Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-10-05 10:46

Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst door de TopicStarter : 04-10-05 10:46

Kan iemand mij vertellen wat er gebeurd met de biomechanika van een paard terwijl deze bezig is met passage/piaffe?

Ik zit dus te denken aan de functie van spieren/gewrichten, etc.

**Geplaatst**: 04-10-05 15:10

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 04-10-05 15:10

Oeh, dat is een goeie!

Daar moet ik even voor gaan zitten. Ik kom hier op terug!

**Geplaatst**: 05-10-05 19:05

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 05-10-05 19:05

Interessant! Dit houdt ik in de gaten!!!

**Geplaatst**: 05-10-05 19:46

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 05-10-05 19:46

Wat is een biomechanika?

**Geplaatst**: 05-10-05 20:38

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 05-10-05 20:38

Hele leuke vraag!

En ik weet er ook niet zo een twee drie een antwoord op. Wel zie je heel veel slechte piaffes voorbij komen. Ik weet dat veel beginnende paarden met de achterhand bijvoorbeeld heel breed piafferen, of juist steeds voor het been uitzwaaien met de achterhand. Dat kun je met training verbeteren. Maar ook bij doorgetrainde paarden zie je mindere piaffes. Zo had Bonfire een piaffe waarbij hij zijn achterbenen niet optilde en dus niet boog in de gewrichten, maar het achterbeen van de grond haalde door het naar opzij weg te zwaaien. Van de zijkant ziet zo'n piaffe er netjes uit, van de voorkant zie je dat de achterbenen ongebogen aan het pendelen zijn van links naar rechts. Dat is in elk geval niet de bedoeling als je het over biomechanica hebt, want dat betekent een zeer minimaal gebruik van de achterhand Een andere veelvoorkomende fout is het piafferen met een diagonaal naar achteren voorbeen, het trianguleren dat gezien wordt als teken dat het paard op de voorhand leunt. Feit is wel dat als je paard in piaffe erg voorwaarts is, hij automatisch zijn voorbeen schuin naar achteren zal hebben staan als hij een volgende pas naar voren maakt. Een paard dat en op de plaats blijft, en trianguleert is wel echt op de voorhand. Een subtielere vorm daarvan is trouwens ook wel te zien, in paarden die in de achterbenen een zweefmoment hebben in de piaffe en in de voorhand steeds minstens 1 been op de grond hebben staan. Salinero heeft dat steeds in extreme mate gedaan, in Aken was dat wat minder maar dat lag misschien aan de stress? Ook dat is een onverzamelde draf op de plaats, maar dat deze onverzameld is, hoeft echter niet op foto's zichtbaar te zijn.

Het boek van Sara Wyche is erg interessant over de biomechanica van het paard, maar ze gaat helaas niet heel diep in op de biomechanica tijdens het rijden van oefeningen, dus het antwoord staat niet hapklaar in dat boek.

In boeken over de klassieke dressuur (Bent Branderup onder andere) blijkt echter dat er verschillende manieren zijn om correct te piafferen. De verschillen liggen dan in de plek waar het voornaamste buigpunt in het paard te vinden is. Vooral barokke paarden piafferen door hun bekken te kantelen op de plek waar de ruggegraat daar aangehecht is. Daardoor kunnen deze paarden ook echt zakken en gewicht op de de achterhand nemen door de voorbenen extreem ver naar voren te zetten. Andere mogelijkheden zijn het buigen in het heupgewricht, in de knie en tenslotte in de sprong. Hoe lager in het been de voornaamste buiging zit, hoe minder gewicht er daadwerkelijk op de achterhand genomen wordt aangezien de benen minder ver ondergebracht kunnen worden. Barokke paarden kunnen bij wijze van spreken met alle vier de benen op een A4tje piafferen waarbij de voorbenen loodrecht blijven. Bij warmbloeden zie je dat de buiging vaak in de knie zit. Als zij hun achterbenen verder onderbrengen dan wenselijk is, dan zie je dat ze meteen ook gaan trianguleren om het gewicht toch ook over de voorhand te blijven verdelen. Ik denk dat het dus sowieso erg moeilijk is om een universeel geldend verhaal op te stellen voor de piaffe, aangezien het buigpung op totaal verschillende plaatsen kan liggen bij verschillend bewegende paarden..

