Bokt.nl

Skitter schreef:

Als je al jaren hetzelfde pad afloopt met je paard en ineens wil die niet meer, ja dat probeert ie onder uit te komen, lijkt mij. Als hij het nog niet kent, of vrij jong is..dan is die ook echt wel bang denk ik......

Skitter schreef:

Ik weet niet of paarden zo denken, en zoiets kan onthouden. Het lijkt me raar iig.

WormBoy schreef:

Ik dacht meer aan "natural horsemanship"-achtige dingen die bedoeld zijn om de dominantiestructuur duidelijk te maken (a la Pat Parelli en Klaus Hempfling). Heb daar zelf nog weinig ervaring mee, moet ik bekennen, maar ik zou liever iets anders proberen als eerste keus dan de zweep.

De boeken van Mark Rashid geven ook leuke creatieve oplossingen voor "problemen" zonder gebruik van geweld. Als ik me goed herinner beschrijft hij ook een probleem van een paard dat steeds uit de groep liep en naar huis toe. Zijn oplossing: het paard lekker zijn gang laten gaan, maar zodra he bij de stal komt, hem uitgebreid aan het werk zetten in de bak. Als de andere paarden terugkomen van de buitenrit, deze lekker te eten geven, terwijl het "probleempaard" nog even door moet werken. Volgende keer heeft het paard een keuze die hij zelf mag bepalen: buitenrit maken of in de bak extra werk verzetten.

Nogmaals: ik heb hier zelf geen ervaring mee, en als iemand dit wel heeft, hoor ik daar heel graag meer. Maar ik zou dit soort trucs eerder proberen dan de zweep.

WormBoy schreef:

Misschien werkt het alleen bij slimme paarden . Maar volgens mij zijn paarden best wel slim als het op het vermijden van "werk" aankomt. Ik weet ook niet of deze oplossing echt handig is, maar het geeft wel Rashid's visie aan. Het lijkt me dat een paard een buitenrit toch leuk vindt, dus zou je je moeten afvragen waarom ie zoiets doet, en dan een creatieve oplossing verzinnen.

Okkie1 schreef:

Maar ik denk niet dat een paard die link legt tussen stout zijn buiten en hard werken in de rijbak en geen eten Daar geloof ik niet in.

Okkie1 schreef:

.
Ik ken ook paarden, worden ook wel klevers genoemd, die je met geen mogelijkheid van de hof af krijgt wanneer je erop zit of ernaast loopt.

Okkie1"]
Met Natural Horsemanship heb ik totaal geen ervaring. Dus daar zou ik niks over durven zeggen.

Maar ik denk niet dat een paard die link legt tussen stout zijn buiten en hard werken in de rijbak en geen eten Daar geloof ik niet in.
[/quote]
Misschien moeten we een cross-linkje leggen met het NH-forum en zien hoe de meningen daar liggen ... Heb er zelf ook geen ervaring mee, maar bij het lezen vond ik het heel overtuigend klinken.
[quote="Okkie1 schreef:

Heel slim wat betreft onder het werk uit komen zijn ze trouwens niet naar mijn ervaring. Let maar eens op, meestal doen ze het precies op dezelfde plek waardoor je ze voor kunt zijn en het probleem op kunt lossen met een beetje handigheid.

Citaat:

[RT] paard steeds omdraaien met buitenritten

Het onderwerp heeft een hele andere draai gekregen, wat sneu is voor de TS. vandaar dat ik even per pb reageer.

WormBoy schreef:

Dat was ook een beetje wat ik in gedachten had: je mag er vanuit gaan dat de meeste ruiters slimmer zijn dan hun paarden , dus als je het paard door hebt kun je met wat handigheid/creativiteit waarschijnlijk wel een oplossing verzinnen voordat je verzet krijgt en naar de zweep moet grijpen.

Nou

Die handigheid ligt hem soms in de zweep. En soms is het verzet er al voordat je hem voor kan zijn met die handigheid.
Een zweep betekend overigens niet meteen dat je je paard ermee verrot slaat.
Ik grijp weer naar een voorbeeld:

Wat ik veel merk bij het zadelmak maken is dat paarden aan de hoefslag plakken om evenwicht te zoeken en dan al snel doorhebben dat over de schouder weg lopen daar heel goed bij helpt. Aangezien de knopjes er bij die paarden nog niet opzitten ga je zoeken wat wél helpt. Soms helpt het al om de zweep naar voren te houden, langs het hoofd van het paard en dan wenden ze wel van de hoefslag af. Soms moet je ze een tikje op de schouder geven oid.

Maar niet alleen met sturen, ook met de beenhulpen komt die heel handig van pas. Bij sommige paarden hoef je maar te denken dat je aan gaat sporen en ze schieten naar voren. Maar ik heb ook al een paar paarden zadelmak gemaakt (waarvan de meeste Friezen ) die je echt met geen mogelijkheid vooruit kreeg. Dan is een zweep (of iets anders waar ze van onder de indruk zijn, maar bedenk maar eens iets) toch wel érg handig!

Een man (met overigens héél veel ervaring met paarden) zei eens: 'Sommige paarden weten niet dat de zweep pijn doet, op het moment dat ze dat door hebben en er respect voor krijgen heb je hem vaak niet meer nodig'
En gelijk heeft 'ie (naar mijn mening). Zo hebben we eens een paard gehad dat niet wou lopen aan de longeerlijn, hij sloeg naar de zweep en verroerde zich verder niet. Van alles hebben we geprobeerd, gepiekerd tot we groen en geel zagen.

