Goofy44 schreef:De 6 basis principes waaraan de training van elk paard zou moeten voldoen, is in Duitsland afgeleid van de rijvoorschriften. Elke trainer / instructeur wordt ermee opgevoed. Ook in Nederland is de opleiding sinds kort op deze grondslag gebaseerd. Althans in theorie, wat je in de praktijk ziet is een heel ander verhaal. Het Ausbildung Skala wat deel uit maakt van Richtlinien Band 1 - Grundausbildung für Reiter und Pferd - is al in tal van talen vertaald, Nederlands is daar onlangs aan toegevoegd. Ik denk dat vertalen van zoveel wijsheid en kennis gemakkelijker was, dan zelf een goede ruiteropleiding in theorie en praktijk op te zetten. Met het vertalen en op schrift stellen ben je er echter niet. Je moet ook in staat zijn om dat wat er bedoeld wordt ook in de praktijk voor te doen en aan anderen over te dragen. Er is een Nederlandse vertaling van deel 1 van de Duitse theoretische opleiding via de boekhandel verkrijgbaar. (Paardrijden - Basisopleiding voor Ruiter en Paard).
In "de eenvoud van dressuur", het boek van CvB en JH wordt o.m. naar deze begrippen verwezen. Er is wat dat betreft eigenlijk niets nieuws onder de zon, want omstreeks de eerste wereldoorlog bestonden de rijvoorschriften en deze begrippen al. De theoretische en praktische basis was er toen al. De praktijk ervaring, wat betreft deze inzichten, is steeds meer aan het uitdunnen.
Na de twee wereldoorlog bestonden de begrippen ook.
In Nederland zijn deze begrippen verloren gegaan nadat Deurne gebouwd is. Voor die tijd moesten de nieuw aan komende instrukteurs een reitwart opleiding als afsluiting in Münster doen, bij de Westfählischen Reit- und Fahrschule, waar ik ook meerdere opleidingen gehadt heb.
Bovendien elke ruiter in Duitsland die op wedstrijden gaat of in een manege rijdt moet een Theoretische en praktische prüfung doen.
De theorie (ook bij 6 - 7 jarige) gaat over de hulpen geving, de beenzetting, paardenhouderij enz.... Er wordt in de military sport tot en met 17 jaar hoofdzakelijk team wedstrijden uitgeschreven met een theorie deel.
Het is voor een instrukteur veel makkelijker om bepaalde dingen te verbeteren tijdens de les, als men bepaalde basis uitdrukken begrijpt.
Nu ik me meer verdiep in nederland (paarden) zie ik aan de bepaalde uitdrukkingen dat de paardentaal die ik ook vroeger in nederland geleerd heb verwatert.
Ik zal een paar voorbeelden geven.
Schakelen: dit is fout ik weet er niet meet om te gaan, dit doe ik in een auto, maar niet op paard.
Dit is geen grap, maar het is duidelijker als men zegt: Tempi wisselingen (dit zijn de verschillende tempo´s in een bepaalde gang).
Overgangen zijn: wisselen van de ene gang in de andere. b.v. stap -draf of draf stap enz....
Als we zo doorgaan om de paarden vak uitdrukkingen te vevagen, praat je langs elkaar heen, bovendien moet men dan steeds uitleggen wat men bedoeld.
Je krijgt een soort toorn van Babilon effect.
En dit wordt vermeden als men de jeugd van begin afaan de paardentaal leert. Niets is eenvoudiger als dat men dat vroeg genoeg doet.
Het is ook eenvoudiger om het protecol te lezen, bij een dressuur wedstrijd. Een vaktaal is n.l. altijd beknopt, en dan toch duidelijk te verstaan voor iedereen.
Geplaatst 
Die moeten toch heel wat unterricht van de schilehrer krijgen voordat ze uberhaupt fatsoenlijk kunnen remmen