DIt kan een lang verhaal worden, maar ik doe mijn best om het duidelijk te vertellen.
Ik rij 7 paarden bij van mensen die ik heel goed ken. Ik geef ook les aan de vier kinderen die rijden met deze paarden. Ik train deze paarden als het nodig is, corrigeer foutjes die in de training geslopen zijn, leer de twee jonge paarden op, enz. Nu is er één van deze paarden die een probleem heeft. Ik heb dit paard gereden vooraleer zij hem kochten. Het was een pittig paardje, wat nerveus, veel karakter, maar met behoorlijk veel talent voor de dressuur, hoewel hij springbloed heeft. Ik heb hen dus aangeraden dit paard te kopen, toen ze op zoek waren naar een nieuw paard.
Ze hebben hem nu ongeveer 3 jaar en ze hebben er veel problemen mee gehad naar het springen toe. Hij kan fantastisch springen, maar overdrijft telkens in de sprong en kan ook zeer smerig weigeren. Ze hebben er verschillende springruiters opgehad (ik srping niet, rij dressuur), die hem er telkens wel door kregen, maar eigenlijk door hem te forceren, te dwingen en zijn "kop" te breken. Daarna ging het altijd een periode sterk beropwaarts met hem, liet zich goed rijden, kwam op wedstrijd, weigerde niet meer, maar het probleem is dat hij zich dan altijd lichamelijk in de problemen loopt. Hij heeft geen fut meer, vermagert, enzovoort. Ik heb hen verschillende keren gezegd dat ik dacht dat dit de verkeerde manier was, maar de kinderen springen heel graag en ja, soms moeten mensen iets ondervinden voor het duidelijk wordt. Hier zou ik dus liever verder niet op ingaan.
Tijdens hun vakantie zorgde ik voor de paarden en ik reed ze ook elke dag. Toen ik op hem reed, voelde ik driect dat er iets niet juist zat, geen zin om te lopen, blijven stil staan, futloos, zeer stijf, en zo verder. Heb toen een bloedonderzoek aangeraden en ja hoor, verzuring. Op dat moment zag zijn ruiter (meisje van 15 jaar) het ook allemaal niet meer zo zitten met hem. Hij zat terug in een neerwaartse spiraal, het ging niet, ze vonden elkaar niet... Hij liep ook enorm met zijn hoofd te schudden en klepperde met zijn bit. Ze zag het helemaal niet meer zitten. Ik heb dan voorgesteld om hem een maand van haar over te nemen. Om hem opnieuw dressuurmatig te rijden. Met de voorwaarde dat hij voorlopig niet mocht springen en dat ik zijn enige ruiter zou worden. Ze gingen direct akkoord en ik ben gestart met zijn revalidatie en met de opbouw van de dresuur. Tot mijn grote verwondering liep hij door de medicatie en de andere aanpak direct een heel stuk beter! Na twee maal stopte hij al met hoofdschudden, het klepperen hield op en je zag hem openbloeien. Hij werd terug lekker brutaal en voorwaarts, kwam veel bij in gewicht, glanst terug in zijn vacht en nam echt reuzensprongen vooruit qua dressuur.
Maar nu komt het. Na een maand training, mocht zijn baasje hem terug overnemen één maal per week. Ik rij hem dan de rest van de week nog bij, om hem te corrigeren. Ze ging met hem starten in een privéles in de manège waar we rijden, bij mijn leraar. Helaas kon hij wegens omstandigheden geen les geven en is de les overgenomen door een meisje dat wilswaar niet slecht rijdt, maar ze ziet volgens mij geen problemen en kan ze dan ook niet oplossen. Dit is dus in mijn ogen een complete ramp geworden. De eerste tien minuten ging het nog wel, hij was zacht in de mond en voorwaarts. Maar daarna ging het alleen maar bergaf. Hij begon terug met zijn hoofd te schudden, hoe meer de les vorderde, hoe erger. Ze begon haar geduld te verliezen, waardoor het natuurlijk nog veel slechter werd en uiteindelijk begon hij steeds meer protest te tonen en begon het geklepper met zijn bit terug. Het is dus eigenlijk volledig verkeerd gegaan. Ze is van hem gekomen in tranen en hij was zeiknat van het zweet.
De dag nadien heb ik hem eerst 20 minuten gereden, waarbij ik de eerste tien minuten wat moeite heb gehad met kopschudden en klepperen, maar uiteindelijk stopte dit volledig en had ik hem terug rustig en nageeflijk. Toen ging het meisje er op en ogenblikkelijk begon hij met schudden. Ik heb ze les gegeven en op een bepaald moment stopte hij met schudden en ging hij mooi voorwaarts, nageeflijk, over de rug en ontspannen lopen. Behalve het geklepper met zijn bit, daar ging hij continu mee door.
Nu is mijn vraag: wat denken jullie dat hier de oorzaak van is? Ik denk dat het komt omdat dat meisje geen constante verbinding heeft met zijn mond. ZIj is ook zeer nerveus als ze met hem rijdt, omdat ze het niet vindt. Hij is daar gevoelig voor en reageert ook door te klepperen en te schudden. Ik geef ze nu les om het vertrouwen tussen beide terug op te bouwen en haar te leren hoe ze zijn mond moet vinden. Zijn er mensen die dit probleem kennen? Of die weten hoe er het best mee om te gaan? Ik train hem verder ondertussen, maar bij mij doet hij het dus zelden of nooit, en ik kan het atlijd oplossen.
Bedankt voor het lezen!