Naar aanleiding van dit topic: [MA] 'Manegeruiters zijn sleeeecht!' werd ik door Anya uitgenodigd om eens op de stal langs te komen waar haar paard Lan staat. Aangezien ik nogal fel reageerde op het feit dat veel mensen manegeruiters slecht vinden.
Daar aangekomen heb ik geboeid naar de les gekeken die Anya eerst gaf. Wauw, wat is western interessant. Na die les gingen we Lan poetsen. Wat een schat van een dier vond ik het. Bij het opzadelen veel uitleg gekregen over hoe het nou allemaal werkt met een westernzadel. Toen was het zover, ik ging erop. Toch wel zenuwachtig, voor het eerst in een westernzadel. Pfft, dat is toch echt wel heel anders hoor dan dat ik normaal rijd!
Eerst maar een stappen.. En o wat ik had ik een moeite om met die lange, andere teugels het paard op de hoefslag te houden.
Fout nummer 1: Ik stuurt veel te veel met mijn binnenteugel. Aii.
Na wat aanwijzingen lukte dat na een tijdje. Maar toen kwam de draf. Ik had toch wel heel veel moeite met haar recht te houden, en in de draf te houden.
Fout nummer 2: Ik drijf te veel aan, maar niet op de momenten dat het nodig is.
Toen was het tijd voor de gallop. Vanuit stap in de gallop aanspringen. Iets waar ik op de (manege) paarden die ik gewend ben wel moeite mee heb. En met Lan toch ook wel.
Dan heb je de gallophulp waarop Lan in gallop gaat, en tjah, zodra ik die hulp geef, ga ik heel gespannen zitten. En dat zag Lan als een manier om niet in gallop te gaan.
Maar na veel aanwijzingen lukte het uiteindelijk toch een paar keer mooi, en wat gallopeert Lan heerlijk en ontspannen, helemaal niet strak, te snel of te langzaam.
Fouten in de gallop:
Ik geef de gallophulp, en span gelijk al mijn spieren, waardoor de hulp niet goed over komt.
Als ze niet in gallop ging, maar in uitgestrekte draf, zit ik als een zoutzak te ploffen in het zadel, en om dat op te vangen, ga ik automatish lichtrijden, omdat ik zo'n beetje voorover klap.
Al met al moet ik dus terugnemen dat er wel degelijk typishe manegeruiter-eigenschappen zijn. Zoals teveel met de teugels willen doen, aandrijven, aandrijven, aandrijven, ook als het niet nodig is. En met veel moeite kwamen er erg nette overgangen.
Maar nou is het wel zo dat ik voor het eerst in een westernzadel zat, eigenlijk voor het eerst de hele tijd 'moest' doorzitten, én voor de eerste keer op Lan zat.
En wie leert de manegeruiter zijn 'eigenschappen' aan? Juist ja, de instructrice.
al wil ik wel benadrukken dat mijn instructrices natuurlijk niet zeggen van: ga maar even bonken, ga maar even een slordige overgang maken. Nee, het ligt ook voor een groooot deel aan de ruiter zelf. Mijn instructrices geven mij wel goede aanwijzingen! En daar wil ik niet op afgeven. Zonder hen zou het nog veel erger met mijn rijstijl gesteld zijn
Ik vind persoonlijk mijn instructrices erg goed
(
)Pfoe, een heel verhaal. Filmpjes en foto's volgen.
Als je commentaar geeft, doe het dan alsjeblieft redelijk, en ook mild.
Ik wil trouwens Anya heel erg bedanken. Ik vond het heel leerzaam en erg leuk. Ook vind ik dat ze mij echt super geholpen heeft met alles uitleggen, etc.
Anya, als je nog wat toe te voegen hebt, hoor ik het graag
Nu kan ik me voorstellen dat western ook wel weer heel anders is, ik heb dan een eigen paard maar rijdt Engels en verwacht niet dat ik zomaar op een westernpaard wegstuur hoor
Wel een heel gave kans, hoop dat je wat je geleerd hebt mee kunt nemen in je verdere lessen!
Heel leuk om op deze manier vooroordelen etc. te onderzoeken!
Ik als dressuurruiter zou ook wel eens willen voelen hoe een westernpaard nu aan voelt
Een dagje vind ik niet zo'n ramp maar overnachten is altijd een probleem