Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-01-04 14:16

Geplaatst: 23-01-04 14:16

Idd, elk gezond paard kan Z
Of de ruiter hem daar zover in krijgt is wat anders Lachen

**Geplaatst**: 23-01-04 14:28

Geplaatst: 23-01-04 14:28

Aimee schreef:

Ja, dan spreek je van een later stadium.... misschien zijn ruiters als Jacobien wel bezig met een later stadium . Bovendien gaan we hier, neem ik aan, er vanuit wat we wíllen bereiken en dat is in mijn geval het hoogst mogelijke. Mag ik dat van anderen ook aannemen?
"ga voor goud, dan haal je misschien zilver." uitspraak die ik een tijdje geleden hoorde......

Ik noem een paard niet nageeflijk wanneer hij alleen met z'n kop naar beneden loopt. Dan loopt dat paard voor mij gewoon rond en is er een heleboel werk aan de winkel om hem nageeflijk te krijgen.

Er zijn diverse manier van interpeteren van woordkeuze. Wat het gaat hier gewoon om een woordkeuze, niets meer en niets minder. Voor wat jij nageeflijk vind, hebben anderen weer een andere woordkeuze en defininitie.
Zoals ik het geleerd heb is, nageven pas het eerste stapje naar de dressuur toe van een hele reeks stapjes. Onspanning in de rug, over de rug gaan, lengte buiging, aanleuning...........zijn stappen die na het nageven in nek en kaakgewricht.

Dus ik laat het hierbij, want discusseren waarom een beestje nou perse dat ene naampje moet hebben

Zonde van mijn energie.

**Geplaatst**: 23-01-04 14:39

Geplaatst: 23-01-04 14:39

jacobien"]
(...). Tijdens mijn trainingen zowel bij Solange als bij Evert de Jong ben ik 3/4 van de les bezig met het gymnastiseren, elektrisch maken, recht stellen e.d. (...) En als hij eenmaal daar is kan ik alle oefeningen op mijn duimpje doen. (...)
[/quote]

Volgens mij ben je daar die andere 1/4 deel van de tijd OOK mee bezig! Je schrijft het toch zelf:

[quote="jacobien schreef:
De oefeningen (schouderbinnenwaarts ed.) zijn een middel om je paard beter te laten lopen, niet een doel opzich..

De kunst is bepalen waar het nog aan schort en direct reageren door de juiste oefning uit je arsenaal te kiezen om dat punt nóg beter te krijgen.

**Geplaatst**: 23-01-04 16:37

Geplaatst: 23-01-04 16:37

Nu kom ik als ldr-ruiter even met een stukje klassieke rijkunst:

De opleidingsweg voltrekt zich in drie fasen, die onderverdeeld zijn in 6 kleine tussenstapjes. Hoofddoel van de hele opleiding is een paard dat volkomen open staat voor de hulpen en daar juist op reageert, kortom volkomen NAGEEFLIJK en gehoorzaam is, één met zijn ruiter. In Duitsland noemt men dat begrip "DURCHLÄSSIG".
Dit staat in één van m'n eigen notitie-boekjes en is geschreven naar aanleiding van een bezoekje aan een allom bekende dressuurtrainer.

In een andere notitie heb ik staan, naar aanleiding van een discussie met een gerenomeerde dressuurruiter, dat het duitse woord "durchlässigkeit" vaak foutief wordt vertaald. Durchlässigkeit is het doel van het Skala der Ausbildung:

Gewohnungsphase ---> Takt, Losgelassenheit en Anlehnung
vertaald als: gewenningsfase: takt en regelmaat, ontspanning en souplesse, aanleuning

Entwicklung der Schubkraft ---> Losgelassenheit, Anlehnung, Schwung en Geraderichtennieuwe begrippen vertaald als: ontwikkeling van het horizontale evenwicht: Schwung, recht richten

Entwicklung der Tragkraft: Schwung, Geraderichten en Versammlung
vertaald als: ontwikkeling van de draagkracht: Schwung, rechtrichten en verzameling

