Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
plutolover schreef:Ik denk dat t te maken heb met me kindertijd/jeugd doordat ik geen goede ogen heb, ben ik onzeker geworden. Ik was als kind echt een dagdromer. Maar kon erg onzeker worden als mij iets niet lukte en mijn broer (ben tweeling) wel.
Of dat hij betere cijfers haalde dan ik.
M’n ouders hebben me altijd gestimuleerd en gezegt dat ik t wel kan enz.
Ik denk dat me onzekerheid daar vandaan komt als mij iets niet lukt met Stanley. Dat gevoel van zie je wel...
Ik weet geestelijk dat t klink klare onzin is! Maar me gevoel werkt niet mee. Ben al bij een soort pyscholoog geweest. En dat was t niet.. werkte niet. Ja hoe ik me gedachtegang anders kon doen.. maar dat weet ik zelf ook. T is puur dat onderbuik gevoel wat niet weg wilt...
Heb al bericht gestuurd na de huisarts. Hij heeft me toen ook na die soort van pyscholoog gestuurd
Vaak begin ik met veel zin en motivatie. Stel ik voormezelf een trainingschema. Maar dan zit bijv t weer tegen of doet me paard niet wat ik vraag. Omdat ik dan zo in me kop heb zo en zo moet hij lopen... doet hij dat niet raak ik gefrustreerd.. al lukt me nu dat wel al beter om niet gefrustreerd te raken. Wordt ik dat toch ga ik rondje in de bak wandelen en ga ik weer verder.
Ik wil gewoon weer genieten
De wedstrijden heb ik al op een laag pitje staan.
Ik ben van mezelf ook gewoon een twijfelaar voordat ik wat leuks ga doen. Moet ik eerst alle beren op de weg verslaan voordat ik er van kan genieten.
plutolover schreef:Ik denk dat t te maken heb met me kindertijd/jeugd doordat ik geen goede ogen heb, ben ik onzeker geworden. Ik was als kind echt een dagdromer. Maar kon erg onzeker worden als mij iets niet lukte en mijn broer (ben tweeling) wel.
Of dat hij betere cijfers haalde dan ik.
M’n ouders hebben me altijd gestimuleerd en gezegt dat ik t wel kan enz.
Ik denk dat me onzekerheid daar vandaan komt als mij iets niet lukt met Stanley. Dat gevoel van zie je wel...
Ik weet geestelijk dat t klink klare onzin is! Maar me gevoel werkt niet mee. Ben al bij een soort pyscholoog geweest. En dat was t niet.. werkte niet. Ja hoe ik me gedachtegang anders kon doen.. maar dat weet ik zelf ook. T is puur dat onderbuik gevoel wat niet weg wilt...
Heb al bericht gestuurd na de huisarts. Hij heeft me toen ook na die soort van pyscholoog gestuurd
Vaak begin ik met veel zin en motivatie. Stel ik voormezelf een trainingschema. Maar dan zit bijv t weer tegen of doet me paard niet wat ik vraag. Omdat ik dan zo in me kop heb zo en zo moet hij lopen... doet hij dat niet raak ik gefrustreerd.. al lukt me nu dat wel al beter om niet gefrustreerd te raken. Wordt ik dat toch ga ik rondje in de bak wandelen en ga ik weer verder.
Ik wil gewoon weer genieten
De wedstrijden heb ik al op een laag pitje staan.
Ik ben van mezelf ook gewoon een twijfelaar voordat ik wat leuks ga doen. Moet ik eerst alle beren op de weg verslaan voordat ik er van kan genieten.