Wat wil ik bereiken, tips, meedenken of gewoon eens een andere bril.
Mijn jonge ruin van nu 5 jaar is een zeer lief paard met een heel klein hartje. Hij is heel introvert en denkt zeer snel dat de hemel op zijn hoofd gaat vallen. Hij kan als een zeer zeker paard overkomen maar plots heel onzeker reageren. Als veulen kon hij zeer hard in het rood gaan wanneer hij angstig was, tot aanvallen toe. Dit doet hij nu helemaal niet meer en is zelfs heel knuffelig. Wel valt het mij op dat hij heel hard aan mij hangt. Ik kan veel met hem. We voelen elkaar heel goed aan en ik geef de steun waar hij het nodig heeft. Ik daag hem uit tot een punt dat hij het kan verwerken en beloon hem als een klein kind. Dat werkt het beste. Knuffels geven, met je stem belonen, aaien en hem tot rust brengen.
Ik heb met hem een tijd aan de hand schriktraining gedaan. Ook hier samen opgebouwd. Door lintjes lopen of tussen balken ed dat doet hij maar omdat het moet. Je voelt de angst maar dit kan hij kanaliseren.
Over een plastiek lopen is heel wat moeilijker. Ik merk dat hij dit uiteindelijk doet maar het nooit volledig vertrouwd. Dagelijks moest ik ook terug van nul herbeginnen. Net of alles van de dag voordien gewist was. (Ik heb dit een maand gedaan.)
Als hij die dag terug over de plastiek stapte deed ik het ook onder het zadel. 5 keer kon het goed gaan en de 6 keer durfde hij niet meer en was het terug van nul herstarten. Het bleef nooit verankerd in zijn hoofd.
En dat valt ook op. Alles waar hij met zijn voeten op of over moet is voor hem heel moeilijk. Nochtans stapt hij braaf de trailer in, dit is geen probleem.
Als we thuis rijden in de bak is hij (meestal) de allerliefste. Tot zolang zijn structuur behouden blijft en er plots niets onverwachts gebeurd. Zo zijn er wel veel denk ik dan.
En wat als hij in paniek slaat? Tja dan beland ik in de weide over de omheining en staat hij in de piste doodsbang te staren. (Dit was omdat hij per ongeluk de bakrand geraakt had met zijn voet.) Ik ben nadien terug opgestapt en hij beseft dan duidelijk dat dit niet de bedoeling was. We hebben samen onze training nog verder gezet.
Doordat hij eerder een vierkant type is, heeft hij het voordeel van zijn achterhand en een lijf dat letterlijk een springveer is
Het is het beste paard dat ik ooit gehad heb om dressuur mee te rijden. Zijn bouw leent er zich heel goed toe. Hij doet het ook heel graag. Dat is voor hem veilig en samen amuseren we ons rot. Ook hier merk ik op dat ik heel hard rekening moet houden met wat hij in zijn hoofd kan verwerken. Ik rij nog heel basis met hem wat goed gaat. Voorwaarts neerwaarts, overgangen, figuren en wijken. Nu was dit zodanig goed dat ik eens wou proeven van andere zijgangen. En wat raad je meneer schudt die zomaar uit zijn mouw. Geen probleem, perfect luisteren naar mijn been en doen wat ik vraag. Tot hij precies beseft van ' huh ' wat doe ik nu en plots in paniek slaat. Ik heb meer dan een week niet meer 'normaal' met hem kunnen rijden. Hij zwalpte van links naar rechts, benen was paniek... je merkte dat hij volledig in de knoop zat met zichzelf en zijn hoofd. Ik heb de hele periode niets van hem gevraagd. Gewoon ontspannen was genoeg. Geen verwachtingen niets... en dat werkt. Hij heeft terug zijn rust gevonden en we kunnen weer verder.
