hulp gevraagd aan jullie.
Ik heb angst op te springen. Momenteel ben ik al zover dat ik kruisjes (de hele lage dan) heel af en toe in galop durf te springen met mijn paard, maar zodra het een stijltje wordt met dezelfde hoogte als het midden vh kruisje (volg je nog?
) dan schiet ik in de stress en doe dan alles verkeerd waardoor ik in een viscieuze cirkel blijf steken --> stress = spannen en benen knijpen waardoor mijn paard harder begint te springen waardoor ik dan weer mijn bok-riempje vastneem en dus niet meer meegeef met mijn handen. Hierdoor gaat mijn paard dan heel raar en hard springen (ahja ze kan niet weg en ik stoor ze mateloos) waardoor ik nog harder ga knijpen en vasthouden... nou ja, je snapt het wel he
Er vliegen topics voorbij van mini-SGW-wedstrijdjes met van die hele leuke sprongetjes in en amazones en ruiters met een big smile op hun gezicht.
Ik wil ook terug met een smile kunnen springen.
Als er bij ons sprongen staan dan heb ik momenten van "dit zijn maar lage sprongen" maar vooral "wow, dit is hoog" terwijl het misschien maximum 70-80cm staat.
Stalgenootje Foryourneeds doet vandaag mee aan wedstrijdje bij ons op stal en ben er eigenlijk wel jaloers op omdat ik eigenlijk ook wil meedoen.
Bij deze dus:
hoe kan ik dit bereiken? hoe pak ik het aan?
instructie is al iets dat ik weet, moet alleen iemand vinden in België die springles kan geven op vertrouwen.
Maar vooral, wat kan ik zelf allemaal al doen om terug vertrouwen te krijgen in het springen.
Het is niet de bedoeling dat ik parcoursen van 1.50 aan wil kunnen maar een miezerige 1.00 met plezier rond kunnen rijden moet toch wel haalbaar zijn?
maar toch sluipt die angst er de laatste moment weer in.


