aeolusnr1 schreef:Ik geloof best wel dat jij al wel een beetje kan rijden, maar dit verhaal klopt van geen kanten.
Een paard is nooit echt nooit koppig zoals jij het zo mooi kan beschrijven.
Paarden willen graag meewerken , maar dat moet komen vanuit wederzijds respect en vertrouwen in jouw leiderschap.
Wat jouw plotse probleem betreft zijn er twee mogelijkheden, ofwel bekijk jij het nu heel anders, en denk jij dat het nu ineens slechter gaat dan het vroeger ging (ik denk dat het altijd al slecht gegaan is) , of jouw paard heeft idd iets medisch dat niet in orde zit, en in dit geval is het eerst zoekn wat dit dan juist betreft en eventueel na herstel weer opbouwen.
Maar meestal, eigenlijk bijna altijd moet je de fout bij de ruiter zoeken en niet bij het paard.
Ofwel begrijpt een paard jouw vraag niet, of je stelt gewoonweg de verkeerde vraag of het paard kan het gevraagde fysiek niet uitvoeren op dit moment.
Zoek goede begeleiding.
Ik omschreef het als koppig met aanhalingstekens, omdat ik ook wel weet dat het niet uit koppigheid is. Ik bedoel gewoon dat ze er niet meer op reageert, en wist op dat moment geen andere term om het gevoel te omschrijven. Om er eventjes bij te zeggen, ik doe al jaar en dag aan grondwerk en neem hier al een jaar les in dus respect en correct leiderschap zijn wel aanwezig.
Het gaat effectief slechter, want vroeger kon ik perfect dressuurwedstrijden rijden. Ik heb haar zelf opgeleerd, omdat ik vaak paarden zie die in een krul gereden worden zonder ze vanuit de achterhand gereden worden met als gevolg een 'valse' aanleuning. Ik vind het net heel belangrijk dat er voldoende impuls is, de motor de achterhand is en ze zelf vanuit ontspanning opgericht wordt. Dat lukte dan ook enorm goed! Maar sinds de maand dat ze op de weide staat, lukt het niet meer. Dus het gaat ook effectief veel slechter als vroeger. En jij denkt dat het nooit goed ging, op wat is die redenering gebaseerd? Enige argumentatie om dat bij te zetten?
Ik gok zelf dan ook dat het eerder iets fysiek is, waardoor er een osteopaat, dierenarts en hoefarts al langs zijn geweest. Het tweede tandartsbezoek in 3 maand staat ook op de planning, aangezien er niets echt is uitgekomen. Het gaat wel weer beter, aangezien ik terug de tijd en kans heb om er vaak mee bezig te zijn.
Btw, van goede begeleiding is er sprake. Ik reed vroeger voor mijn instructeur die zelf al EK's gewonnen heeft en een sport-/handelsstal leidt. Als iemand me écht kan helpen, is hij het. Ik kon enkel toen geen les nemen omwille van MIJN fysieke last na het accident.
ual_95 schreef:Klinkt meer alsof je paard ergens last van heeft. Zoals hierboven gezegd wordt: ze neemt echt niet moedwillig het besluit geen stelling aan te nemen en koppig te zijn. Wellicht heeft ze ongelukkig gek gedaan in de wei en heeft ze zich ergens vast gezet?
Gok ik ook, want het gaat alweer de goede kant op! Bedankt voor de hulp!