Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-23 14:37

Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-23 14:37

Wat ik met dit topic wil weet ik nog niet zo goed. Van me af schrijven, lotgenoten zoeken, het visueel maken en bij mezelf kunnen zoeken waar het steeds mis gaat, …, enzovoort. De “Bokt community” heeft me al wel vaker kunnen helpen als ik met mijn overthinking brein een wanhopig topic opende :')

Het doet mij pijn dat ik me zo voel. Ik rijd al sinds 2010 en een eigen paard vanaf 2017. Huidige paard hebben we nu bijna precies 2 jaar geleden gekocht met het doel dit keer wél wedstrijden te rijden en te kunnen crossen. Maar puntje bij paaltje loopt dat wederom mis, en heb ik nog steeds niet kunnen doen wat ik altijd het leukste had gevonden: eventing rijden -O-

Ik zit er echt even doorheen. Ik stap al weken met tegenzin op en heb het gevoel dat ik gewoon een slechte ruiter ben. De lessen gaan goed maar als ik zelf rijd is het strijd en krijg ik dingen niet opgelost. Elke keer het gevoel dat ik weer vanaf 0 moet beginnen en er geen stijgende lijn (meer) in zit. Kallima heeft zo veel potentie, maar ik kom haar tekort. Bijvoorbeeld met de dressuur loopt ze in de les echt goed en met een fijne aanleuning. Als ik zelf rijd, is ze veel meer met andere dingen bezig (ook al probeer ik precies hetzelfde te doen als tijdens een les), is ze veel onrustiger met haar hoofd en is nageeflijkheid zoeken lastig. Van achteren naar voren en dus het gaspedaal aan en dan komt het hoofd vanzelf. Toch vind ik het vaak lastig denk ik om de goede verbinding met mijn hand aan te bieden (niet te los of te strak) zodat ze die kan volgen. Ik heb nooit een paard gereden die al bevestigd was in de aanleuning en tot nu toe heb ik ook nooit een paard kunnen bevestigen. Ik ben nooit een dressuurruiter geweest en vind het echt lastig om correct en vriendelijk het paard nageeflijk te rijden. En dan ben ik jaloers op alle mensen die met een 4-jarig paard op wedstrijd gaan en die paarden (soms dan hè) nergens naar kijken en hoge punten scoren, terwijl mijn 8-jarige alleen als een giraffe loopt en met moeite 170 punten haalt.

Dan mijn andere probleem…
Gisteren bij de oefencross Vorden ben ik er af gevallen tijdens het inspringen. De eerste boomstam sprong ze veel te vroeg en te hoog, waardoor ik niet mee kwam en aan haar hals hing. Ik kon lang blijven hangen, maar toch gevallen en onder haar terecht gekomen. Ik mag van geluk spreken dat ik niks anders heb dan een paar blauwe plekken en spierpijn. Ook had ik de GoPro voor het eerst op maar gelukkig is die nog heel, ondanks dat ze mijn cap echt heeft geraakt met haar hoef.
Daarna nog wat sprongen gedaan, maar de schrik zat er in en ik durfde niet meer te rijden. Op zulke momenten baal ik dat mijn eventing instructrice er dan niet is, haar hulp had ik echt nodig

. Ik was doodsbang dat ze weer zou bokken zoals de vorige keer in april. Op ander terrein is ze te onvoorspelbaar voor mij, het is echt russisch roulette hoe ze zich gedraagt. De ene keer gaat het goed (17 sept bij Bussloo sprong ze fantastisch en ik had geen moment angst dat ze iets geks zou doen) en de andere keer hoeft ze maar een pas te hard richting de sprong te gaan of even met haar hoofd te schudden, en ik ben als de dood dat ze ontploft.

Van mijn vader had ik een hele lange pep talk gehad en daarna heb ik alleen gestapt tot mijn nummer werd omgeroepen voor het springen. Ik heb met de leiding besproken dat ik nog wat kon inspringen voordat ik het parcours in ging omdat ik alleen een paar kleine boomstammetjes had gedaan en geen echte hindernis. Maar toen ik eenmaal mezelf weer bij elkaar had geraapt en wilde gaan rijden, schrok kallima best heftig van iets kleins en ben ik gelijk afgestapt. Ik was er echt klaar mee, wilde alleen thuis in een hoekje gaan huilen. Waar gaat het elke keer toch mis?

Nu een dag later baal ik er natuurlijk ontzettend van dat het wéér zo gegaan is. In april precies hetzelfde, ook bij de oefencross in Vorden bij het inrijden afgestapt omdat ik niet meer durfde. Terwijl ze toen ook echt ging bokken en ze nu d’r voeten (voor alsnog) aan de grond hield. Het is puur de gedachte ‘wat als’. Ik weet van mijn eventing instructrice dat ik juist ruimte moet geven en dóórrijden als dat gebeurt en dat ze later weer fijn te rijden is als de echte energie/adrenaline er uit is. Ik probeerde het ook echt, maar ik had te veel angst om door het moment heen te komen.

