"Ibonn" wat je hier nu schrijft is zeer zeker niet verkeerd, maar in deze situatie hier vind ik persoonlijk dat het eigenlijk 2 verschillende dingen betreft.
Dit paard is niet klaar voor deze manier van werken, dus kan het volgens mij alleen maar meer verwarrend werken zo.
Het gaan begrenzen op een moment dat het paard niet eens snapt dat het zowiezo al opzij zou moeten gaan, werkt elkaar duidelijk tegen, dus eerst laat het paard gaan, en dit op de kleinst mogelijke hulp, bijna al door het denken alleen al.
En dan niet de beide samen, nee probeer eerst de achterhand, want dat is het allermakkelijkste, als dat goed begint te gaan dan enkel de voorhand, en als dat goed gaat de beide gaan combineren.
Uiteindelijk wel met hetzelfde doel als jij nu beschrijft hoor, alleen is mijn volgorde van werken totaal verschillend.
succes.
Ibonn schreef:Als je wil dat de achterhand meekomt tijdens het wijken, moet je de voorhand kunnen begrenzen. Bijna altijd is er sprake van over de schouder vallen als de ah niet meekomt.
De tip hiervoor is meer controle over de buitenhand, zowel teugel als beenhulp. Dus een kleine ophouding maken met de buitenteugel tijdens het wijken. Hierdoor maakt het paard zich rechter in het lijf, begrenst de schouder en komt de ah beter achter de voorhand.
Als ruiter voelt het alsof je geheel tegenstrijdige hulpen geeft: binnenbeen zijwaarts en buitenbeen begrenzend, binnenteugel stelling en buitenteugel ophouding om recht te worden. Je gewicht moet in het midden vh paard blijven maar je moet in de richting vd beweging meekijken.
Als dit allemaal lukt, ga je schakelen in tempo tijdens het wijken. Dat zorgt ervoor dat je nog meer controle over de ah krijgt. Succes !!