was ook lastig in de omgang en dus een probleem voor andere mensen die meehielpen met de verzorging. Dus zo kwam het plan om haar bij Rico neer te zetten. Dat ik de zorg op me nam met Julia en zou zorgen dat ze op de lesdagen aanwezig zou zijn. Dit is gelukkig gelukt en er kwam een eind aan Rico's eenzaamheid.
Maar alles houdt een keer op want ze wilde Roos (de pony van de club) verkopen, nu heb ik altijd tegen mijn ouders gezegd dat ik niet perse een eigen pony meer wilde omdat ik nu veel verschillende reed van verschillende mensen en ik dit heel leuk en leerzaam vond. Máár als Roos ooit te koop zou komen, ze een hele hoop gezeur kunnen verwachten. Al heb ik een aantal jaar de hoop eigenlijk opgegeven omdat mijn vader gewoon niet inziet waarom hij een pony zou kopen, hoe lief ik het ook zou vragen, hoe hard ik het ook zou schreeuwen. Nee bleef het antwoord. Maar toch ging het bij Roos de goede kant op, de situatie was dan ook wel erg ideaal, we gingen namelijk binnenkort verhuizen naar een huis NAAST Julia, het enige wat tussen onze huizen in zit, is de weide!! Dus de pony zou aan huis komen te staan (gratis!!), Rico zou niet meer alleen zijn en Julia en ik kunnen de zorg delen. Hij moest toch wel toegeven dat dit wel heel ideaal was dus langzaam maar zeker hebben we wat informatie gevraagd over de prijs, maar ze vroegen toch wel erg veel voor een 8 jarige pony die je amper kan aanraken en die nog niks bereikt heeft in de sport, wel veel potentie. Maar dat moet er nog wel uitkomen. Ik kon zelf ook wel inzien dat deze prijs te veel was en de club wilde absoluut niet zakken.
Dus langzaam een beetje rondkijken naar pony's en paarden op marktplaats, zelfs bij een aantal wezen kijken. Maar het was het allemaal net niet, geen roos.
Maar als het dan Roos niet werd, dan wilde ik toch wel graag een paard inplaats van een pony, en het liefst een ruin die dressuurmatig al wat kan. (nou ik kan je vertellen, dat is mislukt
)Toen kwam de vakantie er nog tussendoor, zoals elk jaar een aantal weekjes naar Vlieland (met de bij behorende strandritten
)
Na bij ongeveer 6 paarden te zijn wezen kijken, en 24/7 marktplaats af te spitten begon ik langzamerhand wel wat ongeduldig te worden. Ik besloot het voor die dag maar even op te geven, er stond echt niks op marktplaats wat ik leuk vond tussen alle 800 advertenties. Tot ik een foto zag van een prachtige haflinger, ik heb altijd al een voorliefde gehad voor haflingers maar was er niet echt naar opzoek geweest omdat ik toch wel in de sport wil en ik dan wel echt een adembenemend mooie haflinger zou willen hebben. Maar toch op de advertentie geklikt en een appje gestuurd.
Het ging om een Haflinger merrie van 6 jaar, bekende ouders, alleen recreatief gereden dus kon dressuurmatig helemaal niks, en veel te dik. Maar ze sprak me wel ontzettend aan. Dus in de auto gestapt en dezelfde dag nog wezen kijken. Nou als ik nu de filmpjes terugkijk snap ik niet dat we haar hebben gekocht. Maar ik ben zo blij dat we dat hebben gedaan! Na het rijden eigenlijk al zo goed als een afspraak gemaakt om te laten keuren, dus de week daarna gekeurd, goedgekeurd en meteen mee naar huis. Jullie kunnen het je wel voorstellen. De dag van mijn leven! Al stonden we in de stromende regen buiten tijdens de keuring mijn dag kon niet meer stuk.
en toen stond ze anderhalf uur later ineens in de wei.
En gelukkig ging alles goed met Rico en ze zijn onafscheidelijk nu (maar dan ook echt onafscheidelijk, tot losbreken aan toe)
En toen begonnen alle eerste keren
eerste keer wassen
eerste fotoshoot
eerste buitenrit(met rico)
eerste keer in de sneeuw
en zo kan ik nog wel even doorgaan hoor, maar volgens mij is dit topic al ongelooflijk lang
, daarom stop ik hier maar. Heel lief als je alles hebt doorgelezen en een reactie is altijd leuk!Bedankt voor het doorkijken!
Alvast een fijne jaarwisseling!
maarja dat is juist pelk)
