Geplaatst Vier maanden geleden kreeg ik een eigen pony, een schat van een merrie. Helaas sprong ze gelijk de eerste dag over de bakrand toen ik haar losliet, met een grote beenwond tot gevolg.
Na ruim 2 maanden revalideren mochten we weer wat gaan rijden, en dit ging allemaal prima.
Totdat het een keer fout ging. Viola's voorbeen was klaarblijkelijk niet sterk genoeg, want tijdens de zitles met losse teugel struikelde ze. De teugel zat aan het zadel vast, ze kon haar hals niet strekken om overeind te komen en bokt. Ik lag eraf.
Ik ben een redelijke angsthaas, maar ik had niets, en ik wist dat het kwam doordat ik haar had moeten ondersteunen in de hoek.
Maar op de een of andere manier is het dus toch gaan knagen. Heb die les op beide handen wel nog even gegaloppeerd, maar alleen op de rechte zijde en met teugels en beugels. Voldoende in ieder geval om even dat vertrouwen te hebben.
Nu komt het probleem: Ik ben namelijk nu redelijk bang dat Viola struikelt in galop. Niet eens zo bang om te vallen, heb bodyprotector aan en een goede cap op, maar gewoon dat ze onderuit gaat, dat ze weer wat krijgt, dat het gewoon niet gaat. Ik kijk altijd met angst en beven naar de hoeken wanneer we in galop zitten. Eigenlijk nog het meeste naar de eerste hoek van de korte zijde, de tweede maakt me helemaal niets uit.
Het is inmiddels 2 maanden geleden na die val en meerdere struikelpartijen (ben wel gelijk opgehouden met galopperen onder het zadel toen, eerst aan laten sterken aan de longe voordat ik weer begon met de galop!).
Onderling hebben we ook een B proef (proef 4) gereden, met galop op de volte en door de hoeken heen rijden. Dit ging goed, we hadden zelfs prijs. Ze struikelt ook niet meer (heel soms als er bijv. een kuil is of ze moet uit de kuil van de hoefslag galopperen en ze is wat luiig. Maar dan galoppeert ze rustig door, eigenlijk gewoon en misstap), we kunnen in de bocht van stap naar galop, dus in principe lijkt het allemaal afgelopen.
Maar ik blijf gewoon gespannen zodra als dat ik de hoek door moet!
Volte's 15 meter, prima, een krappere bocht op de binnenhoefslag, prima, maar door de hoek, of van de hoefslag af komen ("uit de kuil" moet je dan rijden) vind ik nog steeds gewoon eng.
We doen het vaak, maar ik blijf heel erg gespannen - ik zet m'n handen en schouders vast, ga naar voren zitten, stuiter op en neer: ik kan niet ontspannen zitten en krijg vreselijke kapstoktenen en benen.
Iemand die weet wat goed helpt?
Als ik les rijd, rijd ik ook gewoon door de hoek heen, maar dus wel erg gespannen.
Iemand goede oefeningen of dingen die ik moet bedenken? Ik heb gezond verstand, weet heel goed dat een normale hoek (heel ver de hoeken in rijden en korte wendingen gaan nog te lastig, dus dat bouwen we eerst nog op) geen problemen hoort te geven
. Wie o wie weet een goede oplossing?
Succes!!!! 