----> deze zes punten moeten samen leiden tot DURCHLÄSSIGKEIT
vertaald als: volkomen nageeflijkheid

Deze vertaling werd door desbetreffende ruiter als foutief gezien, omdat Durchlässigkeit meer betekend dan wat in Nederland van oorsprong onder nageeflijkheid wordt verstaan. Echter is er nauwelijks een betere vertaling mogelijk en deze ruiter hanteert dan ook het begrip nageeflijk wanneer hij nederlands praat en het over Durchlässig heeft.
Mijn idee over nageeflijkheid is dus gebaseerd op het duitse Durchlässigkeit.

LDR en Klassiek liggen toch minder ver van elkaar als men vaak denkt Haha!

**Geplaatst**: 23-01-04 17:02

Geplaatst: 23-01-04 17:02

Aimee schreef:
Nu kom ik als ldr-ruiter even met een stukje klassieke rijkunst:
(...)

LDR en Klassiek liggen toch minder ver van elkaar als men vaak denkt

Er is ook nauwelijks verschil, alleen de accenten liggen anders en ook binnen "klassiek" zijn er weer vele verschillend stijlen. Steinbrecht die de basis heeft gelegd voor de Engels/Duitse manier en de dressuurSPORT is weer heel anders dan de pluvinel , de la gueriniere en de Spaanse manier van rijden!
De Klassieke manieren gaan er ook allemaal van uit dat een paard "rond" moet zijn om een ruiter te kunnen omdat anders de ruggegraat teveel wordt belast en het paard voortijdig slijt. Alleen wordt geen/minder stuwing gevraagd en dus ook minder snelheid maar wel voorwaartse beweging (van het achterbeen). Piaffe is de meest voorwaartse beweging omdat het achterbeen dan alleen nog maar naar voren en helemaal niet meer meer naar achteren beweegt (stuwt)! Rond is bij de "klassiekers" ook eerder met ronde lijnen opgericht en op de achterhand in plaats van de neus laag tussen te knien en niet verder dan nodig om die ronding / welving te bereiken.

**Geplaatst**: 23-01-04 23:38

Geplaatst: 23-01-04 23:38

Hmmm, hebben de andere users in dit topic niets meer te zeggen???

Nog even een toevoeging aan mijn bovenstaande bericht:
Het komt er allemaal op neer dat ik voor een paard dat afbuigt in z'n nek gewricht en loslaat in de kaak eerder de zin gebruik "hij loopt rond" of "hij buigt af". Dit doe ik omdat ik die zelfde ruiter in een later stadium in het rijden niet wil verwarren wanneer er niet alleen meer gewerkt wordt aan het rond gaan van een paard, maar steeds meer aan Durchlässigkeit. Omdat er nog geen betere nederlandse term gevonden is voor dit duitse begrip dan nageeflijkheid hanteer ik hiervoor dus wel deze vertaling.
In het duits wordt het afbuigen/rond gaan van een paard nachgeben genoemd. Naar het nederlands vertaald dus idd nageven, maar dit is niet hetzelfde als Durchlässigkeit, vertaald naar het nederlands als nageeflijkheid. Een (evt. beginnende, onervaren) ruiter moet dus niet denken dat wanneer zijn paard nachgibt ook direct durchlässig gaat, helaas gebeurd dit wel wanneer we bovenstaande zin naar het nederlands vertalen met de gangbare termen: een ruiter moet niet denken dat wanneer zijn paard nageeft ook direct nageeflijk loopt. Deze zin klopt logisch gezien niet. Om die verwarring te voorkomen gebruik ik dus de term rond lopen, waar in het duits nachgeben wordt gebruikt en waar jullie, oftewel vele nederlandse ruiters, de nederlandse term nageven voor gebruiken. Naar mijn idee een iets te directe vertaling.
In het duitse Dressurskala valt dit trouwens onder het onderdeel van de africhting die met de term Losgelassenheit wordt aangeduidt (waar ook nog steeds geen echt juiste vertaling voor is).