Zo ook is wandelen een hele uitdaging. Hij krijgt nervcontrol bij en als we gaan wandelen geef ik nog iets extra kalmerend zodanig dat we veilig aan de wandeling kunnen starten. Hij is zeker nog alert maar vindt het allemaal niet zo beangstigend. We zijn gisteren 3 uur gaan wandelen en je merkt echt verschil bij de start van de wandeling en op het einde. Zo galopperen we in een baan waar het nogal stoffig is. Dankzij de supplementen is hij de eerste galop rustig en stoort het stof hem niet. Hij galoppeert er flink doorheen. Op het einde, na 3 uur wandelen heeft hij het moeilijk in die baan want het stof vindt hij heel beangstigend en stuitert met mij door de baan. Ah ja! Hoor je niet over al het stof over te springen? Stel dat je daar op botst?
Geen probleem. Ik lach eens en samen gaan we verder...Ik merk ook dat hij dankzij de supplementen op wandeling geniet van de wandeling. Als we samen rijden briest hij geregeld. Dit doet hij ook in de piste. Bij mijn paard is dat afvloeiing van stress en geeft ook aan dat hij het leuk vindt. Je voelt hem dan letterlijk ontspannen. Zonder supplementen is hij levensgevaarlijk op de baan. Zeker bij de start. Hij weet dan geen blijf met zichzelf en is dan zelfs bang van zijn eigen schaduw.
Bij de smid kan hij ook angstig uit de hoek komen. Hij is heel braaf om benen te geven en te kappen maar neem je een vijl van de grond of trek je de hoof jack erbij kan hij in paniek slaan. Dit kent hij nochtans maar het blijft hem telkens overvallen. Wanneer ik in de buurt ben is hij rustiger en kan hij het wat beter plaatsen. Ben ik per toeval even om de hoek, weet maar zeker dat hij dan even de kluts kwijt is.
Waar bots ik op:
- Een paard dat inwendig heel angstig is en introvert is maar als je zijn lichaamstaal goed leest, heel duidelijk is.
- Een paard dat bij angst in het rood gaat en dan gevaarlijk durft worden (lag het aan mijn vriend hij was al weg. Ik zie in hem veel potentieel en hij is de allerliefste. Op zich ben ik nog niet zoveel ergs tegengekomen. Ik kan het meestal goed ombuigen en we vertrouwen elkaar.)
- Een paard dat heel wat zelfvertrouwen mist.
- Een eenhandig paard. (Vind ik dit erg?
)Wat doe ik al:
- Normaal had ik al schriktrainingles gekregen maar door omstandigheden van de lesgever is dit verschoven naar juli.
- Ik heb wekelijk les
- Aangepast voeding waar je van merkt dat het deugd doet voor het paard.
- Kijken naar de noden van mijn paard en hier op inspelen
- Belonen met eten (maar niet te vaak of hij wordt opdringerig en bijterig) en met de stem, lichaam
Wat wil ik:
- Een paard dat meer zelfvertrouwen heeft en geen supplementen nodig heeft.
- Tips, oefeningen, ideetjes om hier verder mee aan de slag te gaan.
De klik die we met ons 2 hebben is zo mooi. Ondanks dat hij zelfvertrouwen mist heeft hij mij mijn zelfvertrouwen terug gegeven. Ik was alle vertrouwen in paarden kwijt maar op hem voel ik mij terug als vroeger. Genietend van het rijden met alles op en aan. En vlieg ik eens over de omheining, ik krabbel recht, kruip er op en rij ontspannen verder. Ik heb terug leren ademen op hem. Het is nu aan mij om dit gevoel aan hem door te geven.
Om een voorbeeld te geven. Het is een freiberger dus ik scheer zijn manen. Hij vindt het scheerapparaat beangstigend maar hij vertrouwt mij. Hij legt zijn hoofd eerst bij mij op de schouder terwijl je hem voelt opspannen omwille van het geluid. Hier wordt hij rustiger van en ik kan zijn manen scheren zonder problemen. Overmeester je hem en geef je hem geen tijd om de met de angst om te gaan wordt hij inderdaad gevaarlijk.
We zijn 2 handen op 1 buik.
Dit is het monster in kwestie (not
) Zo fier dat ik hem na heel wat overtuigen in het water gekregen had! Water eet jou niet op! 
vraag maar wat je wilt weten. 
![[o]](https://boktimg.nl/s/cadeau.gif "Cadeautje!")