Heb ik spijt dat ik ben afgestapt? Ja, nu wel. Op het moment zelf wilde ik niets liever dan dat. Maar ik denk nu dat ik gewoon het parcours in de binnenbak had moeten proberen. Weg van de andere paarden, geen extra adrenaline input. Desnoods de sprongen een paar gaatjes lager. Ik ken mezelf en ik weet dat ik me hier nog dagen over ga nadenken, mezelf gek maken met de realisatie dat ik het had moeten proberen. Ik probeer die gedachten los te laten. Je kunt het verleden niet veranderen, dus spijt hebben heeft geen zin. Ik zit te veel in mijn hoofd, ook tijdens het rijden. Te veel denken en te weinig gevoel, daarom lukken sommige dingen mij niet.

De oefencross bij Broekelo van komend weekend heb ik afgezegd. Maandag heb ik een tentamen dus het is eigenlijk ook slimmer om niet te gaan, maar het voelt als falen. Falen dat ik niet eens meer een oefencross durf. Falen dat ik met kallima niet verder kom dan met mijn vorige pony, terwijl ik haar daarvoor juist had uitgezocht. Falen dat ik wéér een kijkerig paard heb gekocht die veel begeleiding nodig heeft, wat ik niet kan bieden. Falen dat hetgeen wat ik altijd het leukste vond (springen/crossen), mij nu juist tegen begint te staan. Tranen in mijn ogen als ik dit typ, maar ik zie mezelf gewoon echt niet verder komen

Vanaf februari 2024 t/m eind vd zomer heb ik vrij (hopelijk afgestudeerd). Ik moet dan de keuze maken tussen kallima heel veel trainen in de hoop dat er toch ooit verbetering komt, of meer werken en geld verdienen zodat ik met mijn vriend kan reizen. Op dit moment heeft het laatste mijn voorkeur, ik haal daar nu gewoon even wat meer plezier uit. En als ik dan aan mijn master ga beginnen, weet ik al helemaal niet meer of ik tijd heb om fanatiek te blijven trainen. Mijn bachelor heb ik zo ingepland dat ik vakken kon spreiden en een extra halfjaar les om ruimte te maken voor mijn paard. Maar met mijn master gaat dat denk ik niet lukken, en ik denk dat ik het ook niet wil.

Hoe nu verder?

Ik heb het plan om de periode dat ik mijn scriptie ga schrijven, nov-feb, even stop met rijden. Geen frustraties in de dressuur, geen gevoel dat ik ‘moet’ springen, alleen plezier maken. Ik wil een clicker set aanschaffen want grondwerk met kallima vind ik echt leuk. Ze is ook zo’n schat en aan de hand heel leuk (en áltijd afgeleid …, dat is minder) dus ik zou haar niet zo snel verkopen alleen omdat het rijden niet wil lukken. Dat zien we volgend jaar wel weer. Aan de andere kant zou het een hoop geld schelen om haar niet aan te houden als het plezier weg is. Maar ik weet het echt even niet.

Wat ik heel fijn zou vinden, is horen of er anderen zijn die een vergelijkbaar gevoel hebben (gehad) en hoe ze er weer bovenop zijn gekomen. Ik wil mijn plezier in het rijden terug. Ergens ook juist weer niet, want zoals ik zei scheelt het duizenden euro’s en ik wil ook gewoon een huis kunnen kopen later. Maar ik houd van mijn paard.

Misschien is het een idee om haar in training te zetten bij een ervaren (eventing) ruiter, zodat ik er hopelijk over x jaar toch mee verder kan. Maar dat is ook bizar duur. Of misschien zou een heel ervaren bijrijder/leaser beter zijn, mocht er überhaupt zo iemand te vinden zijn in de omgeving. In ieder geval is het plan morgen mijn dressuur instructrice vragen of ze een keer op kallima zou willen rijden om te voelen hoe ze nou precies loopt. Mocht iemand nog andere tips of ideeën hebben dan hoor ik dat heel graag! Het is een lang verhaal maar ik wilde het toch graag ergens kwijt. Even alles op een rijtje en wie weet komt hier dé gouden tip voorbij

**Geplaatst**: 02-10-23 14:43

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst: 02-10-23 14:43

Nou ik lees vooral groen op groen..ik denk dat jij baat zou hebben bij een leerpaard rijden en dat jouw paard er baat bij zou hebben om inderdaad even goed doorgetraind te worden.

En je moet niks he? Misschien wil je wel te graag waardoor je door dat moeten blokkeert. Mentaal en fysiek, een paard voelt dan dan ook weer.

Wat vinden jullie nu echt leuk om te doen? Bosritten maken?

