Ik kan eigenlijk wel wat tips gebruiken omtrent het volgende. Mijn paard is een poos niet onder het zadel geweest en ik pak haar nu weer rustig aan op (vandaag tweede keer er weer op), ten minste, dat is mijn bedoeling. Maar losstappen is losdribbelen en losdraven is los-ren-draven zeg maar. Het paard is sensibel, ik heb haar vroeger altijd gereden en ook gestart tot de L2, maar altijd had ze dit al wel wat in zich, maar nu is het wel heel extreem.
Wat ik nu doe, omdat het weer even allemaal nieuw voor haar is (ze is 11 en 2 jaar niet onder het zadel geweest), is proberen haar gerust te stellen door te praten, door rustig licht te rijden in draf, haar te belonen enz. onderweg. Ik kan op dit moment mijn benen nog niet goed aanleggen (gaan we nog harder OF ze wordt er boos tegen) en ik laat haar zoveel mogelijk los (licht contact) aan de voorkant, omdat ik graag wil dat ze weer op haar eigen benen gaat lopen. Ik kan best ontspannen op haar, dus ik werk haar nergens tegen, maar het zou wel fijn zijn als ze weer iets rustiger en werkbaarder zou worden straks. Ik heb ook niet echt het idee dat ze zelf heel gespannen is, wel wat onwennig weer, maar wanneer ze echt nerveus is, dan bevriest ze en dat doet ze nu totaal niet.
Zijn er nog andere dingen die ik kan doen om haar wat rustiger terug te krijgen? Nu rent ze eigenlijk wat door totdat ze moe begint te worden en dan komt het tempo weer tot een normaal basistempo, maar dat is niet de bedoeling natuurlijk.
loslaten en goed laten gallopperen voordat je erop gaat
0000
Berichten: 5631
Geregistreerd: 04-06-10
Geplaatst: 23-03-14 20:45
Zet je haar wel aan het werk in draf? Veel voltes, slangevoltes, vaak van hand veranderen? Ik draaf zelf met zulke paarden meestal vrij snel aan, ze eerst tien minuten laten dribbelen in stap maakt de spanning meestal alleen maar erger. Vaak kun je na verloop van tijd (enkele weken-maanden) steeds langer losstappen. Houd ze dan in het draven mentaal wel zoveel mogelijk bezig, blijf aandacht vragen.
Ik zou zeggen, been er langsaf laten hangen zonder druk te geven, teugel in contact (alles loslaten kan ook spanning geven uit onzekerheid!) en toch iets opvangen. Liefst op je zit, maar een keer met wat meer hulp terughalen naar een rustig tempo en daar direct in ontspannen en belonen kan ook geen kwaad, zolang het geen trekken wordt tenminste. Kortom ben vriendelijk, maar vergeet niet duidelijk te zijn in wat je verwacht.
Dit soort paarden is vaak erg onzeker, niets doen brengt het paard dan alleen nog maar meer in de stress. Gewoon lekker aan het werk gaan, zet een duidelijk plan uit en ga dit samen met haar uitvoeren. Het feit dat jij weet wat je doet zal rust bij haar brengen en vandaaruit weer ontspanning.
StalNollie
Berichten: 10125
Geregistreerd: 21-01-07
Woonplaats: Brabant
Geplaatst: 23-03-14 20:49
op een lager tempo laten lopen, en van vanuit daar stukjes voorruit. zachter gaan lichtrijden. dat is even wennen en in het begin moeilijk maar zo rijd je haar wel terug.
eerst hard laten wegdraven etc daar leert ze niks van
Oke dus toch wat meer dingetjes vragen om haar koppie erbij te krijgen. Ik laat mijn been inderdaad nu maar wat hangen en doe er weinig mee, om meer onrust te voorkomen. Onzeker is ze inderdaad (altijd al geweest). Ik ben alleen bang dat ik dr forceer als ik iets van haar ga vragen, omdat ze zo lang heeft stilgestaan.
Longeren brengt geen rust voor haar, dan zou ze, ondanks vermoeidheid, gewoon opnieuw beginnen als ik erop ga zitten, en daarbij heeft ze aan de longe die onrust/rennerigheid niet.
StalNollie, dat is het nu net.. op een lager tempo laten lopen.. is precies wat ik graag wil bereiken. De vraag is meer hoe. Zacht lichtrijden doe ik al, maar dat levert niks op eigenlijk
Uhm, nee, dat is niet nodig. Daarvoor ken ik haar echt goed genoeg. Het is gewoon even weer de onwennigheid. Wel lief bedoelt, dus dank je voor de tip.
maaikiemike
Berichten: 559
Geregistreerd: 22-08-11
Woonplaats: Veluwe
Geplaatst: 23-03-14 21:39
Hier ongeveer hetzelfde probleem, spanning en loperig voor mijn been, ook slaan naar mijn been in het begin (reden bekend, niet lichamelijk). Vanuit instructeurs de opdracht been erbij te houden en paard bezig te houden en zelf goed te blijven ontspannen. Erg lastig als paard onder je vandaan wilt rennen, ik blijf hem dan bezig houden en lijnen rijden. Werkt redelijk, maar sta ook open voor de gouden tip.