Al met al verstaan Jacobien en ik, onder nageeflijkheid wat het duitse begrip uit de klassieke rijkunst Durchlässigkeit betekend..... Haha!

:D:D

......Wij ldr-ruiters.... *LOL*

**Geplaatst**: 23-01-04 23:49

Geplaatst: 23-01-04 23:49

Maar AImee.............Nachgeben........das letterlijk vertaald toch nageven Haha!

De rest hebben we per foon al besproken, dus daar zijn we uit.

Het probleem is gewoon dat voor durchlassigkeit geen goed nederlands woord gevonden is, daardoor ontstaan verwarring.

**Geplaatst**: 24-01-04 00:12

Geplaatst: 24-01-04 00:12

Nageven is een te letterlijke vertaling van Nachgeben. Een meer vrije vertaling is hier op z'n plaats, ik ben even te rade gegaan voor een betere vertaling. Zowel bij duitse mensen als bij het woordenboek. De betreffende personen kwamen direct tot de vertaling: toegeven (aan). Waarbij ze meteen meldden dat nageven niet alleen te letterlijk maar zelfs foutief is.

Dit staat in de Van Dale:
Nachgeben
1. toegeven (aan) --> zich inschikkelijk betonen. Bijvoorbeeld: jemandes Drängen nachgeben => voor iemands aandrang zwichten, of seinen Launen nachgeben => aan zijn grillen toegeven, zijn grillen volgen
2. meegeven --> wijken. Bijv: jmds Knie geben nach => iemands knieën knikken
3. dalen, zakken. (!!!!!)
Of: nicht nachgeben --> volhouden, geen krimp geven

**Geplaatst**: 24-01-04 10:42

Geplaatst: 24-01-04 10:42

Romkabouter schreef:
Zeker is dat intressant, maar ik proef toch een ondertoontje.

Excuses als ik het mis heb

Dat ondertoontje is er zeker...maar zelfs daar ben ik niet bang voor *LOL*

**Geplaatst**: 24-01-04 18:06

Geplaatst: 24-01-04 18:06

Het wordt bijna een monoloog hier.
Sorry, vooral voor Pipo, maar ik ga er toch nog even op door. Niet om m'n gelijk te halen, eerder om mezelf te corrigeren. Bovendien dient te worden gemeld dat ik met onderstaande níet m'n allereerste posts in dit topic tegenspreek.

Laat ik hiermee beginnen: nageven is niet gelijk aan nageeflijkheid.

Ten tweede ga ik ervan uit dat de hedendaagse dressuursport voortvloeid uit de klassieke rijkunst zoals die in Duitsland is ontwikkeld. Daar is een schema ontstaan, het Dressurskala, waarin termen zijn toegekend aan rijkunstige doelen. Die termen zijn op een gegeven moment naar het nederlands vertaald.
Hierboven staat al de nederlandse vertaling van nachgeben, dat toegeven betekend en niet nageven zoals het decennia geleden wél vertaald is. Ik heb eens opgezocht wat in de nederlandse taal een aantal woorden betekenen:

nageven
1. extra geven
2 als lof of blaam zeggen, als juist of waar erkennen: hij was een man van zijn woord, dat moet ik hem nageven.

toegeven
1 geven boven het bedongene of gekochte
2 inwilligen, toestaan; met zachte inschikkelijkheid handelen
3 (zijn ondanks) moeten erkennen

daarop ben ik verder gegaan met:

toegevend
1 inschikkelijk
2 concessief, inwilligend

toegevendheid ==> meegaandheid

inschikkelijk
toegevend, welwillend, meegaand

flexibel
1 buigzaam, lenig; veranderlijk
2 soepel, meegaand, plooibaar

vanuit het duits:
Durchlässig
1 doorlatend => poreus, lek
2 flexibel => soepel
etwas durchlässig gestalten --> zorgen dat iets flexibel wordt