Ook verkoop is geen schande, maar ik lees een heleboel tegenstrijdigheden in je bericht.

**Geplaatst**: 02-10-23 15:18

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst: 02-10-23 15:18

Ik heb niet echt tips, maar ik ken het gevoel dat je hebt heel erg hoor.

Ik wil al sinds ik een jaar of 12/13 was endurance rijden.
Mijn eerste paard kreeg ik op buitenrit een ongeluk mee, dus durfde ik niet meer naar buiten.
Tweede paard was een echt dressuurpaard en kon buiten echt heel onberekenbaar zijn.
Derde paard was een topper. Daar heb ik 3 wedstrijden mee gereden en kreeg ik het plezier in rijden ook echt mee terug. Helaas brak die een griffelbeen, kreeg complicaties erbij en dat was einde verhaal.
In de tussentijd hadden mijn vriend en ik nog een paard gekocht. Bleek een paard met een trauma en lichamelijke problemen te zijn. Eraf gedonderd, in het ziekenhuis terecht gekomen en weer rij-angst...

Toen ook besloten dat een nieuw paard voor mij een jonkie wordt, zodat ik zeker weet dat ie geen slechte ervaringen heeft waar ik niet van weet. Maargoed, voor ik die kan starten zijn we tig jaar verder. :')

Afijn, komt erop neer dat ik dus welgeteld 3 wedstrijden gereden heb. En ben dus ook heel lang mijn plezier in de paarden kwijt geweest.

Maar sinds kort ben ik me meer gaan verdiepen in werken vanaf de grond en wil ik hiermee aan de slag gaan. Zowel met ons ene paard waar ik niet meer op durf, als ons jonkie.

Ik baal soms nog steeds heel erg dat ik momenteel geen endurance kan rijden. Maar het is even niet anders. Roeien met de riemen die ik heb. En ik leer op deze manier onwijs veel over correct trainen van paarden.

Misschien voor jou ook een idee om daarop te focussen. Ook om het vertrouwen tussen jou en je paard te versterken. En om de lol in het samenzijn met je paard terug te krijgen.

Succes iig.

**Geplaatst**: 02-10-23 15:22

Geplaatst: 02-10-23 15:22

Persoonlijk zou ik terug naar de basis gaan.
Waarom heb je geen plezier? Omdat er dingen moeten?
van wie moeten die dingen?
Klikt het paard wel ondanks dat het een schat van een dier is...

**Geplaatst**: 02-10-23 15:26

Geplaatst: 02-10-23 15:26

Ik heb mijn plezier in rijden teruggevonden door los te laten... Paard en ik happy op nummer 1, aanleuningen en buigingen e.d. op nummer 2. Ik ben kalmer geworden, en mijn paard een stuk werkwilliger. We zijn geen wedstrijden meer gestart, maar dat hoef ik ook niet van mezelf tenzij ik het echt graag wil.

Toen ik thuis nauwelijks zonder duwen en trekken een 90cm parcours rond kwam wilde ik elk weekend op concours, en toen ik eindelijk na hard oefenen wekelijks kalm thuis een 1,10 parcours rond sprong had ik die drang helemaal niet meer.. Heel gek hoe dat werkt

**Geplaatst**: 02-10-23 15:28

Geplaatst: 02-10-23 15:28

Het positieve van wat je zegt is dat het in de les wel goed gaat. Jullie kunnen het dus wel, er is geen onhoudbare situatie

Als ik jou was zou ik me daarom nu een tijdje (zeg, 6 maanden) richten op rijden tijdens de les. De andere dagen kan je dingen doen vanaf de grond die zowel jij als je paard leuk vinden en waarvan je zeker bent dat het goed gaat. Op die manier heb je veel 'succesmomenten' en wordt het ongetwijfeld leuker om met je paard aan de slag te zijn. Bovendien kunnen jullie dan beiden meer vertrouwen in elkaar krijgen.

Zelfs als je daarna beslist dat je haar liever verkoopt omdat het om wat voor reden dan ook niet goed werkt als combinatie (en dat is geen schande), dan heb je in elk geval een leuke paar maanden gehad én is ze in mooie conditie voor evt verkoop.

**Geplaatst**: 02-10-23 15:30

Geplaatst: 02-10-23 15:30

Ik snap wel welk gevoel je hebt. Ik heb hier ook met mijn vroegere pony weleens last van gehad. Uiteindelijk hielpen een andere instructeur en meer focus op dressuur ons er doorheen. Hier ging het springen en crossen ook mis, maar uiteindelijk bleek dat een van de oorzaken een verkeerde dressuur basis was. Sommige paarden hebben wat langer nodig voor die basis.
Ook ging ik meer longeren op een correcte manier waardoor de pony beter bespierd raakte, ik ook zag wat er gebeurde en wat ze nodig had waardoor het onder het zadel ook verbeterde.