**Geplaatst**: 05-10-05 20:41

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 05-10-05 20:41

Goed verteld en uitgelegd hoor! Heel gaaf.
Hoe heet dat boek van Sara Wyche?!

**Geplaatst**: 05-10-05 21:40

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 05-10-05 21:40

Het Paard in Beweging, door Sara Wyche. Het werk is oorspronkelijk Engelstalig en is ook in het Nederlands vertaald. Wat betreft biomechanica van de anatomie in beweging, wordt er weinig in behandeld. Het is een aardig boek, dat de werking van het paardenlichaam wat meer begrijpelijk maakt voor de geinteresseerde ruiter. Dat kan in het voordeel van zowel het paard als de ruiter werken.

Er zijn eerder discussie geweest over evenwicht in verschillende stadia van de opleiding van een dressuurpaard. Daarin kwam uiteindelijk als resultaat ook de piaffe uit. Niet alle tekst en figuren staan nog op bokt, omdat dit materiaal voor andere doeleinden gebruikt wordt.

**Geplaatst**: 08-10-05 16:49

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 08-10-05 16:49

Ik heb een mooi uittrekseltje kunnen halen uit het boek Das Gymnasium des Pferdes van Steinbrecht en het gaat als volgt:

Bij de passage veroorzaakt de stuwkracht de voorwaartse beweging. Bij het inzetten van de stuwkracht strekken zich de gewrichten om de massa voort te bewegen en zal daardoor de heup aan de onderhavige zijde omhoog gaan.

Daardoor krijgt de ruiter op dat moment een vermeerderde impuls naar de andere zijde en zal het ruiterbeen aan de onderhavige zijde versterkt in aanraking komen met het paardenlichaam.

Dit is echter het moment waarop zich het niet stuwende achterbeen van de bodem wordt opgetilt. Zodoende zal dit been zowel in passage als in elke voorwaartse beweging zijn hulpen om verder naar voren onder te treden bij het ruiterbeen aan die kant ophalen.

De beweging moet het zwevende karakter behouden, wat alleen kan door bepaalde aanspanning van de rugspieren.

Passage is een zwevende beweging met de beenzetting van draf die volmaakter en mooier is, naamte het paard krachtiger en energieker van de bodem veert, de benen hoger verheft , beter in cadans en gelijkmatiger voorwaarts treedt en de benen zuiverder op en neer laat gaan, waardoor de romp geen zijwaartse schommeling maakt.

De richting is duidelijk dat als naarmate deze verder verkort wordt, de draagkracht van de achterhand meer en stuwkracht minder aangesproken wordt;
Dat de voorhand zich meer verheft, croupe daalt, achterbenen meer in gewrichten buigen en onder de massa geschoven zijn.

Hoe vrijer de passage, hoe meer stuwing, des te minder de draagvermogen en des te meer het skelet genoodzaakt is de richting van het evenwicht aan de nemen.

Bij een zwevende beweging is een bepaalde aanspanning van de rugspieren nodig, zoals bij piaffe door de welving van de nierenpartij.

**Geplaatst**: 09-10-05 23:20

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 09-10-05 23:20

xyzutu2 schreef:
Hele leuke vraag!

*verhaal*

Ben ik nou dom of... Kan iemand mij uitleggen Wat een biomechanika is?

**Geplaatst**: 09-10-05 23:27

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 09-10-05 23:27

In het kort: het gebruik van spieren, pezen en botten bij het paard tijdens het uitvoeren van genoemde oefeningen.

**Geplaatst**: 10-10-05 10:21

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 10-10-05 10:21

Biomechanica is de wetenschap die statica, dynamica, evenwicht en beweging onderzoekt en beschrijft van levende materie. In dit geval het paard.

Voor een piaffe en passage, maar ook voor elke andere beweging, van het paard is dus aan te geven hoe het paard tot een dergelijke beweging komt en welke krachten en momenten er op het paard inwerken. Dat kun je dan weer vertalen in de betrokkenheid van spiergroepen, pezen, peesplaten, ligamenten e.d. die inwerken op het skelet van het paard.