Dit schreef Tineke Bartels erover in haar Basisboek Dressuur, op stal bij Tineke Bartels:
"Het loslaten of ontspannen van de teugel wordt later heel verfijnd uitgewerkt. We noeme dit principe van de ontspannen teugel ook wel 'nageven'."
dit:
"Als iedereen dit systematisch trainingssysteem zou hanteren, zouden we in ieder geval dezelfde termen gebruiken. En dat is op zichzelf al belangrijk. Want nu is er vaak een babylonische spraakverwarring omdat vele instructeurs verschillende begrippen hanteren."
en dit:
"Het einddoel van het trainingssysteem drukt men in Duitsland uit met één woord: durchlässigkeit. Daarmee worden in feite alle begrippen samengevat die in de FEI-voorschriften worden beschreven. Je zou kunnen zeggen dat durchlässigkeit het beste vertaald kan worden met het begrip 'doorlatendheid'. Het paard laat de hulpen van de ruiter zonder enige weerstand 'doorkomen'. Je zou ook over 'volkomen nageeflijkheid' kunnen praten. Daaronder versta je dan de bereidheid van het paard om de hulpen van de ruiter gehoorzaam en zonder dwang te accepteren. Een paard is volkomen nageeflijk als hij links- en rechtsom gelijkmatig ontspannen en gehoorzaam reageert op drijvende en aanhoudende hulpen. Als één met de ruiter. Denk eraan dat nageeflijkheid niet verward mag worden met het rond maken van de hals. Volkomen nageeflijkheid of 'doorlatendheid' is een begrip dat veel verder gaat. Het heeft niet alleen met het lichaam van het paard te maken, maar vooral ook met zijn geest."

Tineke verstaat onder nageven nog even iets heel anders, uitgebreider dan wanneer nageven = afbuigen in nekgewricht en loslaten in de kaak. Daarvoor gebruikt zij eerder 'aan de teugel gaan'.
Over het dikke gedeelte: wanneer wel deze laatste definitie wordt gehanteerd voor nageven is dit voor mij gelijk aan 'het rond maken van de hals' en daarmee dus niet te verwarren met nageeflijkheid. Klein voorbeeld: immers buigt een paard dat in een valse knik loopt ook af in de nek en laat los in de kaak.

Of het ondanks of dankzij onze terminologische verwarring is, feit is dat dit in Duitsland niet het geval is én dat Nederland nog steeds de prestaties van Duitsland niet haald.

Welke terminologie ook goed of fout is, ruiters die het gevoel kennen van Durchlässigkeit zullen uit bovenstaande verklaringen kunnen halen welke termen wel en welke niet van toepassing zijn. Immers is rijden een gevoel, Durchlässigkeit is een gevoel. Dat leer je niet door aan de kant te staan l*llen, waarbij het zo makkelijk is het zo goed te kunnen terwijl anderen het werk doen. Rijden doe je niet aan de kant in woorden, maar op het paard in de praktijk.
Bokt begint voor mij steeds meer "aan de kant" te worden, door hier actief te zijn verloochen ik mezelf, m'n eigen principes.
Van harte hoop ik dat jullie het ultieme ruitergevoel ooit vinden....... in de praktijk.

Ten slotte:
waarom rijd ik ldr? omdat ik denk dat Durchlässigkeit daarmee nog verder geoptimaliseerd kan worden.

Zo, nu ga ik rijden........
de enige manier waarop rijkunst tot stand kan komen

**Geplaatst**: 24-01-04 18:53

Geplaatst: 24-01-04 18:53

Tjee.... gaan jullie nou discussiëren zonder mij? Haha!

Aimee heeft een mooie theorie hierboven geschreven waarmee ik het eens ben.

In praktijk uit zich dat bij het gros van de paarden in het volgende:

- Eerst aktiviteit. Ten alle tijde. Maar wel positieve aktiviteit, waarbij de ruiter controle behoud over het lopen van het paard.