Het is een lastige weg, maar ik denk als je je paard wel leuk vindt, dat fijne dressuurlessen zowel kunnen gaan bijdragen bij dressuur leuker vinden als bij meer vertrouwen ontwikkelen voor het springen.

**Geplaatst**: 02-10-23 15:34

Geplaatst: 02-10-23 15:34

Moeilijk TS. Mij helpt het altijd om te relativeren. Dus, waar ben ik bang voor? Om te vallen? Dat ze weigert? Wat is het ergste wat er kan gebeuren? Maar ook, wat vind je zo leuk aan eventing? Dat je in het bos rijdt? Dat kan ook zonder het wedstrijdelement. Of vind je het springen leuk? Dat kan ook zonder gelijk te crossen (crossen is ook spannend!). Of vind je het wedstrijd rijden juist leuk? Focus je dan gewoon even (veilig) op de dressuur

Waarom wil je perse nu eventing rijden? Moet je selecties rijden? Moet je naar de OS? Grapje natuurlijk, maar ik bedoel meer, probeer de druk bij jezelf weg te halen. Zorg eerst gewoon dat je lekker een ontspannen bosritje kan maken met een keer een omgevallen boomstronk. En als dat goed gaat, blijf je lekker voorlopig die boomstronk springen. Daarna een keer een bosritje met wat meer hindernissen. En als dat goed gaat. Stop je ff lekker zodat je daar trots over kan zijn.

Ik zou bijvoorbeeld ook heel graag een keer een (oefen)cross willen rijden, maar ik heb daar nog onvoldoende meters voor gemaakt dus doe ik het niet. Dat is voor mij gewoon een zoveel jaren plan.
Heb je er niet genoeg aan om voorlopig op de eventings te groomen?

**Geplaatst**: 02-10-23 15:40

Geplaatst: 02-10-23 15:40

Ik haalde ook geen plezier meer uit het rijden. Heb overigens geen nare ervaring gehad, maar mij hielp het om dat deel te accepteren. Ik heb een paard niet per se om te rijden, wel voor mijn ontspanning en plezier. En daar past de vorm die ik nu heb (uren tutten, grondwerk, longeren, gewoon lekker rommelen op stal) heel goed bij. En als de zin er weer komt, dan pak ik het gewoon weer op. Geen druk.

Dat duurde ook even overigens, voordat ik het kon accepteren. Want ik heb een paard klaarstaan en ik rijd er niet op. Wat zonde.

Heb jaren terug wel hele nare ervaringen gehad met paardrijden (moeilijk paard, veel gevallen), en toen vond ik dat ik die angst moest overwinnen door te blijven rijden. Inmiddels is het paard er niet meer, maar ik denk dat als ik toen de druk er ook af had gehaald, dat ik uiteindelijk met veel meer plezier naar stal was gegaan. Daar heb ik nu nog wel eens spijt van.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-23 16:04

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-23 16:04

Wat lief alle reacties al!

@Elisa2 groen op groen is het idd. Was niet de bedoeling toen ik ging kijken naar een nieuw paard, maargoed blijkt dus toch zo. Paard wordt heel blij van springen en sprong met haar vorige eigenaar hoger dan met mij. Bosritten wil ik proberen maar nog nooit gedaan met haar. We staan niet aan het bos en met de trailer weg is lastiger. Ze loopt niet gauw de trailer op en ik kan die niet rijden dus moet mijn vader altijd mee. Wat ze het leukst vindt is volgens mij gewoon als ik haar lekker haar gang laat gaan :')

@Sherivey oh dat is echt heel vergelijkbaar ja! Zo zuur is het hè, als je er steeds niet aan toe komt wat vroeger je droom was. Is een goed idee om veel aan de hand aan de slag te gaan. Ik doe nu standaard 1x pw grondwerk en 1x pw buiten wandelen.

@Jokonootje beetje vergelijkbaar als wat Elisa zei. Ik denk dat ik het idd te geforceerd maak voor mezelf. Ik moet het omdat ik mijn doel wil bereiken en op wedstrijd wil. Met lintjes thuiskomen en mooie punten halen. Dat lukt niet als je niet oefent. Ik denk dat daar een groot deel van mijn plezier mist, dat ik niet meer rijd om het rijden maar ik rijd omdat ik het gevoel heb mezelf te moeten bewijzen op wedstrijd. De oefencrossen en crosslessen vond ik altijd het mooiste dat er was, maar ik moet van mezelf vérder komen en groeien ?

@JudithGigi dat klinkt goed. Loslaten... Ga ik mee aan de slag

@Lijsken ja dat is het ding, in de les wordt er continu gezegd wat je moet doen en dat helpt mij heel erg. Zelf ga ik te veel prutsen. Alleen rijden tijdens de les, zou dat echt helpen? Dan rijd ik 1x per week, dat lijkt mij zo weinig om echt vooruitgang te boeken. Ik kan het iig proberen.

