aerdenhout1 schreef:Japeloup schreef:Aerdenhout,
Is het dan een idee om echt helemaal opnieuw te beginnen? Aan de longe, zitten, voelen en vooral niets willen van het paard (de ruiter dan) de longeur vraagt dan oa de overgangen. Vanuit daar dan heel geleidelijk beginnen met rijden aan de longe, maar zonder teugels en een paard dat correct en zeker niet te strak is bijgezet. Veel ruiters willen te veel, zeker met hun handen, neem dat stuk weg en leer rijden op zit. Misschien krijgt ze zo meer gevoel en een nieuwe start.
Misschien is dit inderdaad wel het beste idee.Zal het zeker eens proberen als ze terug is van vakantie!
Hou je mij/ons dan wel op de hoogte.
En eigenlijk is het voor geen enkele ruiter slecht om dit van tijd tot tijd te doen. Ik doe het regelmatig met mijn eigen beesten, de ene keer met zadel en ook wel met een voltige singel. Kan meestal wel iemand regelen die de longe vast houdt. Ik hoef me dan op niets anders te concentreren dan wat ik aan het doen ben en hoe mijn paard reageert, zo fijn als je even niet hoeft te sturen en helemaal terug moet gaan naar de basis, zitten!! Vaak valt dan het kwartje waarom ik in het rijden ergens tegen aan loop. Mijn paarden geven mij op dat moment dan een soort van gevoel les, zo heerlijk die beesten.
Heb ook het idee dat een hoop ruiters in het algemeen veel te veel willen van hun paard terwijl die basis er niet of onvoldoende is.
Vind je uitdaging wel erg gaaf, mag ik komen kijken?
Maar dan lijkt het mij ook een leuke om ruiters (van manege tot eigen en van beginner tot Z of hoger) op een paard te zetten aan de longe en laat maar zien dat je de basis beheerst (het zitten), stil kunnen zitten tijdens de verschillende overgangen, mee zijn met je paard hem niet storen in zijn beweging. Zo ja laat dan maar zien dat je je paard aan de longe overgangen kan laten maken, en wel zo dat je vanaf de kant wel heel goed moet kijken om te zien wat je doet. Dus onzichtbare hulpen kunnen geven. Voorwaarde natuurlijk wel dat het paard een dusdanige africhting heeft dat dat kan.
Dat hele verhaal zitten klinkt makkelijk maar kan je vertellen, is minder makkelijk dan het zo lijkt. Maar bewust zijn van het fijt dat je bv inknikt in je heup, dan heb je al een hoop gewonnen. Een paard is zo extreem gevoelig, en reageert al op de kleinste verandering van jou lijf, ademhaling en je gedachte. Zelfs manege paarden die vele ruiters op hun ruggen hebben kun je zo inzetten in je lessen dat je een ruiter kan leren hoe ze een gevoelig (eigen/Z paard) kunnen rijden. Ik heb het niet over een paard trainen, das weer een heel ander hoofdstuk.
ma wel koppig hoor maar daar leer ik ook weer van haha
. Na 5 jaar zitten ze eindelijk in half gevorderd. Instructeurs die zelf op een heel behoorlijk nivo rijden en hun leerlingen niet eens van het midden op de hoefslag kunnen krijgen
. Met het excuus dat het maar manegeklanten zonder ambitie zijn. Sorry hoor maar ik ben blij dat ik in een andere tijd heb leren rijden. Waar de instructeur nog met een bepaalde passie in de bak stond. Mischien heb ik geluk gehad dat ik de juiste mensen ben tegen gekomen.