Afgelopen dagen heb ik naar de WEG springwedstrijden in Frankrijk gekeken en toen viel het me op dat er best veel springpaarden zijn waarvan de tong te zien is.
Nu doet mijn eigen paard dit ook gauw (toevallig ook springgefokt en vroeger concoursen gesprongen) en mij is altijd verteld dat dit komt door verkeerde aanleuning of een uiting van pijn. Pijn is bij mijn paard inmiddels uitgesloten, verkeerde aanleuning kan in mijn geval best meespelen. Hoewel ze het ook doet als ik aan het halster longeer.
Maar pijn en verkeerde aanleuning zullen op het niveau van WEG toch niet meespelen lijkt mij. Zal een springpaard hier gewoon gevoeliger voor zijn?
ps: weet niet of dit goed staat, anders graag verplaatsen.
Dat kan maar hoe kun je iets afstraffen wat door de hand van de ruiter gebeurt of door pijn veroorzaakt wordt? Lijkt me niet helemaal fair om het paard daarvoor te straffen.
Selectie is een mogelijkheid. En de neusriem strak dichtdoen wil ook weleens helpen.
Anoniem
Geplaatst: 07-09-14 16:54
Bij mijn paard maakt dat dus totaal geen verschil. Bij haar is het een soort van gewenning geworden.
SaraViavia
Berichten: 1883
Geregistreerd: 13-02-11
Woonplaats: Gelderland
Geplaatst: 07-09-14 16:59
Orchidee14 schreef:
Dat kan maar hoe kun je iets afstraffen wat door de hand van de ruiter gebeurt of door pijn veroorzaakt wordt? Lijkt me niet helemaal fair om het paard daarvoor te straffen.
Meer in de vorm van minpunten of evt. diskwalificatie..
Wanneer je een bit in de mond van een paard legt dan drukt dit voornamelijk op de tong. Deze wordt bij stevige inwerking dus afgeklemd en het paard probeert daar aan te ontkomen, o.a. door de tong uit te steken, dan wordt hij wat dunner....
Het geeft gewoon aan dat de africhtingsbasis niet korrekt gevormd is en de ruiter dit nu op probeert te lossen met druk.
Anoniem
Geplaatst: 07-09-14 19:43
Mag toch aannemen dat de paarden op de WEG wel correct afgericht zijn in de basis en dat die ruiters / amazones weten wat ze doen? Daarbij doet b.v mijn paard het zelfs soms aan een losse teugel of zonder bit in de mond
Dat idee had ik dus ook, springpaarden worden over het algemeen toch iets meer op het bit gereden dan dressuurpaarden. Vooral in het heetst van de strijd.
Ik heb een springer gehad welke ook continu met z'n tong uit z'n mond liep. Zelfs op het land. Geen pijn, geen aanleuningsproblemen enz. Gewoon een maffe tick.
Wat ik ooit gehoord heb is dat bij bepaald paarden het genetisch doorgegeven wordt. Hierdoor kunnen paarden dit van de ouders overnemen. Of het waar is weet ik echt niet hoor.
Het lijkt me eerder dat bij springpaarden niet geprobeerd wordt met allerlei kunstgrepen de tong binnen te houden. Het maakt nl niks uit zolang ze maar springen. Dat er meer druk op het bit zit lijkt me echt onzin. Kijk eens echt goed naar dressuurpaarden. Neusriemen loeistrak, net zoveel druk op de stang als op de trens. Zeker niet beter dan bij het springen.De "aansnoer neusriem" welke gek heeft dat bedacht, wordt vele malen meer gebruikt bij dressuur dan bij springen. Al met al is mijn persoonlijke mening dat er heel veel redenen zijn dat een paard zijn tong uit gaat steken. Er is in de paardenmond eigenlijk niet echt plaats voor een bit. Myler (van de bitten) heeft na onderzoek berekend dat er maar ruimte is voor 12 mm.
De volle mond is ook zeker een reden voor een paard de tong uit te steken simpelweg omdat dat prettiger aanvoelt. Het heeft zeker niet standaard met verzet of aanleuning te maken.
Ik ben het wel eens met clintonia. Als ik naar mijn eigen paard kijk, daar ben ik na heel lang puzzelen achter gekomen dat ze het het minste doet als ik haar op een bit met tongboog rij en een ouderwetse lage neusriem of de micklebridle (spel ik dat goed?). Met een gecombineerde neusriem is het een drama.