Daarvoor is weer de gehoorzaamheid aan het been erg belangrijk. Het zgn. flitsend op het been zijn (zonder spanning op te wekken). Dit is dus weer een stukje africhting, die tegelijk met aktiviteit komt. Bij flegmatieke paarden is dit extra moeilijk, dus zal de nagevelijkheid (en later dus ook de durchlassigkeit) niet vanzelfsprekend zijn, aangezien het flitsend maken ten goede komt van de ruiter: deze hoeft niet hard meer te werken.Bij flegmatieke paarden BLIJF je enigzins teveel aan het werk als ruiter zijnde.

En daar heb je het al:

- Spierbeheersing van de ruiter: als de ruiter been geeft, mag de rest van het lichaam niet spannen. Alle ledematen worden separaat van elkaar gebruikt. Bij flegmatieke paarden is dit dus extra moeilijk.

- Balans van paard en ruiter: ongelovelijk wat een impact de ruiter heeft als de balans goed/slecht is. Vaak zie je dat de ruiter aan 1 kant minder kracht heeft. Gevolg: ruiter zit scheef, geen gebalanceerde hulpen en het paard gaat in reactie hierop scheef lopen.
Een andere bijkomstigheid van het scheef lopen van het paard is dat het dier fysieke tekortkomingen heeft: kan met de bouw te maken hebben (scheve heupen bv), maar ook dat het dier aan 1 voet niet goed is. De balans is hierdoor verstoord, omdat het dier niet goed over 4 benen kan lopen.

- Flexibiliteit van het paard/ de ruiter:

Ook hier weer een stukje spierbeheersing van de ruiter. In sommige gevallen zal de ruiter dóór zijn gevoel heen moeten rijden (neem maar een keertwending als voorbeeld: hoe meer je buitenbeen geeft als het paard niet reageerd, des te meer de ruiter naar buiten zal zitten, terwijl deze juist naar binnen moet zitten).
En wat betreft het paard: als hij een volte in gaat, hoort deze in het gehele lichaam eenzelfde soort buiging te hebben. Grotendeels te maken met de hulp, maar ook het ruggebruik.

Nu ik het toch er over heb:
Ruggebruik: toch wel de kern voor nagevelijk zijn (naast aktiviteit en balans). Hierbij denk ik dan meteen aan het "valse knikje". Paarden met een dergelijk knikje hebben geen goed ruggebruik met als gevolg dat de oefeningen niet correct uitgevoerd kunnen worden.

Houding/zit van de ruiter. Natuurlijk ook onmisbaar. Stukje balans, flexibiliteit, handigheid, etc.

Min of meer is bovenstaande toch wel van toepassing bij het nagevelijk maken. En bij het ene paard moet meer de nadruk op de aktiviteit gelegd worden, bij de ander weer de flexibiliteit. En laten we inderdaad niet vergeten dat ook het gedeelte tussen de oren mee wil werken Knipoog

**Geplaatst**: 25-01-04 19:23

Geplaatst: 25-01-04 19:23

mij wordt nu geleerd met binnen been drijven en buiten hand vragen en dat blijven doen ook als je al nageeft ik weet neit iedereen heeft andere methode

maar bij mij werkt dit echt super goed

groetjes

**Geplaatst**: 26-01-04 22:25

Geplaatst: 26-01-04 22:25

Goh, geen meningen meer? Jammer, ik vond het erg interessant worden Scheve mond

**Geplaatst**: 26-01-04 23:23

Geplaatst: 26-01-04 23:23

Tyrza, ik heb al heel vaak gereageerd met wat ik nageven vind. Dus ik vond het wel best zo.

**Geplaatst**: 26-01-04 23:28

Geplaatst: 26-01-04 23:28

Je hoeft je niet aangesproken te voelen Haha!

Ik kwam er alleen net een beetje in en nu is het topic "uit", helaas...

**Geplaatst**: 26-01-04 23:29

Geplaatst: 26-01-04 23:29

Tyrza schreef:
Je hoeft je niet aangesproken te voelen

Ik kwam er alleen net een beetje in en nu is het topic "uit", helaas...

