Janneke2 schreef:...ik rijd Spaans, en daar wacht je relatief lang met galopperen.
Eerst moet het dier een goede verticale en horizontale balans hebben en zo sterk worden in rug en achterhand dat hij jou 'op de achterhand' kan dragen.
Jouw verhaal klinkt mij in de oren als of de balans compleet ontbreekt.
Je dier doet zoals Moeder Natuur het vluchtdier heeft ontworpen: gewicht op de voorhand en de achterbenen duwen. Zelfs al komt hij even in draf, dan blijft het zwaartepunt zo ver naar voor dat het dier weer gaat galopperen...
Voor deze toestand zijn op korte termijn (zou je dier per ongeluk gaan galopperen) wel een paar oplossingen:
- de balansteugel van Linda Tellington
- zelf zo rustig mogelijk zitten met je zwaartepunt zo ver mogelijk terug (rechtop, navel in, schouders ontspannen breed - je mag in de verlichte zit, maar je onderbenen goed 'terug', onder je oren houden)
- kalmeren met je stem.
Houd je verre van voltes!!!
(De western mensen hebben de one rein stop, en dat kan nog wel zin hebben.
Maar een dier dat uit balans is de volte op trekken heeft geen zin. Je "zegt" tegen je dier dat je hem het leven moeilijker wil maken ipv dat jij als vriendje op zijn rug de leiding hebt.
En dat je zijn problemen wel veroorzaakt als ruiter - ons gewicht geeft het dier onbalans, maar als hij ze niet zelf oplost jij extra problemen toevoegt.
"Als je harder gaat dan ik wil baal ik zo, dat ik je dan maar dwing om "mijn" kant op te gaan".
Brrrr....)
Ik ben het opzich wel met je eens maar denk dat het handigste is dat ze, als haar paard perrongeluk in galop gaat en ze hem niet meer terug krijgt, dan toch haar paard de volte opstuurt. Dit is niet de manier die het meeste vertrouwen meebrengt maar wel een handige manier om je paard terug te krijgen. Je moet namelijk niet hebben dat je hem niet meer terug krijgt en je daardoor helemaal niet meer durft te galopperen of zelfs maar draven.
Ik blijf wel bij mijn eerste tip. Wacht totdat je les krijgt.