Inderdaad opletten dat je been aan houd en je lichaam terug blijft zetten. Dat zijn de grootste valkuilen bij dit type paarden. Je blijft er af en raakt uit balans, waardoor het niet betert. Probeer rustig grote achten te rijden door de baan, om controle te krijgen.
het klinkt tegenstrijdig, maar juist wel je been eraan houden. Goed begrenzen en ondersteunen en inderdaad veel wendingen, figuren, achtjes rijden.. Ik heb geleerd dat zodra je jouw been er continue afhoudt, de reactie als je wel een keer been geeft juist alleen maar groter is en voor een voorwaartse "schrik-reactie" zorgt. Ook achterover blijven zitten is belangrijk, dit voor mijzelf ook een enorme valkuil
Daarnaast misschien even longeren van te voren, even het scherpe randje er af zeg maar. Succes!
Wat quelee ook al aan geeft: juist wel je been er aan houden.
Mijn ruin heeft een periode gehad waarin hij er alleen maar keihard vandoor rende. Drama! Mijn instructeur vertelde me mijn been er wel aan te houden en veel tempowisselingen te rijden. Toen hij zei: hou je been er bij, dacht ik even dat de beste man niet spoorde, maar het heeft uiteindelijk wel resultaat gehad
kehdra
Berichten: 6391
Geregistreerd: 29-07-06
Woonplaats: Groningen
Geplaatst: 02-04-14 13:24
Ik heb hier een Arabische hengst die precies net zo is!
Ik heb hem sinds deze week weer opgepakt, en zijn gedrag is precies gelijk met jou merrie. Hij is hiervoor een paar jaar niet gereden, daarna heb ik hem een maand gereden, daarna zo'n anderhalf maand niet gereden.
Ik stap hem niet eens los (op het 4 minuten wandelen aan de hand naar de bak na) om die stress niet te hebben, we beginnen gelijk in een lekker voorwaarste draf aan een half lange teugel. Na een paar minuten pak ik de de teugels op (nog steeds in draf) en gaan we lekker wat 8'tjes rijden, voltes vergroten en verkleinen, hard aan het werk dus in een lekkere voorwaartse draf. Benen blijven er ten alle tijden aan, ook al verzet hij zich hier soms tegen, of plakt hij er juist aan. Hij heeft m'n benen maar gewoon te accepteren . Na dit 'wakker worden' een stukje stappen om wat te relaxen, wat zijgangen rijden zodat hij van m'n been afkomt, teugels er wat bij, veel figuren rijden etc. Overgangen beperk ik nog iets omdat het hem zo heet maakt . Op de hoefslag rijden we eigenlijk nooit langer dan 20 meter ofzo. Mocht hij alsnog bedenken onder me weg te rennen krijgt hij gewoon een ophouding, en gaan we de figuur waar we mee bezig waren nóg een keer rijden, deze keer zónder weg te rennen. Galloperen doen we enkel wanneer we helemaal relaxed zijn, en alleen op mijn tempo. Zeker weten dat je hem op je zit en met benen kan terug rijden, en je ophoudingen niet met je handen maakt. Als je dat wilt oefenen doe dat dan niet wanneer je paard nog fris is. Ik oefen vaak halthouden op zit, of draf-stap aan het einde. Ook langzamer lichtrijden moet het paard terug in tempo brengen.
Het is ook een wat balans probleempje, en in een mooie rytmishe draf heeft hij een stuk meer moeite om daar stabiel in te blijven.
Oefenen oefenen oefenen dus!
Met een ander paard die ongeveer hetzelfde probleem had (rennen, en bijten naar het been, zelf dreigen met steigeren of liggen wanneer het been eraan lag), is het nu na zo'n twee maanden al een heel stuk beter, en stappen we tegenwoordig in aan een lang teugeltje. Ook hebben we vrij vlot nu een rustig basistempo te pakken . Inmiddels is hij zelfs een beetje lui aan het been zelfs!
Buiten het rijtechnisch oplossen is het misschien ook een optie om wat magnesium bij het voer te verstrekken,zodat er wat meer rust in het hoofd en lijf komt.
Dit is lastig. Maar als ik het goed begrijp zit je er net weer op sinds lange tijd. Mijn gevoeld zegt dat dit een geval is van rijden rijden rijden. Inderdaad snel in draf overgaan en makkelijke figuren rijden. En zorgen dat je geen spanning opbouwt maar juist kan afvloeien. Ik denk ook niet dat je dit in een weekje kwijt bent. Zolang je er veilig op kan blijven zitten. Doen als of je neusbloed en blijven rijden.