:D:D

Misschien dat de rest de discussie nog een keer aan wil gaan Haha!

**Geplaatst**: 26-01-04 23:56

Geplaatst: 26-01-04 23:56

Tyrza, ik kan er weinig tegen in brengen.
Belangrijker dan de Duitse Tekst goed vertalen is begrijpen wat er echt bedoeld wordt. Steinbrecht heeft een goede methode ontwikkeld, die met als je je er aan houd goed resultaat geeft, maar het is niet de enige weg!
Verder wordt hij volgens mij vaak verkeerd begrepen of nagedaan/gepraat/geschreven zonder dat het echt gesnapt wordt, ook door veel "instructeurs".

Als een paard zijn achterhand met swung naar voren beweegt, de achterhand goed onder of in elk geval in de richting van het zwaartepunt brengt, waarbij de rug rond is en de hals wil zakken, zal het hoofd vanzelf de juiste houding aannemen, zonder dat je aan de teugels hoeft te trekken. Ik heb een paard liever in deze houding met losse teugel (slechts licht contact waarbij je hem nog wel meer of minder kunt laten zakken en lange of korter kan maken) Sommige noemen dat een nepkrul of denken dat hij "achter" de teugel is, maar zolang de achterhand actief blijft en het paard met swingende rug blijft lopen, rijdt ik liever zó dan dat ik een paard met alle geweld op druk moet rijden "omdat het zo hoort"

Brenderup schrijft het leuk: (vrij vertaald uit "Akademische reitkunst")
Om goed te kunnen corrigeren moet je onderscheid kunnen maken tussen symptomen (gevolgen) en oorzaken.
De duidelijkste SYMPTONEN zijn een verkeerde hoofd - en halshouding. Omdat het hoofd, zoals bekend, geen benen heeft, kan de oorzaak van het probleem niet aan het hoofd liggen, zodat het direct werken aan de hoofd en halshouding slechts van secundair belang kan zijn. Veel belangrijker is het een verkeerde hoofd- hals houding als symptoom te herkennen om de hals indirect door het corrigeren van de beweging te vormen. Alleen door het van achter uit over de rug naar de hand toe te werken, krijgt de wervelkolom en daarmee ook de hals en het hoofd de juiste vorm.

**Geplaatst**: 27-01-04 09:38

Geplaatst: 27-01-04 09:38

Wat je zegt, ben ik het helemaal mee eens Don Martello. Tussen lezen, snappen en correct uitvoeren zit een groot verschil wat samen hangt met veel verschillende factoren. Daarom zie ik hulpteugels over het algemeen als symptoonbestrijders! En inderdaad er zouden meer mensen naar het hoofd en de hals moeten kijken. Wat als dat niet correct is heb en hod je altijd een beperking in de bewegingen van het paard!

**Geplaatst**: 28-01-04 21:29

Geplaatst: 28-01-04 21:29

Aqua8horse schreef:
...Daarom zie ik hulpteugels over het algemeen als symptoonbestrijders!

Ik wil het zelfs nog extremer stellen ook het moeten rijden "op druk" (of veel aanleuning) ben ik niet voor. Daarmee ga ik in tegen de gangbare mening in de dresuursport (gevolg van Steinbrecht niet goed begrijpen en te strikt navolgen) Mist juist uitgevoerd (en dat is veel moeilijker dan methode Steinbrecht) en onder de eerder gegeven voorwaarden (rug en achterhand gebruik) vind ik dat een paard aanleuning moet hebben op je ZIT en niet op je handen. Teugels mogen dan IMO los als het paard in de gewenste houding is en gebruik je alleen om om aan je paard aan te geven dat hij voorwaarts neerwaarts moet blijven zodat zijn rug en hals rond worden en in de juiste richting buigen. Daarbij kan je hem eventueel kort wat verder te laten zakken als dat zinvol is om hem door te gymnastiseren, met als doel daarna de achterhand er beter onder te kunnen brengen.

