Dank je voor je antwoord 
Ik heb haar gekregen toen ze 4 was (ze is nu 10) en toen was ze net in Utrecht gediagnosticeerd met EMND. De eerste 2 jaar heeft ze alleen op het land gelopen en daarna zijn we langzaam gaan werken. Steeds met tussenpozen omdat er iedere keer iets anders was omdat ze ging compenseren. Er zijn veel verschillende dierenartsen bij geweest die eigenlijk niet veel meer konden zeggen dan dat ze er goed uitzag voor een EMND-paard, ze heeft meerdere spierondersteunende injecties gehad en ze is 3 keer behandeld door Michael Hamerslag en door een sportmasseuse. Dat hielp steeds goed als ondersteuning maar dan ging ze weer ergens anders in haar lijf compenseren. Een paar maanden terug is Gijsbert van der Marel erbij geweest en die heeft de EMND eigenlijk van tafel geveegd. Ze bleek een verwaarloosde bronchitis te hebben en waarschijnlijk heeft ze lange tijd een beknelde zenuw gehad net achter haar atlas. Hij kon bijna met zekerheid zeggen dat dit allebei ontstaan is voordat ze een jaar was. En ik heb groen licht om te longeren en te rijden, maar rijden is voor mijn gevoel nog te vroeg.
Ze is nu vooral heel slap achter en dat zijn we aan het trainen met overgangen en achter zijwaarts overstappen, maar daarna zijn haar broekspieren dus heel hard terwijl de rest mooi los blijft. Haar passen achter worden dan wel ruimer. Meestal is een training niet langer dan 15 minuten, exclusief in en uit stappen. Het zou weer overcompenseren kunnen zijn, maar ook de herinnering aan pijn. Ze zet heel snel spieren vast en denkt niet voorwaarts, maar bij de broekspieren lijkt het heel erg dat ze het wel probeert maar fysiek niet in staat is om ze verder neer te zetten (alsof ze tegen het einde van de spier aanloopt, als je snapt wat ik bedoel.) Ik zoek naar een manier om haar daar mee te helpen.
De foto's zijn van eergisteren.
Geplaatst 
