Vandaag had ze de gelegenheid om voor de eerste keer een -rustige- stoppelveldgalop uit te proberen. Dik plezier natuurlijk; zowel het kind als de pony.

Maar: mijn dochter heeft overduidelijk problemen met het sturen. In stap met een meegaande pony wil het nog wel lukken, maar in draf/galop gaat de pony net naar waar hij zin in heeft. En als het dier zijn zinnen op iets gezet heeft is er voor haar geen houden meer aan; ook niet stapvoets.
Nu ben ik zelf geen rij-instructrice, maar er vallen me een paar dingen op:
- Ponylief staat goed aan de hulpen; over sturen hoeven de meeste ruiters met ervaring bij wijze van spreken maar "links" te denken en mijn haflinger gaat al naar links. Hij is western en klassiek beleerd, kent "normale" hulpen en neckreining en kan volledig op zit gereden worden, op voorwaarde dat hij in een meegaande bui is. Hij heeft een haflingertypische eigen wil, die de inzet van teugelhulpen bij momenten nodig maakt, maar is steeds goed controleerbaar voor de ervaren ruiter.
- Pony is anderzijds niet dom: ik vermoed dat hij wel door heeft dat dat kleine meisje op zijn rug onervaren is en weinig overwicht heeft. Daar profiteert hij uiteraard van.

- De benen van mijn dochter blijven erg passief in wendingen. Ze probeert te veel met teugels op te lossen. Dit heb ik uiteraard al meermaals aangesproken.
- Hoe het met de zithulpen zit vind ik als leek moeilijk te controleren. En het is een klein, tenger meisje, wiens benen nog niet heel ver onder het zadelblad uitkomen. Misschien zijn haar hulpen te subtiel voor de trainingstoestand van mijn pony?
Nu zoek ik naar visuele voorstellingen die haar kunnen helpen om het voor beginnelingen toch ingewikkelde samenspel van hulpen beter te coordineren en te begrijpen.
Ik schiet alvast los met een leuk voorbeeld:
Stel je voor dat je op je borst(en) ogen hebt. Die kijken steeds allebei in de richting waar je heen wilt.
