Ik zit dus al even in discussie met mijn moeder of ik m'n springzadel en hoofdstel niet beter zou verkopen. Toen ik mijn (fantastisch getalenteerd

Het eerste 1,5 jaar heb ik me zoveel mogelijk proberen inzetten voor het springen, les genomen, en dit ging eigenlijk prima. In de lessen begonnen we dan ook met parcourtjes van 90cm-1m, ik begon meer controle te krijgen over mijn wilde enthousiasteling, eerste wedstrijd meteen foutloos, enzovoort. Maar springen alleen zonder lesgever deed ik niet, toch niet hoger dan 50cm. En ja, dan toch eens een geforceerde oxer gesprongen met wat druk van een vriendin en toen ging het mis. Ik zat helemaal bang op mijn paard, en voor ik het wist lagen we beide op de grond. Paard had niets maar ik ben s'nachts nog naar een dokter gegaan met helse hoofdpijn en een zware hersenschudding. Sindsdien mijn lesgever laten vallen en het springen zo goed als ook.
Onlangs dan nog wel eens cavalleti groepsles mee gedaan, maar natuurlijk heeft mijn enthousiasteling heeeel veel energie tijdens het springen en kan ik hem ook niet meer onder controle houden waardoor het wel met wat opzij gespring gaat en terug schrik. Ik vind het alleen heel jammer, omdat mijn paard dit echt wel heel graag doet en er zulk talent voor heeft. Aan een tweede ruiter heb ik ook al gedacht en gezocht, maar dit lijkt moeilijk te vinden zijn omdat het ook echt wel iemand moet zijn met ervaring die hem ook onder controle kan houden.
Nu ligt mijn springzadel hier maar te liggen in het stof, als ik het verkoop lijkt de springdroom voor mij echt over. We rijden nu vooral dressuur en dit gaat ook wel goed, hier voel ik me ook veel beter bij, maar ik weet dat mijn paard meer plezier haalt uit springen en dressuur niet altijd even leuk vind.
Ik zit een beetje met de handen in het haar, heeft iemand hier een advies voor?