Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-12-02 11:04

Geplaatst: 06-12-02 11:04

Ik heb iets dergelijks met Kaminka gehad. Ze had bij een vorige stal een klap van een paard tegen haar rechterachterknie gehad en was daar goed kreupel van. Een aantal weken daarvoor had ze ook al een klap tegen haar spronggewricht van hetzelfde been gehad, ook stokkreupel.

Ik ben toen verhuisd naar een andere stal en op aanraden van de instructrices daar heb ik Kaminka weer licht in het werk genomen. De kreupelheid zou volgens hun puur een spierenkwestie rond de knie zijn. Ik had mijn twijfels, maar zij zaten al zo lang in de paarden dat ik uiteindelijk toch volledig op hun af ging.

Kaminka deed het allemaal braaf, maar bleef met dat achterbeen wat trager. Na een paar maanden heb ik besloten om toch foto's te laten maken en wat bleek??? Het arme dier had door die klap tegen haar knie een scherf van haar gewricht af. Wat nou spierenkwestie???? Frusty

Ik kon mezelf wel wat doen, dat ik niet beter naar mijn eigen verstand en gevoel geluisterd had! Frusty

Na de operatie kreeg ik al snel te horen van dezelfde instructrices, dat ik maar snel weer moest gaan rijden want dat kon best wel weer. Ik had mijn lesje geleerd en volgde echter gewoon het advies van de kliniek op om alleen nog maar aan de hand te stappen.

Dit soort dingen heeft me wel geleerd om inderdaad af te gaan op mijn eigen gevoel, zeker als je je paard goed kent, weet je wanneer hij loopt te zieken en wanneer er misschien toch iets mis blijkt te zijn.

En nog steeds hoor ik wel eens dat ik mijn paarden op een bepaald moment wat meer door moet pakken want "ze stellen zich aan of hij/zij is gewoon dwars". Nou, dat is soms wel zo, maar meestal toch echt niet. Daar volg ik echt mijn eigen gevoel over!

**Geplaatst**: 06-12-02 19:39

Geplaatst: 06-12-02 19:39

Ook ik ben met scha en schande wijs geworden. Je kan natuurlijk nooit alles metteen goed doen. Paardrijden is aartsmoeilijk en kan je maar goed kunnen door jaren en jaren van oefenen en trainen (enkele natuurtalenten terzijde gelaten) De meeste ruiters (ik incluis) willen te vroeg een eigen paard. Wanneer je dan ook nog eens slecht begeleid wordt loopt het helemaal fout ! Ik heb er 10 jaar over gedaan eer ik een instructeur naar mijn hart vond (een instructeur moet niet alleen goed zijn, hij moet ook bij jou passen), ondertussen had ik mijn eerste paardje jammer genoeg al volledig in de verdoemenis gereden. Ondertussen sta gelukkig al heel wat verder. Ik rij nu met alles wat 4 benen heeft en dat lukt nog vrij goed ook. Ik denk dat we allemaal onze leertijd nodig hebben, jammer genoeg gaat dat dikwijls ten koste van onze beste vrienden, de paarden ! Belangrijk is dat je beseft dat je nooit volleerd bent. Teveel mensen denken dat ze "kunnen" paardrijden en zoeken de fouten bij hun paarden. Dat is pas erg want die mensen leren ook niet uit hun fouten en zullen blijven paarden om zeep helpen. Wanneer we inzien dat de zaken die fout gaan met onze paarden onze fout zijn, staan we open voor verbetering en kunnen we er iets aan doen. Fouten maken is niet erg, iedereen maakt ze, maar belangrijk is dat je uit je fouten leert en er een beter ruiter (mens) van wordt!

**Geplaatst**: 08-12-02 13:27

Geplaatst: 08-12-02 13:27

Het probleem met paarden is dat de meeste mensen denken dat ze er heel veel van afweten, en jij leert weer van die mensen, zonder dat je van te voren echt! weet of diegene het wel op de goede manier doet... Als je hoort dat ook ruiters die hoog presteren soms vreemde methodes heben of doorrijden met en paard dat iets heeft, of fokkers die een hoop paarden hebben, maar amper buiten komen etc.

Hoe weet je dan of het wel de goede manier is... Ik ben vaak te lief, moet volgens meerderen mijn pony meer aanpakken, maar hij is ook niet helemaal gezond... Wanneer is het aanstellen (geen zin hebben) en wanneer is hij niet lekker of heeft hij pijn? Dat is heel moeilijk!!! En ik voel me snel schuldig en ben dus constant als hij niet lekker loopt bang om hem te overvragen...

**Geplaatst**: 08-12-02 13:43

Geplaatst: 08-12-02 13:43

Ik had het er laatst nog over met een stalgenootje. Wij kwamen tot de conclusie dat je als amateur al heel blij mag zijn wanneer je je paard gewoon heel houdt. Een paard echt verbeteren daar komen wij toch niet aan toe.
De meeste paarden bezwijken uiteindelijk aan kwalen die wij er als ruiters vakkundig inrijden. Te veel op de voorhand laten lopen, het paard de kans geven de rug weg te drukken, scheef laten worden of veel te vroeg dingen van een paard verlangen waar hij fysiek nog lang niet aan toe is.
Ik herken veel van diE dingen om me heen en ook ik heb vaak verkeerde inschattingen gemaakt. Ik voel me daar vreselijk schuldig over maar ik weet ook dat dat hoort bij het leerproces. Die dingen komen hoofdzakelijk voort uit mijn eigen tekortkomingen als ruiter. Dat mijn paard daar de dupe van is vind ik onacceptabel. Maar ik kan niet meer geven dan dat ik nu geef voor mijn paard.