Sinds enkele weken heb ik mijn paard weer voorzichtig 'opgepakt'. Hij heeft zo'n twee jaar niets meer gedaan, als gevolg van een zware peesblessure.
Hoewel ik met een nagenoeg los teugeltje een beetje aan het stappen ben, vindt hij het nodig om constant zijn mondhoeken aan zijn benen te schuren. Het argentaanbit heb ik inmiddels al vervangen door een veel lichter (dubbelgebroken) RVS-bitje, maar ook dit helpt niet. Hij stopt om de zoveel meter om eens even flink te 'krabben'. Nu kan ik me voorstellen dat het best gevoelig is, als je zoveel jaar niets in je mond hebt gehad en daarom zit ik in dubio of ik hiertegen iets moet doen en of/hoe ik het kan voorkomen.