@Ann_moi een andere instructrice heeft mij met bepaalde dingen ook enorm geholpen. Zeker na 2020 zat ik in een dip omdat ik veel te geforceerd met mijn hand moest rijden en eerder van voor naar achter. Daarna een tijd lang maar heel af en toe les gehad ergens anders en na de verhuizing naar een andere stal kan ik iemand naar stal laten komen. Zij is top en precies volgens de methode die mij ligt. De dressuur basis is bij mijn paard heel gevoelig. Deze zomer heb ik elke week les gehad maar nog steeds is de basis niet bevestigd. Scheefheid, niet opletten, hoofd in de lucht, enorm traag in wendingen. Soms loopt ze in de les gelijk al fijn, soms pas na de galop. Maar dan is ze flexibel en als een elastiekje in de aanleuning. Dus het zit er echt in maar ze wil altijd heel d'r omgeving opnemen en raakt dan afgeleid, wat weer leidt tot hoofd omhoog en achterbeen niet actief.

@Autumnn waar ik bang voor ben weet ik niet zo goed eigenlijk. Ik denk vallen en mezelf bezeren. Het is ontstaan na mijn eerste val in maart dit jaar. Toen had ik mijn ribben licht gekneusd en in april merkte ik hoe bang ik eigenlijk was geworden. Voor die val was ik nog nooit eerder van dit paard gevallen en ik was juist altijd heel stoer met alles. De eventing vind ik zo leuk omdat ik een heerlijk gevoel krijg van het door de bossen/weilanden galopperen en over hindernissen springen. Vorig jaar heb ik met veel plezier een aantal oefencrossen meegepakt met kallima en dat ging super. Toen was ik wel altijd samen met iemand (zij rijdt niet meer ivm een ongeluk) en nu ben ik alleen. Dat helpt niet voor zowel kallima als mij denk ik. Ik hield altijd van springen, ik heb echt geen idee waarom het nu ineens minder is. Als ik spring- of crossfilmpjes zie van anderen dan krijg ik altijd het gevoel van, dit wil ik ook! Goed idee van dat bosritje. Ik ga op stal vragen of er iemand mee wil zodat mijn paard daar steun aan heeft. Alleen is ze zo kijkerig altijd... Groomen weet ik niet wat ik daar van vindt! Ik denk eerder dat ik alleen maar buikpijn krijg omdat het mij zelf niet lukt en anderen veel lol hebben.

@Bloesem21 dat is heel fijn om te lezen. Het is iets wat we moeten accepteren en niet schuldig over te hoeven voelen. Een paard met zo veel potentie niet rijden, dat lijkt zonde. Maar je moet het leuk houden voor jezelf, het is je hobby. Zo ga ik het ook proberen te doen de komende tijd

**Geplaatst**: 02-10-23 16:12

Geplaatst: 02-10-23 16:12

Wat betreft vooruitgaan; ik denk dat rijtechnisch vooruitgaan nu niet je doel moet zijn. Plezier hebben en vertrouwen krijgen in elkaar is belangrijker. Vooruitgang volgt daaruit.

En wellicht kan je, als je toch wat vaker in het zadel wilt zitten, van het geld dat je bespaart door niet naar concoursen of oefencrossen te gaan wat extra les nemen, zodat je 2x per week onder begeleiding kan rijden?

Los daarvan; Ik denk dat je met 1 a 2x per week rijden en verder samen vertrouwen opbouwen meer vooruit gaat dan van keer op keer ontevreden of angstig moeten stoppen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-23 16:15

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-23 16:15

Daar zit wat in! Wederzijds vertrouwen opbouwen is nu heel belangrijk.

**Geplaatst**: 02-10-23 18:00

Geplaatst: 02-10-23 18:00

Ik denk dat je teveel en te snel wilt. Een paard opleiden kost tijd, zeker ook als je het zelf nog nooit gedaan hebt. Het gaat om de weg er naar toe en paarden trainen gaat altijd met twee stappen vooruit en een stap terug.

Het kan helpen om drie dingen op te schrijven voor jezelf wat je in de les doet en waar je je op gaat focussen tijdens het rijden. Dat je jezelf vertelt wat je moet doen totdat dat bevestigt is bij jezelf. Ik noem maar wat: goed kijken waar je heen gaat, ontspannen, en iets waar jullie rijtechnisch op dit moment aan werken in de les.

Of vraag aan je instructeur de Focus punten en schrijf ze op met geheugensteuntjes er bij na de les en lees dat voordat je weer zelf gaat rijden.

