Bokt.nl

Exeption schreef:

Sorry, ik begrijp niet wat je bedoelt. Waar wil je heen met je vraag?

Urielle schreef:

ik begrijp wat je bedoeld Als ik voel dat mijn paard begint te ontspannen geef ik na, komt hij niet dan vraaag ik opnieuw en ontspan weer als hij ontspant. Als je er een tijdje mee rijdt kennen ze het wel, in het begin denken ze wel van 'ja dahag!!!' Ik hoop daarmee te bereiken dat ze op lichte aanwijzing nageven en dat ik licht in mijn hand kan blijven. Ik vind het verwarrend en onredelijk naar een paard om te blijven vragen als hij al nageeft (ook al is het maar een millimeter), wat niet wil zeggen dat je erna niet opnieuw mag vragen. Toch blijft het een aandachtspunt om nog lichter te worden en het vanzelfsprekend te maken. Soms zie ik wel eens foto's dat ik ergens anders op geconcentreerd was en dan denk ik 'Meid, wat zat je weer te sleuren in die bek!'

VValar schreef:

Spanning en ontspanning, dat is het hele samenspel. Je kunt niet verwachten dat het paard altijd maar braaf en ontspannen loopt, dan komt er niets uit handen. Je moet de spanning kunnen opbouwen en weer net zo snel naar de ontspanning terug kunnen vallen wanneer jij als ruiter dit aangeeft. Volgens mij is toch wel een groot deel van het basisprincipe van de dressuur hier op gebaseerd.

Tessebes schreef:

Het is idd een samenspel imo. Alleen met ontspanning kun je niet rijden. Ik zie ontspanning puur als beloning voor het paard dat hij het goed doet. Als ik mijn bijrijdpaard alleen maar ontspannen rijdt, dan voert hij geen flikker uit. Ik rij hem daarom vaak in het begin met veel spanning, doe ik dat niet, dan loopt ie de hele rit z'n neus eruit te drukken en kan ik hem niet lekker sturen. Als ik het gevoel heb dat ik hem "er doorheen" heb, dat test ik dat met ontspanning. Maakt ie dan gelijk misbruik van de situatie, dan zoek ik de spanning weer op. Het is dus eigenlijk een wisselwerking.