Bokt.nl

superpony schreef:

Nou, ik heb op stallen gestaan en gereden en heb menig zweep flink moeten ontwijken.

Ik rij niet met zweep, maar je wil niet weten hoe vaak een zweep mijn paarden heeft geraakt. En ik hou wel afstand, maar mensen vliegen soms alle kanten op, houden zich niet aan bakregels etc.

Buiten in bos net zo. Ik kan mn paard niet in een boom hangen, maar loop netjes rechtuit en ben al van alles tegengekomen, stuiterend, scheef, op onze benen dansend.

mensen raken vrijwel altijd gefrustreerd en pakken dan onredelijk en hard aan.

c_alsemgeest schreef:

Maar waar gaat het over?
-Een paard waarbij een ander op zijn hakken loopt te drammen en het deze dan een tik geeft?
-Een paard wat schrikt van een plots voorbijgaand of dicht erop komend paard en schopt uit eerste reactie?
-Of een paard welke sowieso durft te schoppen wanneer andere paarden in zijn buurt komen (ook al is het niet plotseling of is er voldoende afstand).

Ik zou met alle drie de voorbeelden namelijk anders omgaan.
-De achterop komende ruiter corrigeren, gerust stellen, en zorgen dat de afstand groot genoeg blijft.
-op dat moment wel licht corrigeren en dergelijke momenten met het paard oefenen (tegenliggers, naast elkaar rijden, inhalen, tegemoet komen) zodat het paard meer vertrouwen krijgt en er minder snel van schrikt.
-Hard en duidelijk corrigeren, ook al is het dominantie of angst. Een dergelijk gedragspatroon wil je gewoon niet hebben en daarin moet je de leiding pakken en het corrigeren. Maar daarbij ook wel zorgen dat andere ruiters weten dat mijn paard dit doet en geen situaties onnodig opzoeken (zelf voldoende afstand houden, eventueel rood lintje in de staart).

josien_m_ schreef:

Wat apart eigenlijk dat we die flinke tik of een schop een correctie noemen. Ik noem het geweld, of straf. Je corrigeert niet, je straft en je straft pijnlijk.
Voor mij is corrigeren als voorbeeld dat je paard links gaat terwijl hij rechts moet, om hem de door jou gevraagde kant te wijzen.

c_alsemgeest schreef:

Maar waar gaat het over?
-Een paard waarbij een ander op zijn hakken loopt te drammen en het deze dan een tik geeft?
-Een paard wat schrikt van een plots voorbijgaand of dicht erop komend paard en schopt uit eerste reactie?
-Of een paard welke sowieso durft te schoppen wanneer andere paarden in zijn buurt komen (ook al is het niet plotseling of is er voldoende afstand).

Ik zou met alle drie de voorbeelden namelijk anders omgaan.
-De achterop komende ruiter corrigeren en zorgen dat de afstand groot genoeg blijft.
-op dat moment wel licht corrigeren, gerust stellen, en dergelijke momenten met het paard oefenen (tegenliggers, naast elkaar rijden, inhalen, tegemoet komen) zodat het paard meer vertrouwen krijgt en er minder snel van schrikt.
-Hard en duidelijk corrigeren, ook al is het dominantie of angst. Een dergelijk gedragspatroon wil je gewoon niet hebben en daarin moet je de leiding pakken en het corrigeren. Maar daarbij ook wel zorgen dat andere ruiters weten dat mijn paard dit doet en geen situaties onnodig opzoeken (zelf voldoende afstand houden, eventueel rood lintje in de staart).

josien_m_ schreef:

Wat apart eigenlijk dat we die flinke tik of een schop een correctie noemen. Ik noem het geweld, of straf. Je corrigeert niet, je straft en je straft pijnlijk.
Voor mij is corrigeren als voorbeeld dat je paard links gaat terwijl hij rechts moet, om hem de door jou gevraagde kant te wijzen.

Apple schreef:

Wanneer is iets een "correctie" en wanneer is iets een "straf".

c_alsemgeest schreef:

precies... straffen doe ik niet aan, heeft ook geen enkel nut en leren ze niks van.

corrigeren is het veranderen of trachten te veranderen van gedrag of een reactie met een interventie.
En die interventie kan dus alles zijn.
Maar dat moet wel op het juiste moment, in de juiste proportie imo.

Popstra schreef:

Je zou eerst kunnen beginnen aan tegeven dat je paard kan uithalen zodat men gepaste afstand houd.
Wellicht met een kleiner groepje buiten rijden of met z’n 2 ook fijner is.

SjonnieZ schreef:

Oké even een algemene update omdat iedereen beantwoorden mij tussen het werk door niet gaat lukken.

Mijn paard is nu 7. Achteraan rijden in draf is geen probleem maar als zn voorganger in een verzamelde galop zit dan levert dat bij hem frustraties op en het risico op bokken. Ik wijt dit aan gebrek aan balans bij hem. Dit wordt ook minder.

Vandaar de keuze om voorop te rijden.
Uiteraard waarschuw ik mijn mede ruiter.
Ik rij geen wedstrijden. Ik rij in een groep van Max 4 personen maar meestal met z’n tweeën.

Ik rij zonder sporen en met een kort zweepje.
Als kind (40 jaar geleden) heb ik geleerd dat je een zweep: kort krachtig en consequent moet gebruiken en dat je straft met verstand ipv gevoel.
Ik ros m’n paard dus niet af en los 99% van de gevallen op met mijn stem evt Met extra been.

Dit is mijn derde paard maar de eerste die uithaalt. Die andere 2 fungeerden eerder als stootbumper voor doorschieters, als die eens uithaalden had ik hier begrip voor.
Maar vandaar dus dat ik niet goed weet hoe dit op te lossen.

2 concrete situatie:
1.
Afgelopen zondag ging ik uitrijden met een vriendin. Haar paardje rijdt met anderen erbij meestal voorop. Zij wilde dus naar voren maar werd netjes ingehouden. Er zat dus bij dit paard veel energie.
Het leek wel alsof mijn paard even de rangorde wilde bepalen.
Hij haalde meerdere malen op de eerste galop uit met gestrekt been, ook al was er voldoende afstand.
Ik vind dit te ver gaan.

2.
Terugkomen uit galop (of draf) doe ik Grotendeels op de stem buiten. Zo weten alle paarden wat er gaat gebeuren.
Maar soms wordt de afstand tussen hem en z’n achterligger dan wat kleiner en dan haalt hij meteen uit.

Met alleen een verbale afstraffing krijg ik het dus niet afgeleerd.

Tips die ik graag eens uitprobeer
- afhankelijk van waar de achterligger rijdt linker of rechter galop pakken. Meestal haalt hij uit naar rechts...
- been erbij (Naast stem)
- op zij sturen al is dit bij onze smalle pad en vaak geen optie
- de K-K-K tik (zoals hierboven beschreven)