**Geplaatst**: 02-10-23 18:02

Geplaatst: 02-10-23 18:02

Lijsken schreef:
Wat betreft vooruitgaan; ik denk dat rijtechnisch vooruitgaan nu niet je doel moet zijn. Plezier hebben en vertrouwen krijgen in elkaar is belangrijker. Vooruitgang volgt daaruit.

En wellicht kan je, als je toch wat vaker in het zadel wilt zitten, van het geld dat je bespaart door niet naar concoursen of oefencrossen te gaan wat extra les nemen, zodat je 2x per week onder begeleiding kan rijden?

Los daarvan; Ik denk dat je met 1 a 2x per week rijden en verder samen vertrouwen opbouwen meer vooruit gaat dan van keer op keer ontevreden of angstig moeten stoppen

Vind ik ook een hele goede tip!

Misschien 2x les en 1x zelf rijden en oefenen.

**Geplaatst**: 02-10-23 18:13

Geplaatst: 02-10-23 18:13

Ik kan een heel verhaal schrijven maar ik wil maar 1 ding tegen je zeggen.

Ga genieten. Gooi je doelen over boord. Wat komt dat komt wel.

Ik heb het idee dat je zo gefocust bent op wat je wilt dat je vergeet waar het om gaat.

Ik heb al phoh nu 22 jaar paarden en in 22 jaar tijd wilde ik altijd starten en eindelijk dat Z halen. Keer op keer gebeurde er wat. Ik ben onderdehand 7 of miss wel 8 paarden verded en na elke riep ik "ik hoef nooit meer een paard!" Maar ik heb in de afgelopen 22 jaar geleerd elke dag te genieten! Een boek met mijn paard schrijven en vooral nieuwe hoofdstukken maken. Ik heb geen plan, doel of verwachting. Nu heb ik er 1 staan en die heb ik 1 juni gehaald, ik begon helemaal blanco, elke dag keek ik hoe en wat, ik reed hoe ik wilde die dag. Geen prestaties geen verwachtingen. 19 juli startkaart aangevraagd en gestart. 21 sept L2+2 en een pauze ingelast.

Wat ik met dit verhaal probeer te vertellen is dat alles komt vanzelf alleen er is 1 ding belangrijk. De harmonie tussen ruiter en paard behouden. Dat is niet door jezelf al op een eventing baan te zien, maar door blij te zijn met een balkje en dit uit te bouwen naar dit wat jij wilt.

**Geplaatst**: 02-10-23 18:16

Geplaatst: 02-10-23 18:16

Ik lees dat je aan het afstuderen bent en nu met je scriptie bezig bent. Dat kost ook energie natuurlijk.
Misschien tot je daarmee klaar bent alle energie voor moeilijke zaken in je studie stoppen en qua paardrijden alleen " lol met je knol " dingen doen.

**Geplaatst**: 02-10-23 18:32

Geplaatst: 02-10-23 18:32

Waarom heb je voor dit paard gekozen 2jr geleden, en niet voor een leerpaard?

Paardrijden is moeilijk, je blijft levenslang leren...
Je doelen bijstellen is sowieso niet verkeerd, en misschien op zoek gaan naar een leerpaard waar je op mag oefenen?
Eventueel op paarden van een manege gaan lessen, om verschillende paarden te rijden en je ruitergevoel te ontwikkelen (dat kan ook heus op fatsoenlijke manegepaarden, voordeel is dat ze vaak erg braaf zijn waardoor jij meer zelfvertrouwen kunt opbouwen)

**Geplaatst**: 02-10-23 18:41

Geplaatst: 02-10-23 18:41

Ik lees een paar dingen die ik interessant vind en waar mijn voorgangers al het een en ander hebben genoemd. Ik hoop dus dat ik niet teveel in herhaling val.

Als eerste: een paard heb je voor je plezier. Tuurlijk mogen er tegenslagen zijn, lastig heden in training of blessures waardoor je tijden stilstaat bijvoorbeeld. Toch vind ik wel dat buiten die tijden om je goed moet matchen met je paard. Zou op zoek gaan naar een betere match die wat minder explosief is en je meer vertrouwen kan geven niet kunnen helpen? Vertrouwen in elkaar versterkt alleen maar en zo kun je een goed team worden. Die twijfels helpen beide partijen niet zo.

Daarbij kom ik op punt twee: ik denk dat jullie er samen vast kunnen komen dus een nieuw maatje hoeft zeker niet. Ik denk alleen dat er wel iets moet veranderen voor jullie. Crossen is best heftig. Is dit echt wat je wilt? Niet ieder paard is er ook zelfverzekerd genoeg voor om al die rare sprongen te springen. Al die prikkels kunnen best heftig en spannend zijn met explosies of staken tot gevolg. Zou wat terugschalen in plannen kunnen helpen voor je? Eerst lekker in de bak gaan dressuren en springen. Buitenrijden wat gaan proberen (crossen is immers ook vaak een soort van buiten in de natuur) bijvoorbeeld. Misschien op termijn wat clinics gaan rijden op locatie om je paard en jou rustig te laten wennen aan het op pad gaan naar dingen zonder dat het meteen een intensieve cross is. Gewoon samen wat verschillende dingen proberen om te kijken waar jullie sterke punten liggen om daarin te groeien. Als later blijkt dat eventing je droomdoel blijft dan kun je dat natuurlijk nog steeds gaan najagen, maar wel op gepast tempo waar je niet onzeker of bang van wordt.