Na veel doorzetten hadden we hem zo ver dat hij 4 meter liep. Op 3 plaatsen hebben we gestaan met een longeerzweep om hem naar voren te drijgen. Ik heb achter hem aangerend om hem naar voren te drijven. Van alles...
Toen hij een paar keer gericht begon te schoppen (hij heeft toen ook de hoefsmid en mijn vader geraakt) heeft hij ze ervan langs gekregen anders zouden er nog hele gevaarlijke situaties kunnen ontstaan. Daarna was hij heel goed te longeren (heeft wel even geduurd) en toen ik er op ging, had ik de zweep niet meer nodig, ook niemand op de grond met een longeerzweep om hem eventueel voorwaarts te drijven en het is uiteindelijk het braafste en liefste dier geworden.

Daarmee bedoel ik te zeggen, soms gaat het niet allemaal zo makkelijk. We hebben een handel en africhtingsstal en ik zie zóveel 'probleem mensen' met paarden (oftewel "probleempaarden") langs komen. En elk paard heeft andere problemen, elk paard een ander karakter en bij elk paard past een andere oplossing.

We hebben een paard hier gehad die je met álle rust van de wereld moet behandelen anders raakt hij zo gestresst dat hij LEVENS!gevaarlijk wordt voor zichzelf maar ook voor de ruiter.
Na een hele tijd bloed, zweet en tranen hadden we hem zover dat hij braaf was en netjes zijn werk deed. Hij is doorverkocht geworden naar een proffesionele stal waar ze hem juist hard aan hadden gepakt. Na precies een week kregen ze hem de stal niet meer in en durfden ze hem niet meer te rijden (op een proffesionele stal van dergelijk hoog niveau, kun je nagaan). Daarna is hij doorverkocht naar een stal in België, daar hebben ze hem weer hard aangepakt en na 3 dagen kregen ze hem niet meer uit de hoek in de rijbak en was hij ook daar niet meer te rijden. Vorige week ben ik hem toevallig tegengekomen op een handelstal. Zo schuw als maar wat en hij blijft jo-jo'en van de ene naar de andere stal. Uiteindelijk zal zo'n paard bij de slager belanden.

Maar er is ook eens een Haflinger hier geweest, die ik zadelmak heb gemaakt voor die mensen, het liefste dier wat je je kon bedenken. Daar kon je werkelijk álles mee doen. Een jaar later kwam hij terug op stal. Dat meisje durfde er niet meer op. Hij bokte, rende weg, was 'onhandelbaar' verklaart. Of we hem konden corrigeren en verkopen.
Ik kon die meid en dacht dat het wat overdreven was dus ik klom erop en inderdaad in het begin een Rodeo. Dat dier was zo verwend als maar wat. Onbewust? Ze had dat gedrag al die tijd toegestaan en het was daardoor alleen maar erger geworden. Ik heb hem toen hard aangepakt en laten weten dat ík de baas was, en dat er gebeurde wat ik wilde. Hij kon 22 uur per dag genieten op de wei, die 2 uurtjes dat ik met hem bezig was mocht hij zich best aanpassen. Na precies 2 weken was hij het liefste paard op stal. Liep een nette b-proef en ik kon er mijn demente oma achterstevoren opzetten dan zou hij nog niks gedaan hebben.
Hij is verkocht en die mensen zijn nog altijd heel tevreden met hem. Waar lag het dus aan? Teveel toestaan en té lief zijn.

Paarden zijn net als kinderen. Ze gaan je grenzen zoeken en proberen het zichzelf daarbij zo gemakkelijk en aangenam mogelijk te maken. Lukt het ze om onder het werk uit te komen gaan ze steeds verder. En dan is het zoeken naar een oplossing.

Hoe zet je een verwend kind er toe dat hij/zij het huiswerk goed maakt en uiteindelijk als harde werker een baan gaat zoeken. Want dat willen we immers allemaal. Niet door het gedrag toe te staan iig.
Het ene kind is gevoeliger dan het andere. Het gevoelige kind krijg je al aan de slag door een keer te schelden of compromissen te sluiten. Het andere kind zul je straf moeten geven waar hij/zij van onder de indruk is. En soms best een draai om de oren moeten geven om je doel te bereiken.

Dat is met paarden precies zo. Met het gevoelige paard sluit je compromissen en dreig je een beetje. Het andere paard geef je een keer flink op de donder, al dan niet met de zweep. Aangezien communiceren op een andere manier vaak erg lastig/onmogelijk is.

Het is een heel verhaal geworden, maar ik hoop dat je mijn standpunt een beetje begrijpt. En snapt dat soms een zweep hele oplossingen met zich mee brengt en gevaarlijke situaties voorkomt.

Groetjes Solvej

WormBoy schreef:

ik ben het met je eens dat er situaties zijn waarin je met een zweep kunt werken (in de juiste situatie, op de juiste manier, en bij het juiste paard)

WormBoy schreef:

Er moet toch een betere manier zijn om zo'n probleem op te lossen dan met de zweep te meppen? Naar mijn bescheiden mening creeer je zo drie dingen die je niet wilt: paard wordt bang voor de zweep, wordt bang voor buitenritten, en evt. bang voor jou ... Misschien draait hij zich niet meer om, maar in een kritieke situatie denkt ie misschien eerst aan zich zelf en niet aan jou ...

Als het paard bang voor buiten is: misschien je laten vergezellen dus een rustig dominant paard dat voorop loopt zodat jou paard vertrouwen krijgt in buiten rijden? Als het een dominantiekwestie is met een "ongehoorzaam paard": eerst in de bak proberen op te lossen met grondwerk bijvoorbeeld?