Geplaatst Een 13 jarige Haflingermerrie. Paard is zelf gefokt door de huidige eigenaar en daar ook ingereden. Alleen is ze nooit doorgereden. Ze is ivm scheiding verkocht aan een manege, waar ze veel "last" heeft veroorzaakt, omdat ze niet doorgereden was. Men dacht daar dat ze nog helemaal niet was ingereden, ze deed bijna niet anders dan bokken. Daar zijn toen meerdere mensen mee aan de slag geweest, maar uiteindelijk hebben ze het opgegeven, omdat ze allemaal langs elkaar heen werkten en paard ging de lessen in, ze hoefde toch alleen maar in een treintje te lopen, en dat kon ze. De rest moesten de lesklanten er maar inrijden. Paar jaar later ging de manege failliet, en heeft de eigenaar haar terug kunnen kopen van de curator, wel ongezien. Paard kwam terug met kapotte wangen door haken op de kiezen, met slechte hoeven en wolfstanden waar niks aan was gedaan. Paard bleek een groot rechtvaardigheidsgevoel te hebben, want bokken doet ze nog steeds. De reden ervoor blijkt echter dat ze zich niet onterecht laat corrigeren door de zweep. Weet ze dat ze fout zit, dan accepteert ze de correctie. Voelt ze zich oneerlijk behandeld, gaat ze in protest en dus bokken bij correctie. Daarnaast heeft ze uitstekend leren plakken aan andere paarden. Of dit uit gemak is, of uit onzekerheid, ben ik nog niet achter. Paard is namelijk ook nog een enorme angsthaas. Als ik alleen met haar wandel, snurkt ze aan 1 stuk door en stopt haar neus in mijn hand om steun te zoeken. Als ik alleen met haar buiten rij, kan ze al schrikken van een zwerfkei. Rijd ik met meerderen buiten, negeert ze mij totaal en volgt alleen het paard voor haar. Eerder kreeg ik haar ook niet voorbij dat andere paard, inmiddels kan ik ervoor, vooruit rijden.
Ikzelf rijd inmiddels ruim 23 jaar, heb 12 jaar eigen paarden gehad, maar verkocht wegens zwangerschap. Heb verschillende paarden gereden de afgelopen 23 jaar, maar nog nooit zo'n surjet als deze meegemaakt. Wat de grootste oorzaak van mijn probleem denk ik is, is dat ik onmogelijk haar aandacht kan krijgen. Als er dus een ander paard bij is, negeert ze me totaal. Alleen met haar onderweg, loopt ze om zich heen te kijken en let overal op (want alles is eng) behalve op mij. (Heeft ze schijt aan mij, of vertrouwd ze me gewoon niet en denkt ze dat ze het zelf moet opknappen?) Aan het werk zetten, veel overgangen rijden, afwisselen, het helpt allemaal niks. Soms ga ik zelfs heel hard zingen om maar een oortje naar mij gericht te krijgen, maar nee hoor, helemaal niks. Begrens ik haar, dan wringt ze zich eronderuit door met haar hals/hoofd in een onmogelijke houding te gaan lopen (Soms staat haar hals diagonaal naar rechts, zodat ze maar naar links kan kijken met haar hoofd bijv) of door wanneer ik bijv draaf en een hoger tempo vraag, ze mijn been negeert. Geef ik dan een tikje met de zweep, blijft ze stokstijf staan ipv te versnellen zoals een ander paard zou doen. Gewoon vol op de rem. Consequent rijden, zoals ikzelf normaal zou aanbevelen in zo'n situatie, heeft ook geen effect bij dit paard, maar dat is geen wonder als ze haar aandacht bij hele andere dingen heeft...
Hoe krijg ik de aandacht van dit paard bij mij ipv bij de omgeving en al het potentiele gevaar?!
Klinkt triest om dat te zeggen 
En dat gaat eigenlijk prima, zolang ze haar gang kan gaan. Dan luistert ze in zoverre dat ik het tempo aan kan geven (dat was in het begin niet) en bepaal waar we heen gaan, maar ze blijft om zich heen kijken, oren naar voren, dat dan weer wel. Uiteindelijk ontspant ze dan wel, maar pas nadat ze de nodige keren ergens van geschrokken/aan de kant gesprongen is. Reageer ik daar goed op, dan is ze daarna braaf. Maar ze verrast me wel eens, waardoor ik net te laat of niet goed reageer, en dan is het hek van de dam. Dan blijft ze schrikken en onrustig doen. Vandaar dat ik denk dat het vooral een vertrouwensprobleem is, icm een zeer sensibel paard, haar verleden (ze kon niet op haar eerdere ruiters vertrouwen) en een groot rechtvaardigheidsgevoel. In de kudde is ze trouwens vrij dominant. Haar moeder is de baas, iedereen laat haar met rust zonder dat ze daar iets voor hoeft te doen. Dan komt haar dochter, die walst over de anderen heen en eist haar plek op. Dan hebben we haar, schiet vaak in de verdediging en kan eigenlijk alleen met haar moeder overweg. De andere 2 zijn onderdaniger en bemoeien zich weinig met de rest. Die worden ook met rust gelaten. 
Ik zou alleen wel graag hebben dat ze ook op mij gefocussed is en haar best wil doen als ik haar iets vraag. Maar ik ben er wel van overtuigd dat dat ook gaat lukken, en meestal gaan zulke paarden voor je door het vuur als je eenmaal hun vertrouwen hebt gewonnen zeggen ze toch? 
). Het zijn redelijk dominante figuren met een zeer sterke eigen wil. Ze zoeken juist iemand die consequent is, dat is ook het meest rechtvaardige naar het paard toe. 
