Toen mijn vriendin de pony net had aangeschaft, was er geen land te bezeilen met dat beest. Rennen, steigeren, bokken. Haast kwaadaardig - ze wilde je er gewoon afhebben. Om die reden ben ik er toen ook nooit op gaan rijden. Ongeveer een half jaar later echter werd het een mak beestje. Wat moeilijk in galop te krijgen en erg eigenwijs, dat wel, maar verder hartstikke braaf. Toen heb ik er tweemaal op gereden en dat ging eigenlijk prima. Het diertje zit ontzettend lekker en loopt heel mooi en het was ook goddelijk om er toen op te rijden. Daarom wilde ik er wel nog een keer op rijden. Afgelopen week ben ik er dus, na zo'n 4 maanden, weer opgestapt. Het ging lekker, ze draafde goed ontspannen en er waren zelfs nageeflijke momentjes. De galop was even moeilijk om in te komen, maar uiteindelijk ging het en het ging lekker! Vriendin zegt tegen me dat ik het erg goed doe, ik ben blij, mijn aandacht is één seconde niet helemaal bij de pony.. Voor ik het zelf goed en wel door heb, neemt het dier de benen. Niet dat ze ergens van schrok, maar ze begon gewoon uit het niets keihard te rennen. Voordeel is dat ze vrij makkelijk zit en ze bokte niet of iets dergelijks, maar ik schrok me natuurlijk wel rot. Ook stonden er allemaal hindernissen in de bak en ik was als de dood dat ze er doorheen zou rennen, springen kan ze namelijk niet vanwege haar dunne beentjes. Ik probeer de pony af te remmen en alle andere paarden en hindernissen te ontwijken, de pony neemt een scherpe bocht naar links met als gevolg dat ik mijn linkerbeugel verlies. Bijna staande - ja, echt waar
- op mijn rechterbeugel wist ik haar uiteindelijk tot stilstand te brengen. Net op tijd, want ik begon mijn evenwicht te verliezen. Ik moest even bekomen van de schrik, waarop mijn vriendin vertelde dat ze de laatste tijd wel vaker dit soort geintjes uit haalde. En mocht ze het weer doen; een felle ruk aan de teugels geven. Weer aangedraafd en jawel hoor, direct in de volgende hoek vanuit draf begon ze alweer te rennen. Na wat felle rukken stond het dier inderdaad weer stil, maar ze leek zich er niets van aan te trekken. Uiteindelijk is ze er nog een stuk of vijf keer vandoor gegaan. Ik ben blijven zitten, maar ik durf er nu niet meer op. Dat beest is echt niet goed in haar hoofd. Ze gaat niet rennen omdat ze schrikt of pijn heeft, ze gaat rennen op het moment dat ze net even de kans krijgt, ook al probeer je die momenten te voorkomen, maar ze zijn er natuurlijk altijd wel eens. Ik bleef constant alert tijdens het rijden, maar toch overviel ze me weer elke keer als ze de benen nam. Ik weet niet of het echt de bedoeling is om iedereen er af te gooien - ze gaat namelijk niet bokken o.i.d. - maar het is zeker niet normaal als een pony zo opeens gaat rennen. Ze luistert dan ook totaal niet meer.Hebben jullie misschien advies, tips, wat dan ook. Wat is er mis met dit dier? Wat kan er tegen gedaan worden? Moet ik er nog een keer op rijden of niet? Waarom? En wat moet ik dan doen?
. Ik heb niet voor niets m'n tijd gestoken in dit lange bericht, ik heb hem erin gestoken omdat ik aan je bericht las dat je hem dringend kan gebruiken (of je vriendin toch tenminste).
. Ik heb zelf een hond en ik zie genoeg mensen met problemen met hun honden, weet je wat die allemaal doen als hun hond niet luistert? Een ruk geven. Daar worden die honden alleen maar bang van en de problemen lossen ermee niet op, integendeel. Het eerste wat ze je afleren als je dat zou doen als je op de hondenschool komt is om een ruk te geven (niet dat ik dat ooit gedaan heb, maar het is ons altijd al heel duidelijk gezegd vanaf het begin dat dat heel slecht is). En een ruk komt altijd hard aan in een paardenmond. Of je het nu zacht doet of hard, een ruk is een ruk, en dat komt hard aan. Goed, een harde natuurlijk nog harder dan een zachte (da's logisch) maar een ruk blijft een ruk. Kijk ik zal je als voorbeeld stellen; je zegt dat die pony het al eventjes probeert doet, telkens heeft je vriendin het proberen oplossen door een ruk te geven. Wel is het al iets verbeterd? Neen toch! Dus rukken geven helpt niets.
.