De belastingen (krachten, momenten), de inspanning (arbeid, energie) e.d. bepalen die op het paardenlichaam inwerken en met name waar.

Het paard zelf doet dus niets aan biomechanica.

**Geplaatst**: 10-10-05 15:35

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 10-10-05 15:35

Trianguleren...

Kan iemand mij de betekenis hiervan uitgeleggen??

**Geplaatst**: 10-10-05 21:07

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 10-10-05 21:07

Bedoel je dat als uitdrukking bij rijden of in biomechanica of wiskunde. In de wiskunde kun je een willekeurig vlak opdelen in een eindig aantal driehoeken. Dat noemt men trianguleren. Ook een driehoeksmeting om bv de positie van iets te bepalen, berust op hetzelfde principe en wordt ook trianguleren genoemd.
Een lichaam, van bv een paard kun je samengesteld denken uit een eindig aantal driehoeken, die dmv trianguleren zijn gemaakt.

Geef maar even aan of je het in een ander verband bedoeld.

**Geplaatst**: 10-10-05 23:01

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 10-10-05 23:01

Wat dat betreft denk ik dat niemand anders hier op bokt zich zo verdiept heeft in dit onderwerp dan Goofy.

Groot respect voor zoveel kennis

**Geplaatst**: 11-10-05 08:46

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 11-10-05 08:46

Wat een interessante vraag en al even interessante antwoorden!
Maar hoe kan je dat vertalen naar de praktijk?

Marije

**Geplaatst**: 11-10-05 13:17

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 11-10-05 13:17

De oprichting van een paard wordt gerealiseerd door hefboomwerking. Er kunnen drie klassen van hefbomen worden onderscheiden. Het oprichten van een paard in verzameling, gaat volgens de principes van een hefboom klasse 3. Dat betekent dat de last (deel van het gewicht van de romp, de hals, het hoofd en de voorhand, maar ook het gewicht van de ruiter en het zadel) omhoog gebracht worden. De kracht die het paard moet ontwikkelen om oprichting te realiseren is aanzienlijk groter dan het gewicht van de Last (paard+ruiter+uitrusting) die opgericht moet worden. Vanuit de figuur hierboven is duidelijk waarom de Piaffe en Passage met behoud van tact en evenwicht voor het paard zo moeilijk is.
De combinatie van grote spierkracht, verandering in beweging, oprichting, evenwicht, tact, souplesse en doorlatendheid moet bij elkaar komen en harmonisch samengaan.

**Geplaatst**: 11-10-05 13:19

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 11-10-05 13:19

Met trianguleren in de piaffe wordt inderdaad een driehoeksvorm in het paard bedoeld, zoals Goofy aangeeft, namelijk van de benen. Een paard in een correcte piaffe heeft de achterbenen schuin onder het lichaam staan, en de voorbenen verticaal, dus rechtop. Als het paard zijn voorbeen in plaats van verticaal schuin naar achteren heeft staan, vormt dat met de achterbenen een soort driehoek -> trianguleren. De betekenis daarvan voor de beweging van het paard is dat het paard zijn achterbenen wel onder de massa plaatst, maar dat letterlijk ook met de voorbenen doet door ze ook verder naar achteren te laten staan. Dat betekent dat het paard niet verzameld is, en zelfs op de voorhand is bij extremer trianguleren. Ookal komt het andere voorbeen nog zo hoog van de grond, als het staande voorbeen schuin naar achteren wijst, dan is het paard niet verzameld (of erg voorwaarts in de piaffe, maar dan op het verkeerde moment gefotografeerd als het paard alweer naar voren leunt voor de volgende pas).

[img]http://www.horses-academy.nl/2004/pics/news/040824293(Anky%20piaffe).jpg[/img]
Hier zie je een piaffe met een sterk trianguleren, voorbeen staat schuin naar achteren en door dat je aan de stand van het opgetild achterbeen kunt zien dat deze geen erg voorwaartse pas zal gaan maken, kun je concluderen dat het trianguleren niet komt door een voorwaartse beweging, maar door het op de voorhand steunen van het paard. In moderne sportpaarden is dat vaak trouwens een beetje verraderlijk, want doordat de schoft/schouder steeds hoger gefokt wordt in vergelijking met de achterhand, lijkt het ook bij het meest op de voorhand lopende paard dat hij toch rijst in de schoft.

