ik zit met een klein dilemma.
mijn verzorgpaard is nogal scheefgericht naar rechts,waardoor ze links trekt, het moeilijk heeft in het wenden naar links en op de linkerhand de neiging heeft te versnellen.
ik heb op dit ogenblik geen les, maar op aanraden van een zeer bekwaam iemand doe ik het op dit ogenblik zeer rustig aan:
- ze wordt eerst een tiental minuutjes gelongeerd
- onder het zadel wordt er alleen maar gestapt. die instructeur heeft me aangeraden uitsluitend te focussen op ontspannen, rustig stappen, vooral niet in de mond prutsen en geen moeilijke dingen uitproberen, zelfs geen cirkels. Enkel eenvoudige oefeningen zoals binnenhoefslag, afwenden, van hand veranderen, af en toe halt houden. Wel wil hij dat ik een heel klein beetje schouderbuitenwaarts doe, over heel korte stukjes (telkens over 5 passen), dat is de enige echte inspanning die gevraagd wordt. Hij wil voorts dat ik veel aandacht besteed aan het volgen/aanvoelen van de beweging van mond en rug.
Hij wil dat paard en ik elkaar absoluut vertrouwen/aanvoelen in stap alvorens verder te gaan.
dat zijn we nu al een tweetal maanden aan het doen. en ik merkt dat ons dat veel deugd doet. het paard is merkelijk rustiger. De ruiter, die heeft "niets anders te doen" dan op de voet te volgen wat paardje allemaal te vertellen heeft.
maar af en toe kriebelt het: zou ik toch geen stukje draf proberen? ze versnelt nog wel wat en heeft het nog altijd moeilijk links. maar ik vind dat je in draf veel duidelijker voelt dan in stap als het goed of slecht gaat. Enkele voorbeelden:
- als ze versnelt, denk ik eraan om aan om mijn eigen balans te verbeteren (ben Basis Rijkunst van Anne Muller aan het lezen), en probeer haar te vertragen zonder mijn handen te gebruiken
- als ze links trekt, laat ik links helemaal los en probeer haar dan vanuit de rechterteugel lang en los en rechter te maken.
het lukt niet altijd, maar er zijn toch wel elke keer goeie stukjes tussen. en als ik voel dat ze weer een beetje te hard van stapel gaat, ga ik onmiddellijk terug in stap.
Wat zouden jullie in mijn plaats doen? Enkel stappen, en heel geleidelijk aan opbouwen? Of ook een beetje draven, wetende dat we nog niet in staat zijn èn onstpannen èn recht èn actief te draven (het is soms wat meer van het één, soms van het andere)?