Het is lang, maar heb het zo uitgebreid mogelijk geschreven

Sedert begin dit jaar staat de knappe Billy the Quick bij mij thuis. Een nu 6 jarige draversruin.
Heeft altijd succesvol gekoerst en is ook gestart geweest in de monté.
Hij is lange tijd ziek geweest. Hij kon het niet vinden om met andere paarden samen te staan en dag en nacht op de weide.
Hij viel af, had maagklachten, ruzie met de paarden alles...
Nu ie apart gehouden word, zijn eigen stal snachts heeft is alles weer toppie en een gelukkig paard.
De braafste in omgang, grondwerk, longeren gaat allemaal met plezier en veel ontspanning.
Zodra het rijden aan te pas komt veranderd ie in een net niet levensgevaarlijk wezen soms...
Hij kropt zich op, neemt korte passen, durft omhoog te springen of uit het niets om te draaien.
Toen ik hem pas had liep ie ook met tong te zwieren maar met ander bit doet ie dit gelukkig niet meer.
Hoe kan men een sensibel, bloednerveus al dan niet paniekerig paard met rust gereden krijgen?
Mijn instructrice die ik had zei : "geef hem op z'n sodemieter en houd hem voorwaarts maar wissel ook af met verzameling zodat ie kalmer word." gevolg paard helemaal over de zeik..
Naderhand de tip gehad met lange teugel wat rondhobbelen om tempo onder controle te krijgen zonder dat ie stresst en opkropt. Gevolg: paard crosst heel de bak ongecontroleerd rond.
Niets heeft tot op heden geholpen zonder 'trucjes'.
Doe watten in zijn oren en kapje op en hij is de braaf onder het zadel.
Maar ik kan niet toch niet heel zijn leven blijven doen?
Wedstrijd mag het normaal ook niet...
Paard is volledig medisch in orde, nergens blokkade/verrekkingen, ... zadel past hem, singels met of zonder elastiek en dergelijke maakt niet uit, ....
Tanden zijn pas gedaan en waren geen problemen.
Heb ervaring met dravers, heb er nog eentje staan die zelf zadelmak is gemaakt en geen problemen maar die had ook nooit monté gelopen.
Iemand met de gouden tip zou welkom zijn !
Groetjes!