**Geplaatst**: 11-10-05 13:28

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 11-10-05 13:28

De moraal van het verhaal is dat je de benen van een paard wel onder de massa kan brengen, maar dat het paard niet verzameld gaat. Bij een Piaffe is trianguleren in die zin dus een voorbeeld van een slechte Piaffe. Helaas zie je dat steeds vaker gebeuren. Er worden heel wat trucjes geleerd om zgn te Piafferen, dat ziet er dan indrukwekkend uit, met name omdat men tijdens het rijden de aandacht van wat in de Piaffe echt belangrijk is, naar andere zaken wordt afleidt.

**Geplaatst**: 11-10-05 14:52

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 11-10-05 14:52

Dit is weer eens een interessant onderwerp! Ik ga geen antwoord geven, want ik weet niet genoeg van dit onderwerp, maar ik blijf het wel volgen....

**Geplaatst**: 11-10-05 16:38

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 11-10-05 16:38

Iemand stuurde een pb:

Antwoord:

Voor evenwicht geldt:

Kracht x krachtarm = Last x lastarm
dus:
Kracht = Last x lastarm/krachtarm
en:
Mechanisch voordeel: lastarm/krachtarm
dus:
Kracht = Last x mechanisch voordeel

De Last bestaat uit het gewicht van het hoofd, hals, voorhand en een deel van de romp, de Kracht wordt ontwikkeld via de achterhand. Het steunpunt bevindt zich in het bekken op de plek waar het bekken aan de wervelkolom vast zit.

Het paard moet dus vanuit de achterhand grote kracht ontwikkelen om de wervelkolom te kunnen oprichten en de voorhand te verlichten.

**Geplaatst**: 11-10-05 16:58

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 11-10-05 16:58

De krachtarm is de afstand van een steunpunt loodrecht op het aangrijpingspunt van de kracht. De lastarm is de afstand van hetzelfde steunpunt loodrecht op het aangrijpingspunt van de samengestelde Last. De Last is dus het gewicht van de romp, de voorhand, de hals en het hoofd, maar ook het gewicht van het zadel en de ruiter. Het aangrijpingspunt van de Last gaat door het zwaartepunt van het paard.

**Geplaatst**: 11-10-05 20:30

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 11-10-05 20:30

Trianguleren in een Piaffe betekent dat zowel de voor- als achterbenen in de beweging naar elkaar toegebracht worden. De voorhand kruipt daardoor ook onder de massa, het paard gaat niet goed op de achterhand, zelfs vaak op de voorhand. Je kan het zien als een omgekeerde driehoek wat betreft de beenzetting. De punt (nou ja iets breder, de voor en achterbenen dicht bij elkaar) van de driehoek ligt dus aan de onderkant (grond) en de basis van de driehoek is de lijn tussen de voor- en achterhand. Trianguleren in een Piaffe is dus geen goed uitgevoerde Piaffe. In een beschrijving van een Piaffe kun je terugvinden wat rijkunstig de eisen zijn, die aan een Piaffe worden gesteld.

Aan het verloop van de juiste verbindingslijn tussen de achter- en voorhand, kun je afleiden hoe de impuls vanuit de achterhand naar de voorkant van het paard komt. Deze verbindingslijn mag geen deel uitmaken van een driehoek (tri-).

**Geplaatst**: 12-10-05 14:50

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 12-10-05 14:50

Met de anatomische-, biomechanische en rijkunstige uitleg kun je Piaffe en Passage nu beschrijven. Een rijkunstig aspect wat je kan toelichten zijn de overgangen van Passage naar Piaffe en omgekeerd. (Piaffe naar Passage). Is dit moeilijk en zo ja waarom, waardoor ?

**Geplaatst**: 12-10-05 15:04

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 12-10-05 15:04

Bedoel je gewoon rijtechnisch, Goofy?