Geryon, natuurlijk zie je in het parcours wel veel druk op sommige momenten. Net zoals bij dressuur is er verschil in talent en rijkunstig gevoel van de ruiters. Ook bij topsport zie je nog weleens behoorlijke ingrepen. In de dagelijkse training echter is het bij springen vooral gericht op ontspanning en gehoorzaamheid en waar het hoofd zich dan bevindt is minder belangrijk. Springpaarden worden eerder in staat gesteld te lopen zoals ze zelf graag willen omdat het voor een goed parcours niet nodig is precies op de loodlijn of zelfs maar in de krul te lopen.
Afgelopen zaterdag bij de hippiade heb ik bij het Z en ZZ maar heel weinig slechte ritten gezien en op het voorterrein alle soorten houdingen, met het doel het paard zo goed mogelijk voor te bereiden op het parcours.
Ik spreek natuurlijk alleen voor mezelf maar als ik moest reincarneren als paard dan echt liever als springpaard dan dressuurpaard.
Ik deel je mening hoor. Ben zelf ook meer van het springen, oa om die redenen (ondanks mijn avatar ).
CaPrIoLe`79
Berichten: 5575
Geregistreerd: 22-11-05
Woonplaats: ♫ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ♫
Geplaatst: 07-09-14 21:30
Nooit geen verschil gemerkt in gevoeligheid. Alleen als een dressuurpaard zijn tong uitsteekt wordt geprobeerd dit te `verstoppen`door bijv. de neusriem strak aan te trekken, omdat zoiets anders enorm veel punten kost. Bij een springpaard wordt gezocht naar wat een paard het fijnst vindt, omdat hij moet willen springen en het er verder niet uitmaakt hoe dat eruit ziet. Door het probleem te verbloemen zal het alleen maar erger worden en de resultaten slechter. De oorzaak is natuurlijk in beide gevallen een aanleuningsprobleem. Soms is zoiets ontstaan in het verleden bij een andere ruiter en later een gewoonte geworden. Andere springpaarden zullen dressuurmatig correct lopen en alleen in het heetst van de strijd met hun tong rommelen. Of je hebt gewoon een ruiter die er teveel aan trekt...
Schoentje
Berichten: 3857
Geregistreerd: 15-01-03
Woonplaats: Geldrop
Geplaatst: 10-09-14 10:58
Dat heeft met verschillende factoren te maken.
In de (hogere) springsport moet je het gedeeltelijk hebben van het temperament en zelf initiatief van het paard in het parcours. Anders is het bijna onmogelijk om die kastelen te springen. Hierdoor worden ze soms wat hectisch en sterk, waardoor op sommige momenten de druk op het bit inderdaad erg hoog kan zijn en het paard zijn mond soms opent en ooit met zijn tong rommelt.
In de springsport is dit geen probleem, dus het hoeft niet verholpen te worden. Het is belangrijker een blij en ontspannen paard te hebben en als hij dan liever met zijn tong rommelt, dan wordt dat niet verholpen met een strakke neusriem, of wat dan ook nog meer denkbaar is.
Verder wordt er in de fokkerij minder geselecteerd op rijdbaarheid en bewerkbaarheid dan bij de dressuur. Wanneer een paard moeilijk of niet te bewerken is, maar fantastisch springt dan is er een compromis te sluiten en kan het paard prima presteren op concours. Want of hij nou met zijn hoofd omhoog of omlaag loopt, kort draaft, moeilijk nageeflijk is, graag heet wordt en hard wil lopen, of graag af en toe bokt, dat maakt geen zak uit, als hij die paal maar laat liggen. Wanneer een dressuurpaard moeilijk of niet te bewerken is, kan hij ook niet presteren op concours, omdat daar nou eenmaal een bepaald plaatje en bepaalde oefeningen, op een bepaalde mabier gevraagd worden. Met de moeilijk te rijden springpaarden die goed springen, zal uiteindelijk dus ook gefokt worden.
In principe is het natuurlijk een aanleuningsprobleem, maar toch zijn er paarden die met hun mond open en/of tong naar buiten prima ontspannen nageeflijk en over de rug lopen. En als springruiter laat je dat dan maar zo.