Verder herken ik je heel erg in het niet na kunnen bootsen wat je tijdens de les leert en gezien je naar ervaringen zocht hierbij de mijne: Mijn eerste instructrice heeft me onwijs geholpen. Echt heel veel hulp gehad met mijn angst in het rijden. Echter was ze rijtechnisch uiteindelijk heel veel aan het micromanagen. Handen zo, kneepje hier, been laag, nu aandrijven, schouder iets draaien, nu kneepje daar. Daarmee ging die pony best leuk lopen, maar ik kon het zelf niet narijden omdat ik al die handelingen niet opsloeg. Ditzelfde zag ik gebeuren bij een oud buitenrijmaatje van me. Zelfde soort instructrice, kon het ook niet nabootsen. Nu heb ik inmiddels al 1,5 jaar een nieuwe instructeur en opeens kan ik het wel. Hij geeft op een heel andere manier les met kleine stapjes die zowel pony als ik goed kunnen volgen. Dit maakt dat ik echt plezier heb ik het dressuren en mijn pony met sprongen vooruit ziet gaan. Mijn instructeur zei dat bij elke kleine stap ik gewoon een endorfine rush krijg en het daarom zo leuk vind. Zoiets gun ik jou ook! Samen trainen kan zo leuk zijn. Wellicht heb je daarvoor een andere manier van lesgeven nodig net als ik? Iemand die op een andere manier jullie kan begeleiden.

Vanuit mijn coaching opleiding zou ik je in ieder geval van harte willen vragen om te kijken naar je eigen toekomstwensen en op basis daarvan een plan te maken om je doelen te behalen. En dit is niet meteen een cross rijden, maar zoals ik eerder noemde dus klein beginnen en blij zijn met iedere stap in de juiste richting. Dit is een stukje mindset. Niet teveel willen en verwachten van jezelf. Dit is veel makkelijker gezegd dan gedaan, maar het zal je wel helpen. Misschien gaat het pad dat je gaat bewandelen, bewandeld worden met dit paard. Misschien wel met een ander paard. Of helemaal geen paard. Alleen jij kunt beslissen waar je naartoe gaat en hoe je er gaat komen, maar vooral die kleine stapjes en verwachtingen en de juiste hulp daarbij gaan leidend zijn hoe je het ervaart.

**Geplaatst**: 02-10-23 18:44

Geplaatst: 02-10-23 18:44

Rot hoor, maar ik snap het wel....

Ten eerste is voor veel paarden 'dressuur' een vervelend iets waarbij je je hals raar moet buigen en eindeloze rondjes over de hoefslag loopt.
... ik ben van de school: 'breng een paard in verticale balans, rijd prettig voorwaarts en dan komt de nageeflijkheid vanzelf'.
Voor mij is het samen gymnastieken en dansen.
Ondertussen doe je allerlei manegefiguren, oefeningen, zijgangen om het gymnastieken te ondersteunen.

En het is lang geleden dat ik dingen als eventing deed, ik beperk mij tegenwoordig 'buiten de bak' tot buitenritten.
Waar ik bij griezelige dingen heerlijk terugval op de gymnastiek. Roofdier alarm ter linkerzijde...? Doen we schouderbinnenwaarts links. (Kijk just for fun bij Tristan Trucker: zijwaarts buigen geeft ontspanning.)
Werkt het niet, dan schouderbinnenwaarts rechts. (Of travers naar rechts, ook goed - hoofd efkes weg van het monster.)
Met een pasje wijken voor de afwisseling ('let op mij'), of wat kleine wendinkjes/zigzagjes op het bospad.
('Gas er op en voorwaarts' kan een leuke techniek zijn, maar vooral voor de durf-al ruiters onder ons. Je gebruikt dan de techniek dat 'jij als leider' het willen vluchten van je paard "overneemt", dwz 'we vluchten op mijn manier'.)

Aangezien ik het niet zo heb op deze manier, doe ik aan buigen. Werkt prima bij mijn hittepetit.

**Geplaatst**: 02-10-23 18:53

Geplaatst: 02-10-23 18:53

Is het geen mogelijkheid om je paard november tot en met februari in training te zetten bij een eventing ruiter? Dan zou je het in maart nog een maand samen kunnen doen met les en dan gaat het daarna waarschijnlijk wel een heel stuk beter. Tussendoor als je tijd hebt kun je dan natuurlijk lekker vanaf de grond keutelen of kijken naar de training/rijden in overleg. Soms heb je net even die hulp nodig om het een succes te maken.