In dat geval zijn de overgangen pa/pi/pa moeilijk omdat het paard moet ondertreden vanuit de achterhand, waarbij de voorwaartse drang niet verloren mag gaan. Zoals ik al in mijn 1 na laatste post heb omschreven:

Hoe vrijer de passage, hoe meer stuwing, des te minder de draagvermogen en des te meer het skelet genoodzaakt is de richting van het evenwicht aan de nemen.

Balans is dus een groot goed bij het extreem doorsluiten bij de pa/pi overgang, waardoor je vaak nog in praktijk paarden ziet die de voeten naast de massa zetten.

Echter, vroeger (is mij verteld) in de tijd van Balkenhol beleerde men het paard JUIST de piaffe door het van links naar rechts te laten gaan, zodat deze op die manier zijn balans wilde zoeken.

Nadeel was dus dat het paard nooit recht ondertrad.

Wat men bij passage toen vaak deed is deze stimuleren vanuit de uitgestrekte draf: hierbij ontwikkelde je stuwing en ruimte, die opgevangen moest worden in een kleinere overbrugging van ruimte. Spreekt mij persoonlijk niet echt aan, want imo is er dan behoorlijk veel druk nodig om het dier in zijn geheel te verzamelen.

Enfin, om bij de balans terug te komen: zonder balans natuurlijk ook geen (zuivere) drang naar voren en is het dus vrijwel onmogelijk om gedragen weer door te gaan naar de pi/pa overgang.

**Geplaatst**: 12-10-05 18:02

Re: Biomechanika bij Passage/piaffe

Geplaatst: 12-10-05 18:02

Tyrza schreef:
Echter, vroeger (is mij verteld) in de tijd van Balkenhol beleerde men het paard JUIST de piaffe door het van links naar rechts te laten gaan, zodat deze op die manier zijn balans wilde zoeken.

Dat was ook in de tijd van de la Gueriniere een veelgebruikte methode, vooral bij paarden die al zo ver afgericht waren dat ze verzameld aan de hand/lange teugel konden lopen en nu tussen de pilaren kwamen te staan voor het verfijnen van de verzameling. Een van de eerste oefeningen om het paard voor te bereiden op het werken aan de pilaren, is het van links naar rechts over laten treden van de achterhand, dus eigenlijk twee passen wending om de voorhand naar links, dan naar rechts, dan naar links enz. Het voordeel hiervan is dat het paard de grenzen van de pilaren leert kennen, en door het steeds zijdelings overstappen het wegstappende achterbeen steeds voor het nog staande achterbeen langs opzij zet, onder de massa. Het paard gaat dus zijn achterbenen versterkt ondertreden en dat is het begin van de piaffe. Bovendien zal het paard om steeds weer van richting te kunnen veranderen met de achterhand ook met de voorbenen mee gaan bewegen, wat de eerste diagonale beenzetting tot gevolg heeft die ook terugkomt in de piaffe. Als dat allemaal geen probleem meer is, wordt het paard met de toucherende zweep gevraagd om met beide voorbenen tegelijk onder te treden, van waaruit een rechte piaffe ontwikkeld wordt. Doordat het paard de piaffe uit een afwisselende lengetbuiging heeft geleerd, kende men als het paard helemaal beleerd was 3 verschillende piaffes: De rechte piaffe die je nu in wedstrijden ziet, de piaffe naar links (linksgebogen) en rechts. Je moet het echter wel zorgvuldig aanleren, want doordat je je paard in de piaffe op deze manier ook mogelijk aanleert om zich door zijwaarts uitwijken aan de verzameling te onttrekken, kun je een slingerende piaffe krijgen waarbij je paard voor je been wegwijkt met de achterhand als je te fel inwerkt of teveel van hem vraagt. Voor wedstrijden is het dus een wat riskantere manier van de piaffe aanleren, net als het vaak afgeraden wordt om je paard changementseries te leren voordat hij de contragalop goed beheerst. Door de piaffe uit een 'afgeremde' voorwaartse beweging te halen, komt je paard minder snel op dat idee en zal protest zich eerder uiten in achter de teugel kruipen, zwaar worden in de hand, trianguleren of naar achteren uitbreken met de achterhand.