Vandaar dat ik het eens was met de quote LDR en klassiek liggen niet zover uit elkaar. Ik rijd ook wel eens LDR, maar zonder dwang of druk en alleen om hem rond te krijgen, buikpieren aan te spannen en rug langer te maken. Daarna weer streven naar rijkunstig evenwicht.

**Geplaatst**: 28-01-04 22:05

Geplaatst: 28-01-04 22:05

Inderdaad rijden met druk en dwang hoort daar natuurlijk ook bij! Dank je voor de correcte aanvulling DM

**Geplaatst**: 28-01-04 22:33

Geplaatst: 28-01-04 22:33

Don_Marcello schreef:
Als een paard zijn achterhand met swung naar voren beweegt, de achterhand goed onder of in elk geval in de richting van het zwaartepunt brengt, waarbij de rug rond is en de hals wil zakken, zal het hoofd vanzelf de juiste houding aannemen, zonder dat je aan de teugels hoeft te trekken. Ik heb een paard liever in deze houding met losse teugel (slechts licht contact waarbij je hem nog wel meer of minder kunt laten zakken en lange of korter kan maken) Sommige noemen dat een nepkrul of denken dat hij "achter" de teugel is, maar zolang de achterhand actief blijft en het paard met swingende rug blijft lopen, rijdt ik liever zó dan dat ik een paard met alle geweld op druk moet rijden "omdat het zo hoort"

Ben ik het mee eens: het ene paard is het andere niet. Je kunt dan nog wel volgens het boekje de neus voor de loodlijn richten, maar door het fysiek gestel gaat dit het ene paard beter af dan het andere. Vaak omdat er toch krampachtig wordt gepoogt om het dier voor de loodlijn te krijgen, terwijl dit zwaar voor het dier is en de achterhand niet goed eronder wordt gereden, ontstaat er verkramping in de rug, waardoor er niet alleen knopen in deze rug onstaan, maar ook de balans gaat hier ten koste van.

**Geplaatst**: 28-01-04 22:57

Geplaatst: 28-01-04 22:57

Volgens mij gaat dat niet helemaal op Thyrza. Elk paard moet een ruiter dragen. Dat blijft dus hetzelfde. Dat het ene paard dat met meer beweging kan heeft te maken met het atletisch vermogen. Wat ik eigenlijk bedoel te zeggen is dat als je een paard correct rijdt dat nooit ten koste zal gaan van de balans. Ook bij de minder getalenteerde paarden geldt dat volgens mij.

**Geplaatst**: 28-01-04 23:13

Geplaatst: 28-01-04 23:13

Tyrza,
Wat bedoel je met "kampachtig proberen het dier vóór de loodlijn te krijgen?" Hoe kan je dat dan afdwingen (opzetje mischien??) of krampachtig proberen? Mijn betoog ging meer in tegen het aan de teugels trekken waarbij het dier vaak achter de loodlijn komt of gedwongen wordt met een slof in een houding te lopen die niet overeen komt met de graad van africhting.

**Geplaatst**: 29-01-04 00:51

Geplaatst: 29-01-04 00:51

Met krampachtig bedoel ik dus onder druk rijden. Gevolg: geen dürchlassigkeit, harde kaak, verkrampte onderarmen, grove ophoudingen. Kortom: geen ontspanning.

**Geplaatst**: 29-01-04 00:52

Geplaatst: 29-01-04 00:52

Aqua8horse schreef:
Volgens mij gaat dat niet helemaal op Thyrza. Elk paard moet een ruiter dragen. Dat blijft dus hetzelfde. Dat het ene paard dat met meer beweging kan heeft te maken met het atletisch vermogen. Wat ik eigenlijk bedoel te zeggen is dat als je een paard correct rijdt dat nooit ten koste zal gaan van de balans. Ook bij de minder getalenteerde paarden geldt dat volgens mij.

Precies, we bedoelen hetzelfde, ik kom volgens mij alleen anders over dan ik bedoel.

Met krampachtig bedoel ik dus de balans en ontspanning die kwijt is. Not my piece of cake in ieder geval Knipoog