Het is financieel gezien wel echt even een investering, maar dat haal je er uiteindelijk dubbel en dwars wel weer uit. Je hebt dan ook even een paar maanden 'geen' paard en kan eens kijken hoe dat is. Stel dat het prima bevalt zonder paard kan je daarna ook makkelijker je paard verkopen (voor een hogere prijs), omdat die beter getraind en meer op niveau is. Dan haal je die training er ook wel weer uit.

**Geplaatst**: 02-10-23 19:02

Geplaatst: 02-10-23 19:02

Wat jammer dat je er geen lol meer in hebt! Ik ga mee met de reacties dat dat plezier en vertrouwen op 1 zou moeten staan

Wat betreft dat het wel lukt in de les, dat zie ik meer en heb het zelf recent ook gehad. Ik kwam tot de conclusie dat ik veel te veel werd begeleid door de instructeur, dat was "vroeger" nooit zo en daardoor liep ik wanneer ik alleen was ineens tegen dingen aan die in de les niet voorkwamen, dus daar kreeg ik ook geen oplossing voor.
Ik heb mijn instructeur de opdracht gegeven om enkel en alleen wat te zeggen als er iets niet goed ging. Ik reed dus een soort van voor mezelf en daardoor leerde ik oplossen waar ik alleen tegenaan liep. Is een hele omschakeling en erg ingewikkeld voor de instructeurs maar was voor mij enorm fijn

**Geplaatst**: 02-10-23 19:37

Re: Lotgenoten gezocht: geen plezier meer in rijden

Geplaatst: 02-10-23 19:37

Wat mij erg geholpen heeft (was altijd aan het kwakkelen in de L) is 1x zelf rijden en dan weer les dus minimaal 2 a 3x in de week les. Paardrijden is ook gewoon juiste spiergeheugen trainen dus dat elke keer als jij weer ongecontroleerd hulpen geeft (logisch moet je oefenen) iemand er wat van zegt. Zodat je echt leert meezitten en je ledematen onafhankelijk van elkaar te bewegen. Kan alleen als er iemand telkens met je meekijkt want een paard trekt je ook graag vaaj iets uit het zadel zodat hij weer onder je vandaan kan lopen of zet je iets op rechts of links zodat die buiging kan ontwijken maar dat soort dingen leer je alleen herkennen als iemand heel regelmatig van de grond meekijkt. En als jij druk bent met technisch correct rijden dan laat je ook minder snel afleiden door alles erom heen. Heeft mij echt in 1 jaar tijd van net winst in de L naar > 70% in de M en vervolgens Z geholpen.

**Geplaatst**: 02-10-23 19:52

Geplaatst: 02-10-23 19:52

equitation schreef:
Kan alleen als er iemand telkens met je meekijkt want een paard trekt je ook graag vaaj iets uit het zadel zodat hij weer onder je vandaan kan lopen of zet je iets op rechts of links zodat die buiging kan ontwijken maar dat soort dingen leer je alleen herkennen als iemand heel regelmatig van de grond meekijkt.

Volgens mij mis je dan een hele belangrijke instructeur die je altijd mee hebt: je paard. Die geeft meestal prima aan of een hulp duidelijk was of niet, of de ontspanning er is of niet en of jullie elkaar snappen.

Daarbij is het best prima dat er iemand meekijkt, want zeker dingen die je nog niet zelf hebt ervaren kun je ook niet altijd aan je paard uitleggen... maar paardrijden is toch in de eerste plaats samenwerking met je paard.

En dat paarden je graag uit het zadel trekken of onder je vandaan lopen herken ik eigenlijk helemaal niet. Paarden willen zo graag, zo ontzettend graag meewerken en in balans zijn, als je ze daar maar een beetje de kans toe geeft zullen ze dat doen.

**Geplaatst**: 02-10-23 20:43

Geplaatst: 02-10-23 20:43

Ik heb vooral het gevoel dat je stress krijgt van de wedstrijden? Waarom daar gewoon niet (tijdelijk) mee stoppen? Vind je het zelf wel leuk of doe je het omdat het moet voor je gevoel? Je paard maakt het echt niet uit dat ze veel 'potentie' heeft maar geen wedstrijden wint.

Je kan natuurlijk gewoon lekker blijven lessen maar het scheelt denk ik een boel voor je als de druk er af is!

**Geplaatst**: 02-10-23 20:50

Geplaatst: 02-10-23 20:50

Ik heb het gevoel, dat op het moment dat iets gebeurt/ kan gebeuren jezelf gestresst raakt en instabiel bent. Dan kan je het paard geen leiding meer geven. Sleutel eerst aan jezelf, dan aan het paard.